KAYIP HAYATLAR

35.BÖLÜM

Keyifli okumalar dilerim :) 
 

*Bu bölüm yeniden düzenlenmiştir.

&&&

Ali, yavaş adımlarla yanıma doğru geldi ve arkamızdaki boş sıraya oturdu. O an hızla arkama döndüğümde Ali gözlerimin içine bakıp omuz silkti, bunu yapmasını kesinlikle beklemiyordum ve o mükemmel okulu bırakıp buraya gelmesine ayrıca kızmıştım. Onun için eğitim önemliydi, her şeyi kaliteli yaşayan bir insandı. İmkanı vardı yapıyordu, karakter olarak kaliteli bir insan olması zaten en başta geliyordu.

''Ali senin burada ne işin var bu ne demek oluyor.'' diyerek kaşlarımı çattığımda Samet ve Berkay hatta sınıfın hepsi bize bakıyordu.

''Ne var okulumdan sıkıldım bu okula gelmek istedim hem de seni özledim zaten bizim okulda herkes yapmacıktı.'' diyerek umursamaz tavrını takındı. Bu hallerini biliyordum, bir şeyi kafasına koyarsa yapardı, bana karışma istedim yaptım diyordu zaten istesem de artık vazgeçmezdi.

''Ali, saçmalama yaa neden buradasın bana acil bir açıklama borçlusun'' dedim. Ali sınıfa bakıp bana döndüğünde bir çok kişi dağılmaya başladı.

''Seni yalnız bırakmak istemiyorum Yaren aklım sende tamam mı benim için okulun önemi yok ben burada da başarılı olabilirim. Herkes gibi.'' dediğinde sıkıntıyla nefes aldım.

''Ali, üniversite için okuduğun lisede önemli ne olursa olsun böyle bir şey yapmamalısın lütfen saçmalama '' dedim. Samet, birden araya girip Ali'nin omzuna vurdu.

''Abi ben seni son sene bekliyordum, erken davrandın.'' diyen Samet'e şok olmuş şekilde baktım. Oda biliyordu bu gerçekten planlı mıydı.

''İnanamıyorum sana bana neden söylemedin.'' diye sitem eden Büşra'ya baktım. Oda Samet'e hesap soruyordu.

''Hayatım senin Yaren'e söyleyeceğini biliyordum, kusura bakma söz verdim.'' dediğinde Büşra surat asıp yerinden kalktı ve sınıftan çıktı. Samet'te kalkıp peşinden gitmişti.

Berkay'ın ise en son Yüsra ile çıkıp gittiğini görmüştüm ama artık aldırmamıştım.

''Üzüldüğünü görebiliyorum ama ben mutluyum Yaren, bak benim kardeşim yok ama sen benim gerçekten kardeşim gibisin her anımda yanımda oldun. Okulda beni ezerlerken bile sen elimden tuttun. O yüzden lütfen kararlarımı sorgulama her türlü ben istediğim üniversiteye gideceğim.''

''Ben sana ne diyeceğim bilemiyorum, sen iyi ki varsın'' diyerek Ali'ye sarıldığımda saçlarımı okşadı ve kıkırdadı geri çekilip yüzüne baktığımda onunda bana mutlulukla baktığını gördüm.

''Bu kadar dram yeter biliyorsun sevmiyorum.'' dediğinde koluna vurup geri çekildim. O an zil çalınca herkes sınıfa gelmeye başladığında içimdeki Ali'nin gelmiş olduğu mutlulukla geri yaslandım.

&&&

''Onu hemen gebertebilirim.'' diyerek tek kaşını kaldıran Ali'ye baktım. Şu an o günkü kafe& bardaydık. Adının 'Yakamoz' olduğunu yeni öğrenmiştim. Karşımızda Berkay , Yüsra ve Merve ile takılıyordu. Onların karşısında da Berat, Pınar ve Savaş vardı. Kürşat'ta yanımıza uğramıştı ama Şevval'in ısrarı ile dansa kalkmışlardı. Ali'ye her şeyi anlattığımda Berkay'a kızmıştı ama benimde hatalı yanlarımı söyleyip acı gerçekleri yüzüme vurmuştu.

''Boşver artık görmemezlikten geleceğim.'' dediğimde ben bile sözlerime inanmıyordum.

Annemle okuldan sonra dertleşmiştik ve gerçekten onun nasihatlarına ihtiyacımın olduğunu hissetmiştim. Oda bana umursamamamı söylemişti. Oda zamanında babamla böyle bir çok olay yaşadığını ve üstesinden onu umursamadığını göstererek geldiğini söylemişti. Annemin kızı olduğumu bir kere daha anlamıştım.