KAYIP HAYATLAR

30.BÖLÜM

Keyifli okumalar dilerim. :)

Multi medya Yaren'in hali

*Bu bölüm yeniden düzenlenmiştir.

&&&

Okuldan sonra direk kendimi eve atmıştım çok sinirli olduğum için babam sesini çıkarmamıştı, annem zaten işteydi ve babamda yeni işine pazartesi başlayacağını söylemişti. O adamdan da hala ses yoktu ama bu sessizlik beni korkutuyordu. Ailemi tekrar yeni kazanmışken onlara zarar gelmemesi için elimden geleni yaparken tehlikede olmaları beni çıkmaza sürüklüyordu. O adamın neler yapacağından şüpheliydim ve bu şekilde elimin ayağımın bağlı olmasından nefret ediyordum.

Düşüncelerimden şimdilik uzaklaşıp üzerimdeki formalardan kurtuldum. Havalar gittikçe ısınıyordu ve bugünde güzel bir hava vardı. Dolaptan beyaz, kloş, eteğimi çıkarıp üzerime geçirdikten sonra üzerine kısa kollu, baskılı, siyah tişörtümü giyindim, kot ceketimi alıp üzerime geçirdikten sonra kollarımı sıyırıp hiç üşenmeden çekmeceden maşamı çıkarıp ısıttım. Aslında saçlarıma dokunmayı sevmiyordum ama bugün için biraz daha olgun gözükmenin bir zararı olmazdı. (Multimedya)

Maşa ısınınca saçlarımı şekil vermeye başladım, bu işlem yarım saatimi almıştı. Hızla fişten çekip ellerimle saçlarıma hacim verdim ve serbest bıraktım oldukça güzel olmuştu. Makyaj malzemelerim den eyeliner alıp güzelce sürdükten sonra, rimelle kirpiklerimi hacimleştirdim. Köşede bana göz kırpan bordo rujumu alıp dudaklarımda gezdirdim. Ardından çekmecemin köşesinde duran bileziklerimi de koluma geçirip son kez aynada kendime baktım. Oldukça farklı olmuştum ve bu halim beni daha büyük göstermişti. Çanta almak istemediğimde anahtarımı, bir miktar paramı cebime koyup telefonumu elime alarak odadan çıktım. Tam o sırada babam elinde su ile mutfaktan çıktı. Önce beni gördü kafasını çevirip içeri giderken birden arkasını dönüp tekrar bana bakınca bu haline gülümsedim. Baştan aşağıya ben süzüp gözlerini büyüttü.

''Bu ne hal kızım hayırdır'' dediğinde omuz silkip yanına ilerledim.

''Ne varmış halimde çok mu çirkinim'' dediğimde babam başını olumsuzca salladı.

''Küçük hanım bu sen değilsin ayrıca bu halde nereye bakalım bu saate'' dediğinde kaşlarımı çattım artık bu küçük hanım muhabbetinden sıkılmıştım.

''Yeter baba sende bana küçük hanım demekten vazgeç benim bir adım var tamam mı? '' diyerek ayakkabı arama girişiminde bulunmaya başladım. Babam bu tavırlarıma kıkırdayınca bakışlarım ona döndü.

''Anlaşıldı biri seni fena halde kızdırmış ve sen benden hıncını alıyorsun. Sinirini bir kenara bırakıp bana nereye gittiğini söyler misin kızım.'' dediğinde gözlerimi devirip elime aldığım siyah topuklu botlarımı kenara koydum.

''Arkadaşın doğum günü var okulun çoğu davetli ve bende Berkay'la birlikte gideceğim. Sadece bu seferlik kendime biraz özenmek istedim. Geç kalmam on ikiden önce evde olurum merak etme'' dediğimde babam başıyla onayladı.

''Anlaşıldı, git ama telefonun açık kalsın. Durumları biliyorsun aklım hep sizde.'' dediğinde babamın suratında ki ifadeden bize bir şey olmasından korktuğu anlaşılıyordu ve bu benim içimdeki ona olan güven duygusunu daha çok harmanlamıştı.

''Tamam baba biliyorum, korkma tamam mı?'' diyerek sıkıca ona sarıldığımda oda bana karşılık verip sıkıca sarıldı o an ne kadar güven verici ve huzurlu hissettiğimi anladım, geri çekilip babama baktığımda bana bakıp ellerini yanağıma koydu.