"Garrrrrrrrrr"
တစ္မနက္လံုး ေဘးမွာကပ္ျပီး လိုက္စေနာက္ေနကာ သေဘာအက်ႀကီးက်ေနတဲ႔ Kim JongIn နတ္ဆိုးေႀကာင့္ က်မ ကိုယ့္ဆံပင္ကိုယ္ျပန္ဆြဲျပီး ေအာ္ပစ္လိုက္တယ္။ တကယ္...။ ဘုရားစူး မိုးႀကိဳးပစ္!!!။ ဘဝမွာ အဲ႔ေလာက္အစအေနာက္ သန္တဲ႔လူမေတြ႔ခဲ႔ဖူးဘူး။ မ,စပါနဲ႔ ေျပာလဲမရ။ တစ္ဟီးဟီးတဟားဟား ေအာ္ရယ္ျပီး တခ်ိန္လံုးစ,ေနတာ...။
"Omo...Omo စိတ္ထေဖာက္ပီထင္တယ္"
ထိတ္လန္႕သလိုဟန္ေဆာင္ရင္း JongIn က သူ႔ပါးစပ္ေလး သူအသာပိတ္ရင္း ေျပာတယ္။
"Yaaa! မ,စနဲ႔ဆို...တကယ္ စိတ္တိုလာျပီေနာ္ မ,စနဲ႔!"
"မ,စပါဘူး...ဘယ္မွာစလို႔လဲ"
"ျပီးေရာ ေနာက္တစ္ခါထပ္လာ 'စ' ရဲရင္စႀကည့္...JongIn ကို ခ်ဳပ္ထားျပီး အေရွ႕မွာ Chicken ေတြ အဝထိုင္စားျပမယ္"
"က်န္း!!! အႀကံပက္စက္လိုက္တာ"
"အဲ႔တာဆို မစနဲ႔ေတာ့"
"ဟုတ္ပါျပီ!"
က်မ JongIn ကို မ်က္ေမွာင္ႀကံဳ႕ႀကည့္လိုက္ျပီး လုပ္လက္စစာကို ျပန္ျပီးအာရံုထားဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။ သဘက္ခါစာေမးပြဲအတြက္ အသင့္ပဲဆိုေပမဲ႔ အမွတ္ကိုရႏိုင္သေလာက္ မ်ားမ်ားလိုခ်င္သည္ေလ။
က်မ စာျပန္လုပ္ေနတာ နာရီဝက္ေတာင္မႀကာေသးမွီအခ်ိန္မွာပဲ ေဘးနားက JongIn တစ္ေယာက္ဟာ လက္ေတြကိုအခ်င္းခ်င္း လိမ္ခ်ိဳးလိုက္။ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာလူးလိမ့္လိုက္။ ဖုန္းထုတ္ကလိလိုက္။ စားပြဲခံုေပၚေမးေထာက္ျပီး ႀကည့္ေနလိုက္ႏွင့္ တစ္စက္ကေလးမွကို အျငိမ္မေန။
"ကဲ...ေတာ္ျပီ"
စာအုပ္အဖံုးကို အသံျမည္ေအာင္ပိတ္ခ်လိုက္ျပီး ခါးကိုဆန္႔လိုက္တဲ႔က်မကို စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ႔ပံုနဲ႔ထိုင္ေနတဲ႔ JongIn ဟာ ဝမ္းသာအားရေမာ့ႀကည့္လာတယ္။
"ျပီးသြားျပီလား"
"မလုပ္ေတာ့ဘူး...ေဘးနားမွာ ျငိမ္ျငိမ္မွမေနတာ စာဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ..."
"အာာ Miyan..."
"ဗိုက္ဆာတဲ႔သူ လက္ညိဳးေထာင္!"
