မနက္ခင္းသည္ လြန္ခဲ႔သည့္ ငါးမိနစ္ေလာက္ကထိ မဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေနခဲ႔သည္။
"ေဒါသထြက္တယ္ တကယ္! ဘယ္လိုအရူးကေရးထားတဲ႔ သတင္းလားပဲ! ေပါက္ကရေတြ!"
ေစာေစာစီးစီး Korea Boo ကတတ္လာတဲ႔သတင္းေႀကာင့္ မနက္စာစားေနရာက ဇြန္းကိုခ်ျပီး Cmt box မွာ တိုက္ပြဲဝင္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္။
#တီေတာင္
ထြက္ေနတဲ႔ေဒါသကို ခဏထိန္း၊ လက္ထဲက ဖုန္းကို ေဘးခဏခ်၊ တံခါးဘဲလ္ျမည္သံေႀကာင့္ အိမ္ေရွ႕ထြက္လာခဲ႕သည္။
"ဘယ္သူပါလဲ"
"Oppa ပါ"
အသံက JongIn အသံပင္။
"ဘယ္က Oppa လဲ? မသိဘူး! မုမု"
"မမုပါဘူး…ဝင္မွာ! တံခါးဖြင့္ေပး "
သူေႀကာင့္ ခုနကထြက္ေနတဲ႔ ေဒါသပင္ ဘယ္ေခ်ာင္ေျပးကပ္သြားမွန္းမသိ။ က်မျပံဳးရင္း တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ အထုပ္အပိုးေတြ တျပံဳႀကီးနဲ႔ JongIn တစ္ေယာက္ ခပ္သြက္သြက္ဝင္လာသည္။
"ဘာေတြဝယ္လာတာလဲ အဲ႔ေလာက္အမ်ားႀကီး"
JongIn စားပြဲေပၚတင္လိုက္တဲ႔ အထုပ္ေတြကို ဟိုဖြင့္ဒီဖြင့္လုပ္ရင္း ေမးလိုက္မိသည္။
"မေန႔က Japan ကမျပန္ခင္ ေစ်းဝယ္ထြက္ေတာ့ သတိရတာနဲ႔ လက္ေဆာင္ဝယ္လာတာ"
"aww…ခ်မ္းပ္!"
အထုပ္ေတြကို ေမႊေႏွာက္ေနရာက က်မ တစ္ခုကိုသတိရသြားျပီး JongIn ႏွာေခါင္းကို သြားကိုင္ကာ မမွီမကမ္းႏွင့္ ေထာင့္မ်ိဳးစံုကေန ေသခ်ာစူးစမ္းႀကည့္လိုက္သည္။
"အ…ဘာလုပ္တာလဲ? ဘာ…ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
JongIn က ေႀကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းအနည္းငယ္စူကာ ေမးသည္။
"သိသားပဲ…JongIn ႏွာေခါင္းက နဂိုအတိုင္းဟာကို"
"အမ္"
"Koreaboo အစုတ္ပလုတ္ေပါ့! JongIn ႏွာေခါင္းကို ဆာဂ်ဴရီဆိုျပီး ေလွ်ာက္တင္ထားတယ္"
က်မ ဖုန္းဖြင့္ျပီး JongIn ကို တိုင္သလို ျပန္ေျပာျပလိုက္သည္။
"ထားလိုက္ပါ…အဲ႔က နဂိုတည္းက မဟုတ္တာပဲတင္တ႔ဲဟာကို…ကိုယ္က ႏွာေခါင္းဘာလို႔ျပင္ရမွာလဲ…"
