Καθίσαμε στον καναπέ και ήπιαμε λίγο νερό,ο Μάνος με πλησίασε "θες να φύγουμε ?" μου ψιθυρισε
"εεε..δν ξέρω, τι ώρα είναι?"
Κοίταξε το ρολόι του και μετά εμένα "είναι τρεις..." μου απάντησε, Γουρλωσα τα μάτια μου "ωχ..αργήσαμε, ναι να φύγουμε καλύτερα, αύριο δεν θα ξυπνάμε..." του είπα, σηκωθηκε όρθιος και έπιασε το δερμάτινο μου "παρακαλωω.." μου είπε και μου το φόρεσε "ααα..ευχαριστώ.." χαμογέλασα και βγήκαμε από το μαγαζί...
"ψυχρα..." είπα και κοίταξα φέρω γύρω...
"τι γίνεται εκεί?" Τον ρώτησα και του έδειξα πιο πέρα ένα δρομάκι..
"καβγάς...Μην δίνεις σημασία έλα.. Πάμε!" με έπιασε από το χέρι και με τράβηξε... "μπες μέσα.." άνοιξα την πόρτα και πήγα να μπω, κοίταξα από μακριά και είδα τον Στρατό να παίζει ξύλο... Τι φάση?
Εκείνος μαζί με τους άλλους δύο φίλους του ξάπλωσαν τους άλλους δύο κάτω, σκούπισε τα χέρια του και μάζεψε τα πράγματα του από κάτω, κοίταξε προς το μέρος μου και με παρατήρησε για λίγο, ωχ..
Μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο και έκλεισα την πόρτα.. Σκατα!ελπίζω να μην με κατάλαβε, ας έχει μυωπία ξέρω γω...
"όλα εντάξει?" κοίταξα τον Μάνο
"ε..ναι ναι όλα καλά..." απάντησα και ανοιγωκλεισα τα μάτια μου γρήγορα... "πάμε!" συμπλήρωσα και κάθισα πιο αναπαυτικά... Πήρα μια βαθιά ανάσα και έλιωσα στο κάθισμα...
[...]
"φτάσαμε..." ο Μάνος σταμάτησε στην άκρη και έσβησε την μηχανή...όπα όπα... Γιατί την έσβησε... Οκ εγώ την κάνω...
"καληνύχτα!" του είπα, άνοιξα την πόρτα και βγήκα από το αυτοκίνητο, μπήκα στο σπίτι μου και έτρεξα στο παράθυρο...
Ακόμα με κοιτούσε, έβαλε μπρος και έφυγε αργά... Ουφ πάει κι αυτό...
Ντριιιινννννννννννννννννννννννν
Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα γύρω γύρω... Τι ώρα είναι ?που είμαι?τι κάνω?
Ξανά έκλεισα για λίγο τα μάτια μου και κοιμόμουν..
ΟΧΙ ΡΕ.. Πήγε οχτώ...
Πετάχτηκα πάνω και έτρεξα στην ντουλάπα, έβγαλα το παντελόνι και το πέταξα πίσω, φόρεσα ένα μαύρο τζιν και το μπουφάν...
Και έφυγα από το δωμάτιο "ωχ...ξέχασα μπλούζα..." μπήκα μέσα φόρεσα μια μπλούζα και ξανά έφυγα...
Λαλλα...πίνω γάλα, φεύγω από την κουζίνα ξανά γυρνάω τρώω φρυγανιά και φεύγωωωωωωω....
Προσπαθώ να κάνω μεγάλα βήματα και να περπατάω γρήγορα... Κοίταξα το κινητό μου και ήταν οχτώ και έντεκα ... Φτάνω φτάνω..
Μόλις μπήκα στην πόρτα χτύπησε το κουδούνι.. Αχ...έφτασα...
Έτρεξα στην τάξη άφησα την τσάντα και βγήκα για προσευχή...
"Στέλλα...Στελλαααα" άνοιξα τα μάτια μου και είδα την κυρία Νικολάου..
"ναι?"
"τι ναι... Κοιμάσαι..." μου φώναζε από πάνω μου και με έδειχνε με έναν στυλο..
"α...Ναι... Και?"
"ΚΑΝΩ ΜΑΘΗΜΑ!" μου φώναξε
"α... Σορρυ..." σταύρωσα τα χέρια μου και έκανα ότι την άκουγα...
Ξέρω γω η μισή τάξη λείπει, η άλλη μισή γκομενιζει και την πείραξα εγώ που κοιμόμουν...τσ..τσ..
Διακρίσεις εδώ μέσα...δλδ...
Βγήκαμε διάλειμμα και πήγα μαι με την Τονια στην μάντρα που βλέπει τον δρόμο και καθίσαμε πάνω...
"τι ωραία... Τα δύο μας!" της είπα και κούνησα τα πόδια μου πέρα δώθε σαν καθιστεριμενο...
"ωραία είναι... Αλλά εντάξει μπυ λείπει το μωρό μου..."
"ν...αι -_-"
Μιλάμε γαμω τα συναισθήματα να σαι με την κολλητή σ και να σου λέει ότι θέλει το αγόρι της...
"τι έκανες εχθές με τον Μανο ?για πες....σε φίλησε?" έπιασε τα χέρι μου και τα χαϊδεψε
"τι ωραία που χωρισες" γύρισα προς τον δρόμο και είδα τον Στρατό...
