έκανα κύκλους γύρω μου και κοιτούσα το μέρος... "χα χα ήταν αστείο... ΑΝΤΕ ΒΓΕΊΤΕ!! "
Είπα και χειροκρότησα...
Ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος σαν να έπεσε κάτι βαρύ,έκανα ένα βήμα πίσω και κοίταξα γύρω μου τρομαγμενη, κοίταξα το παράθυρο και μου φάνηκε ότι είδα μια σκιά να περνάει "παιδιά?" Πλέον δν μου φαινόταν αστείο...
Έβγαλα το κινητό μου από την τσέπη μου γρήγορα, προσπάθησα να το ανοίξω για να ενεργοποιήσω τον φακό, τα χέρια μου ετρεμαν και μου έπεσε "όχι ρε γαμωτο..." έπεσα στα τέσσερα και το έπιασα, είχα παγώσει,.Μα καλά τι σκέφτηκα και ήρθα εδώ...
Άνοιξα το κινητό μου και αμέσως τον φακό.... Δν θέλω να εξερευνησω τπτ,είπα στον εαυτό μου κλαψπυριζοντας, έτρεξα προς την πόρτα, την άνοιξα και έφυγα τρέχοντας στο δάσος...
Σταμάτησα για λίγο, χαμηλωσα και έπιασα τα πόδια μου για να πάρω ανάσα, κοίταξα πίσω μου και είχε ανάψει ένας φως σε ένα παραθυρακι... "ΤΙ ΦΑΣΗ?" τα μάτια μου βουρκωσαν...
"εεεε πηγές ?" τα παιδιά βγήκαν από το δάσος με τους φακούς τους να με τυφλωνουν, έβαλα το χέρι μπροστά και προσπάθησα να τους δω ...
"ε?Ναι....γιατι με ρωτάς?αφού ένας από εσάς ήταν εκεί...Ήταν έτσι?" ρώτησα "χαζή είσαι?σιγά μην ερχομασταν εκεί... Είδες κάτι?" με ρώτησαν "Τι?όχι...τπτ ιδέα μου θα ταν...! "
Ο Μανος με πλησίασε "από ότι φαίνεται είσαι θαρραλεα...μμ...μαρεσει, μαρεσεις! "
" σορρυ φίλε είναι δικιά μου " πετάχτηκε από πίσω μας ο Πέτρος και μπήκε ανάμεσα μας... Τον εσπρωξα ελαφρά "εεε..όχι!" του το πέταξα στην μούρη...
Well δν ήμουν κάτι σπουδαίο, απλά ξέρετε και καλά οι δύο γοηδες που δν έχουν αφήσει κοπέλα,ανταγωνισμός κι έτσι...αλλά δν έχω σκοπό να συμμετέχω σε κάτι τέτοιο... Πάω γ λυκείου και με λένε Στέλλα, πριν δύο μήνες μετακόμισα με την μαμά μου, είναι νοσοκόμα και μόλις άρχισα να κάνω φίλους, δλδ η μαμά μ με αναγκάζει γτ λέει ότι κλεινομαι στον εαυτό μου και άλλα τέτοια οπότε αποφάσισα να μιλήσω σε κάποιους... Αλλιώς?παρέα μαζί της... Δλδ φανταστειτε μας σε μια καφετέρια... Ιιιιιιιιιιι, τραγικό....
Σήμερα που της είπα ότι θα εβγαινα ενθουσιαστηκε... Τέλος πάντων μαμά είναι...
Αυτούς τους τύπους δν τους πολυξερω αλλά όλοι έπαιζαν θάρρος ή αλήθεια και αν δν έπαιζα θα εβγαινα εκτός παρέας αμέσως,θα με έλεγαν ξενερωτη ...
"ε...σορρυ παιδιά, εγώ θα γυρίσω σπίτι... " τους είπα, το μόνο που ήθελα ήταν να πάω σπίτι και να ηρεμισω
"ωωωω έλα..." η Μαρία έπιασε το χέρι μου και με τράβηξε προς το μέρος της ...
" σορρυ με περιμένει η μαμά μου. "
"αφήστε την ρε ας φύγει, έλα πάμε μαζί, μένουμε κοντά! " η Τονια με τράβηξε από κοντά τους,αρχίσαμε να απομακρυνομαστε " καληνύχτα, τα λέμε! " μας φώναξε ο Μανος...
"ευχαριστώ " της είπα
"χαχα πλάκα κάνεις? Εγώ ευχαριστώ βαριωμουν από ώρα... " μου είπε
"μπορείς να μου εξηγησεις τι τρέχει με εκείνο το σπίτι ?" την ρώτησα και έδειξα πίσω μου...
"ποιο?α..κατάλαβα λες εκείνο που πήγες... Ζούσε μια οικογένεια εκεί, ήταν πολύ πλούσιοι αλλά ήθελαν παιδί, προσπαθουσαν χρόνια μέχρι που εκείνη έμεινε έγκυος, όμως τα πράγματα δεν πήγαν όπως ήθελαν... Οταν το αγόρι πήγε δεκαοχτω έκαναν τα γενέθλια του, περίεργο παιδί, δν μιλούσε σε κανέναν, σπάνια ομορφιά, μελαχρινος και μαύρα μάτια, λοιπόν... Στα γενέθλια του ο μπαμπάς του έπιασε την μάνα του με τον αδερφό του, χωρίς σκέψεις τους σκότωσε και τους δύο με ένα κυροπηγειο που βρήκε δίπλα του , ο γιος του...ε νομίζω Στέφανο τον λέγανε, ναι Στέφανο τον λέγανε, μπήκε μέσα και είδε την μαμά του νεκρή με τον αδερφό του μπαμπά του, ο μπαμπάς του εξαφανίστηκε και βρήκαν το σώμα του στο δάσος, κανείς δεν ξέρει τι έπαθε ο Στέφανος, πάντως η αστυνομία είπε ότι ο πατέρας πίστευε μετά από αυτό ότι ο Στέφανος δν ήταν γιος του και τον σκότωσε και μετά αυτοκτόνησε..."
"και ο Στέφανος?το σώμα του δλδ?το βρήκαν?"
Την ρώτησα..
"δν βρήκαν ποτέ το σώμα του, μόνο το αίμα του, που και ταυτοποίησαν..."
Στο άκουσμα της πρότασης' δεν βρήκαν ποτέ το σώμα του' ανατριχιασα, δν υπήρχε τρύχα πάνω μου που να μην είχε αγριεψει ...
"μπορεί να το έσκασε... " χαμογέλασα κάπως και κοίταξα τα μάτια της
"χαχα..όχι...δν το έσκασε, είναι νεκρός, πολλοί λένε ότι στοιχειωνει το σπίτι, είναι πληγωμενος και νευριασμενος, είσαι τυχερή που βγήκες από εκεί... Ξέρς είχε πάει άλλος ένας έξυπνος εκεί... Δν βγήκε όμως και κανένας δεν τον έψαξε!λάθος σου που πήγες.... Μην ξανά πας! "
"όλα αυτά είναι ηλιθια... " της είπα, έβαλα τα χέρια στην μέση μου και σταμάτησα μπροστά της...
"είδες μήπως φως στο μπάνιο?"
Με ρώτησε "τι?φως στο μπάνιο?ποιο μπάνιο...? Όπα.. Οταν έτρεχα σταμάτησα και κοίταξα πίσω... Είδα..είδα!" της είπα και δαγκωσα τα νύχια μου "πάντα ανάβει το φως το βράδυ για λίγο
"Τονια!μπορεί να μην με πιστέψεις αλλά τώρα που το ξανά σκέφτομαι παίζει να είδα και μια σκιά..."
Άρχισα να κλαψουριζω...
"Σε πιστεύω...Μην φοβάσαι!" ακουμπήσει τον ώμο μου "μην ξανά πας εκεί και ξέχνα το..." μου είπε....
