Mahal Kita pero...

1//Tristan

Nangako. Naniwala. Umasa. Nasaktan.

At ito ang naging simula ng lahat...

I was fourth year high school nung huli akong nagtiwala sa isang tao. Maingay , madaldal at higit sa lahat madaling magtiwala. Yan ako noon nung di ko pa siya nakilala.
Until one day he came to my life.

"Oy Miyu una na ako ah. Andyan na kasi mga kaibigan ko sa labas eh."

And that's my classmate Mandy. She's a transferee in our school.

"Okay. Andyan na rin ata ang sundo ko. Magliligpit lang muna ako."

I then put my things to my bag. At sumunod na ko sa kanila. Papalabas pa lang sana ako ng pinto ng may mabunggo ako.

"Ouch"

I murmur to myself. Sabay nun ang pagkahulog ng dala nung nakabangga ko.

"Sorry miss"

He then get the books. At dahil sa mabait daw ako sabi ng lola ko e tinulungan ko na siyang mamulot.

"Sorry din. It's probably my fault. Di kasi ako nakatingin sa daan eh."

Then I laughed a little. Nang kukunin ko na sana yung last book e napansin kong kukunin niya rin ito kaya imbis na pulutin yung libro e nagkamot nalang ako ng ulo. (Oy wala akong kuto ah. Kala mo ha xx  hahaha)

"It's okay."

The guy replied. Sabay lakad papuntang table ni ma'am at nilagay dun ang mga librong dala niya. Then he walked again to my direction. Ewan ko ba at bakit hindi nalang ako umalis. Total natulungan ko naman na siya. Siguro dahil responsibilidad ko siya pag may nangyaring masama sa kanya? Malay niyo ma-kidnap siya at ako pa sisihin.

Di ko namalayang iniabot na niya sakin yung isang kamay niya. Tinaasan ko lang siya ng kilay.

"I said I'm Tristan. And you are?" Matagal ko pa siyang tinitigan bago sinagot.

"Awe. Hahaha I'm Mi---"

"Nandito ka lang pala anak. Kung saan-saan kita hinanap. Nakita ko kasi yung kaklase mo nakalabas na at hindi ka kasama kaya pumasok na ako para matulungan na kita diyan sa dala mo." Mahabang speech ni tatay Dante.

Tatay na ang tawag ko sa kanya since matagal na rin siyang nagtatrabaho sa pamilya namin. At anak na rin ang turing nila sa akin ng asawa niyang si nanay Doreng. Almost 18 years narin silang naglilingkod sa mga magulang ko. Napaka-loyal talaga ni tatay sa family namin.

"Di na po sana kayo nag-abalang pumasok tay. Kaya ko naman to eh. Ako pa! At isa pa matanda na kayo oh." Pagbibiro ko.

Nagtawanan kami pareho when I realize may kasama pa pala kami dito. I almost forgot.

"Nga pala tay si Tristine nga pala. Estudyante dito," then I look the guy , "And this is my tatay. He's our family driver." Nginitian niya lang si tatay.

"TRISTAN po pala"-Oops Tristan pala. Nag-peace sign lang ako sa kanya. Eh sa makakalimutin ako. Sorna.

"Boyfriend mo anak?"

Nabigla ako sa tanong ni tatay.

"Tay naman! Agad-agad? Di ba pwedeng schoolmate muna." -alam kasi ng tatay ko na wala pa kong naging boyfriend.

"Ito namang anak ko di na mabiro" And again we both laugh. Si Tristan naman e halata mong nababaliwan na samin ng tatay ko.

"Oh Tristan kailangan na naming umalis. See you when I see youuu. Bye!"- di pa man siya nakasagot e hinila ko na si tatay palayo.

"Kawng bata ka. Bat mo naman tinakbuhan yung manliligaw mo?"

"Tatay namaaaaaan."- sabay simangot ko. Pano ba naman kasi ipagpilitan ba namang manliligaw ko yun eh kakilala lang namin. Di ko nga alam anong year yun eh. Si tatay naman eh ang laki ng ngiti hanggang sa makarating kami sa bahay.

"Hi mom" Bati ko sa mommy ko na nagluluto sa kusina.

"Hello honey." Sabay beso niya sakin.

"Mom , where's Jannah?"

I'm referring to my younger sister. I'm seventeen now and she's one year younger than me.

"She's in her room. Gumagawa ata ng assignments niya."

Then pinagpatuloy niya na ang pagluluto. Kumuha ako pagkain sa ref bago umakyat sa kwarto ko.

Pagkarating ko sa kwarto eh binuksan ko agad ang laptop ko bago nagbihis. Pagbalik ko may message na ang facebook ko sa mga taong di ko kilala but there's one that caught my attention. He looked familiar. After I click his name doon ko na realize na it was the guy I meet earlier.

Tristan.

To be continued...