Çıkmaz Sokak

Bölüm 50 Çoban Yıldızı

Selam:)

Ve 50.bölüm

Biraz duyugulu bölüm oldu.Umarım beğenirsiniz..Bölümü medyadaki şarkıyla okuyun.Yorumları bekliyorum.Keyifli okumalar..

Karanlık ve soğuk rüzgar yüzüme dokunuyordu.Uzun zamandır unuttuğum karmarışık duygular yeninden kendini gösterek,yine beni uçurumun kenarına sürüklemişti.Geçmişin hüzünleri boğazımı sıkıyor,nefes almaya mecalim bile kalmıyordu artık.Küçükken bir ailem olmasını o kadar çok isterdim ki.Zor günlerimde,yaşadığım o kötü rüyalardan beni alıp götürmelerini isterdim.Ama o beklediğim ailem gelmedi.Tanımadığım adam tarafından kötü rüyalarımdan uyandım.Gerçek hayata döndüm.Aşık oldum.Küçük bir kız çocuğuna anne oldum.Ben çocukken değil,şimdi ailenin ne demek olduğunu anlıyordum.

"N'yapıyorsun burda?"Sesi bile düşünücülerim arınmaya yetiyordu.

"Hiç"diye mırıldandım."Uyku tutmadı."Arkadan ellerini belime sarıp çenesini omzuma koydu."Selim?"

"Hımm."

"Ben odaya geldiğim de kimle konuşuyordun?"Belime sarılan kollarını daha çok sıklaştırıp beni kendisine yapıştırdı.Dudaklarını boynumdaa hissetiğim de gözlerim kendiliğinden kapanmıştı bile.

"Önemli bir şey değildi."Yavaşca dönüp ellerimi göğüsüne koydum.

"Ama ismimi duydum."Kaşlarını çatıp içki kokan nefesini yüzüme vurdu."Bak birine sinirlendiğin için içmişsin işte."Gülümseyib paşparmağıyla yanağımı okşadı.

"Buz gibi olmuşsun küçük kız."Yanağımda ki elini okşadım.

"Soruma cevap vermedin?"Başını bu sefer yukarı kaldırıp "yıldızlar"dedi.

"Yıldızlar görüyor musun?Ne kadar güzeller.

"Görüyorum"dedim sitemle.Arkamı dönüm yıldızlara baktım.Kollarını arkadan boyunma sarıp kulağıma fısıldadı.

"Sen ordan geldin benim için."yanağını yanağıma sürtüp kuru dudaklarını yanağıma dokundurdu.Bir süre dudakları öyle durdu.

"Ordan mı?"

"Hııım."Kıkırdayıb ellerini tuttum."Ne gülüyorsun?"

"Bazen çok garib oluyorsun."Çenesini omzuma yerleştirip homurdanamaya başladı."Ne haksız mıyım?"

"Değilsin."

"Peki ben hangi yıldızım?"Sesli gülümseyip daha sıkı sarıldı.

"Söylemem."

"Niye?"

"Öyle işte."Kaşlarımı çattığımı görmüyordu,ama somurtuğumun farkındaydı belki."Söylemekten korkuyor bazen insan.Kaybolmaktan."Yavaşça yüzümü omuzumdan arkaya verip gözlerine baktım.Gözleri kıpkırmızı olmuştu.

"Ne oldu yoksa ben Çoban Yıldızı mıyım?"

"Çoban yıldızı?"Kafamı salladım."Çoban yıldızı kaybolmamış ki,hep gökyüzünde kalmış ve bir daha yer yüzüne inenmemiş."Kulağıma fısıldayıp derin nefes aldı.

"Anlatsana bana.Hikayeleri senden duymak o kadar güzel ki.En son kurt ve kuzuyu anlattığın da rüyadaydım sanki."

"Ama ben farklı anlatım onu."

"Bende farklı olduğu için istiyorum.Çoban yıldızı'nı anlatacak mısın?"Kafasını olumlu anlamda sallayıp yıldızlara ardından bana baktı.