The Woman You Left

CHAPTER 10

Salamat sa paghihintay. Sana magustuhan nyo. May mga typos paki intindi na lang heheh... lablab

Happy hearts day!

   
-----

Betrayal.

Eto na naman ang pakiramdam. Nauulit nanaman. Parang kahapon lang ng huli ko nanamang maramdaman ang ganitong pakiramdam. Ang tagpong ito.

The worst part was its twist. Like destiny is playing games with me and playing its trick. And I want nothing at all. Damn

My chest tighten at the memory. 

I felt humilated. Degraded. So cheap.  Hindi dahil sa kagagawan ng ibang tao but my own self. Me? Really vic? What a terrifying event im in to. I'm at the verge of crying but refrain myself to broke down.

Stop. Walang maitutulong ang pag-iyak.

Never in my life I immagined myself to be this low and felt betrayed. How can I be this responsive? Pls someone, enlighten me.

Hindi ko inakala na darating ako sa puntong handa akong ipaubaya ang sarili ko sa ibang tao - a total stranger  in that case - bukod sa asawa ko, ibig kong sabihin ay ang ex-husband ko na si Alexander Dela Cruz. Parang isang bangungot na gusto ko na lang pagsasampalin ang aking sarili para matauhan at magising sa reyalidad. Pero paano ko magagawa yun kung gising na gising ang kaluluwa at diwa ko kahit pa madilim sa kwartong kinaroroonan ko ngayon?

"Please.... don't"

Hindi ko alam kung anong ibig sabihin ko sa mga salitang binitawan ko. My thoughts were fucking clouded at wala ako sa wisyo para makapag-isip ng matino.

Hindi ko man gusto pero nahimigan ko ang aking sariling boses na may halong pagmamakaawa. Naikuyom ko ang aking kamay for being such a fool, stupid me. I'm begging for what? For more? To stop? To keep going? Ugh! Nababaliw na talaga ako. O baka naman dala ng espirito ng alak kaya ako nagkakaganito?

I should fight and stand to keep myself intact cause Im a fucking independent, a single mother who raise her children to live all by her self. So why? Why the fuck where you thinking Vic? Why beg?

Dyos ko ang tanga tanga mo talagang gaga ka!

Hindi ko na talaga alam. Nalilito na ako.

Naramdaman ko na lang ang malambot na labi nito sa gilid ng labi ko, na nunudyo... nang-aakit. Susme! Eto na nga bang sinasabi ko. Ramdam ko ang pag-iinit ko sa simpleng paglapat ng labi nito sa balat ko. Parang pinipilipit ang sikmura ko. Kinikilabutan din ako. OMG! OMG! OMG! Panic strike me.

Tumigil ito at bahagyang lumayo saking muka and I take that as an opportunity. Itutulak ko na sana ito  when his lips crushed mine. Nanlaki ang mga mata ko sa biglaang paghalik nito at sa marahas na paggalaw ng kanyang labi. Para itong isang hayop na hayok sa labi ko. Ramdam ko ang pananakit ng labi ko sa paraan ng paghalik at pagsipsip nito.

Mapagparusa.

Pakiramdam ko'y mapupunit ang labi ko. Pinilit kong iikom ang bibig ko fighting the urge to response. Wag kang bibigay, wag kang bibigay sasabunutan kita!

Napasinghap ako ng kagatin nito ang aking labi ng marahas. Sinamantala nito ang sandali to claim my mouth fully. Omygoodness!

Pakiramdam ko'y tinangay ng mga halik nito ang aking katinuan. Right at this moment, na focus lang ang buong attensyon ko sa mga halik nito. Kung gaano kalambot at kasarap ang bawat halik nito kahit pa ngaba mapupusok ang bawat galaw nito. Baliwala na ang dugong nalalasahan ko base sa malakalawang na lasa nito saking bibig.