One Last Time {Wattys2016}

HahahahahaJasonhahahahaha

Το κεφάλαιο που ακολουθεί είναι αποτέλεσμα γερού πριξίματος για Alex-Jason.. Σας μισώ!❤❤❤

Ήταν εννιά. Δεν είχα σταματήσει να το σκέφτομαι. Ίσως να ήμουν εγώ λάθος. Ίσως να έπρεπε να τα ρίξω στον εαυτό μου για άλλη μια φορά. Μετά από πολύ σκέψη πήρα το κινητό μου στα χέρια μου. Πληκτρολόγησα τον αριθμό του. Χτύπησε κάμποσες φορές αλλά δεν το σήκωνε. Θα το έκλεινα αλλά απάντησε.
"Παρακαλώ;"
"Jason;"
"Alex; Εσύ;" με ρώτησε.
"Έχεις καθόλου χρόνο;" τον ρώτησα διστακτικά.
"Ναι φυσικά!" είπε.
"Σε μισή ώρα στο εμπορικό;" πρότεινα.
"Θα είμαι εκεί." μου είπε και το έκλεισε.
Μπήκα στο δωμάτιο μου. Άνοιξα την ντουλάπα και έβγαλα ένα τζιν και μια κοντή μπλούζα. Το ξανασκέφτηκα. Δίσταζα. Δεν ήξερα τον λόγο που τον κάλεσα. Απλά ήθελα απεγνωσμένα να μιλήσω σε κάποιον. Για μια στιγμή θυμήθηκα τον Jackson. Δεν μου έφταιξε σε τίποτα. Εγώ απλά τον άφησα πίσω κια έφυγα. Και δεν του έδωσα καν τον λόγο. Ξεκίνησα για ένα ταξίδι και έκοψα τελείως τις επαφές με όλους. Και δεν απολογήθηκα ποτέ. Ίσως δεν ήμουν τόσο σκληρή όσο νόμιζα.
Βγήκα από το σπίτι και προχώρησα μέχρι το εμπορικό. Έκατσα σε ένα καφέ και περίμενα. Η σερβιτόρα με πλησίασε για την παραγγελία.
"Ένα κρύο τσάι, παρακαλώ." της είπα και είδα τον Jason να έρχεται.
"Γεια." μου είπε και έκατσε.
"Γεια.." είπα και εγώ και ένιωσα το στομάχι μου να μπερδεύεται.
"Πως τα πας;" με ρώτησε μετά από λίγα λεπτά.
"Συγνώμη.. Για χθες.." απολογήθηκα.
"Είναι εντάξει.." μου είπε.
"Όχι δεν είναι. Σου χρωστάω μια τεράστια συγνώμη για εχθές αλλά και μια μεγαλύτερη για τότε. Έφυγα χωρίς να νοιαστώ για κανέναν σας. Ήταν δύσκολο να μην επικοινωνήσω μαζί σας. Ήταν δύσκολο να φύγω έτσι ξαφνικά. Αλλά το πιο δύσκολο από όλα ήταν το να προσποιούμαι. Έφυγα όχι για να ξεσκάσω. Έφυγα γιατί δεν μπορούσα να αποδεχτώ ότι αγαπούσα τον Jackson τόσα χρόνια και με έκανες να σε αγαπήσω περισσότερο μέσα σε λίγες μέρες. Και ντρεπόμουν. Ντρεπόμουν πολύ." Πήρα μια ανάσα και συνέχισα. "Συγνώμη.." ψιθύρησα και έφυγα. Έτρεξα και μπήκα σε ένα στενό. Τον άκουσα πίσω. Μου. Με τράβηξε κοντά του. Πρώτη φορά τον ένιωθα τόσο πολύ. Η ανάσα του με μαστίγωνε. Τόσο όμορφα.
"Πες μου ότι με θες καο τα παρατάω όλα." μου είπε.
"Ντρέπομαι.." προσπάθησα να πω χωρίς να κυλίσουν τα δάκρια μου.
"Μην κλαις. Εδώ είμαι εγώ. Όποτε θελήσεις." είπε και με αγκάλιασε. Ανταπέδωσα την αγκαλιά και άφησα τα δάκρια μου ελεύθερα. Ήταν ζεστά εκεί μέσα.
Μπήκαμε στο διαμέρισμα μου και εγώ πήγα για λίγο στο μπάνιο. Μόλις γύρησα τον είδα να κοιμάται στον καναπέ. Χαμογέλασα και πήγα στο δωμάτιο. Πήρα ένα σεντόνι και πήγα να τον σκεπάσω. Το ξανασκέφτηκα. Τον ξύπνησα και του είπα να έρθει στην κρεβατοκάμαρα.
"Θα κοιμηθούμε μαζί;" με ρώτησε και γούρλωσε τα μάτια.
"Δεν θες;" τον ρώτησα και σήκωσα ειρωνικά το φρύδι μου.
Ξαπλώσαμε και μπήκ στην αγκαλιά του. Εκεί κοιμήθηκα, εκεί ξύπνησα. Στην αγκαλιά του.
"Jason.." του είπα και τον σκούντηξα για να ξυπνήσει.
"Μμ" μούγκισε το μοσχάρι.
"Ξύπνα!" του φώναξα.
"Τι έγινε;" μου είπε και χασμουρήθηκε. Γύρισα από την άλλη και τον αγκάλιασα αφού έπεσα πάνω του.
"Φίλα με." του είπα και χαμογέλασα.
"Όχι." είπε και γέλασε δυνατά. Εγώ έκανα μια γκριμάτσα και πήγα να φύγω. Με τράβηξε πίσω και έπεσε πάνω μου.
"Με πονάς!" του είπα γελόντας.
"Σκάσε." μου είπε.
"Κάνε με." τον απείλησα και με φίλησε. Και ω θέε μου.. Ήταν τόσο ωραία. Το χέρι μου πέρασε στο πρόσωπο του και όταν το κατάλαβε το άρπαξε και το φυλάκισε στο δικό του. Τον φαντασιώθηκα ως Mr Grey και γέλασα.
"Τι;" με ρώτησε και προσπάθησε να μην γελάσει.
"Τίποτα Mr Grey." του είπα και γέλασα δυνατά.
"Mr Grey ε;" είπε και εγώ σοβάρεψα.
"Μην τολμήσεις!" τον απείλησα και γέλασε με άρπαξε και με βόλεψε περισσότερο στο κρεβάτι. Έβγαλε την μπλούζα μου και άρχισε να με φιλά. Ξεκίνησε από το λαιμό και προχωρούσε όλο και πιο κάτω. Έφτασε κάτω από τον αφαλό μου. Είχα ανατριχιάσει ολόκληρη. Τράβηξε το παντελόνι μου και το έβγαλε. Είχα μείνει με τα εσώρουχα.
"Σταμάτα το σε παρακαλώ.." τον παρακάλεσα. Δεν το άντεχα..
"Τι μου δίνεις;" με ρώτησε και με κοίταξε στα μάτια.
"Εμένα.." του είπα και τον είδα που δάγκψνε τα χείλη του. Πλησίασε το πρόσωπο μου ξανά και με φίλησε.
"Περίμενα πολύ καιρό για αυτό.." μου είπε και πετάξαμε στα ουράνια.
Σηκώθηκα από το κρεβάτι και φόρεσα το πουκάμισο του. Πήγα στην κουζίνα και έκανα κρέμα για κρέπες. Άρχισα να τις ψήνω ως που ένιωσα τα χέρια του στη μέση μου. Γέλασα και έβγαλα την τελευταία κρέπα από το τιγάνι.
"Πεινάς;" τον ρώτησα και έβαλα τις κρέπες στο τραπέζι.
"Μπορώ να φάω εσένα ξανά;" με ρώτησε και δάγκωσα το κάτω χείλος μου.
"Όχι.." του είπα και χαμογέλασα ειρωνικά.
"Σε μισώ" μου είπε.
"Με αγαπάς" απάντησα.
"Σε μισώ"
"Μ'αγαπάς"
"...." πήρε μια βαθιά ανάσα "ναι.." είπε και με φίλησε πεταχτά.
"Να πάμε μια βόλτα;" του είπα μόλις τελειώσαμε το φαγητό.
"Που;" με ρώτησε.
"Θα δεις!" του είπα και τον άρπαξα από το χέρι.
Βγήκαμε έξω και τον πήγα στο παγοδρόμιο. Ήταν απλά μια από τις καλύτερες μέρες της ζωής μου. Τον έβλεπα να πέφτει συνέχεια και εγώ γελούσα μέχρι που ήρθε και με έριξε και εμένα κάτω.
"Πόνεσα ρεε!" του παραπονέθηκα.
"Κάτσε να το κάνω μάκια να περάσει." μου είπε και με φίλησε στο λαιμό. Μετά με δάγκωσε ελαφρά.
"Μας βλέπουν!" του φώναξα.
"Δεν με νοιάζει. Μπορώ να κάνω τα πάντα για εσένα." μου είπε.
"Είσαι καραγκιόζης" του είπα και έσκασε να γελάει...

***

Αλήθεια σας μισώ... Με πιεσαν πολυ και αναγκαστηκα να τους βαλω μαζι:( Αλήθεια..............-.- Σκατιαρες:(
Χαχαχαχαχαχαχ:"(