One Last Time {Wattys2016}

Πως έγινα έτσι..

"Πάρε με!" έγραφε.
"Ένα λεπτό" είπα στο παιδί στη πόρτα και πήγα πιο πέρα για να μιλήσω άνετα. Κάλεσα τον Jason και τον ρώτησα τι έγινε. 

''Έχω ένα πρόβλημα... Τι να ταΐσω τον μικρό;'' είπε και πραγματικά αν ήταν κοντά μου θα τον βαρούσα. 

''Πες μου ότι δεν μιλάς σοβαρά;'' του είπα ψιθυριστά. 

"Γιατί μιλάς σιγά;" με ρώτησε και συνέχισε "Ιιι είσαι με γκόμενο!" 

"Σκάσε.'' του είπα

"Όλα στον Jackson." 

"Μην τολμήσεις και πεις βλακεία."

"Θα μου κάτσεις;" με ρώτησε.

"Βάλτου κορνφλεικς'' απάντησα και τον άκουσα να λέει "Θα το πάρω ως ναι" και έκλεισε το τηλέφωνο. Αναστέναξα και πλησίασα πάλι το παιδί στη πόρτα. Του έκανα νόημα να περάσει.

''Δεν ήξερα πως υπήρχε πρόβλημα.'' του είπα ενώ των παρατηρούσα.
"Θα είναι έτοιμο σε πέντε λεπτά." μου είπε και μου χαμογέλασε. Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και πήγα στη τουαλέτα για να βάλω τις μπυτζάμες μου. Τον πλησίασα πάλι και τον είδα να γελάει.
"Τι;" τον ρώτησα παραξενεμένη.
"Τίποτα πριγκίπησα." μου είπε χωρίς να μου ρίξει ούτε μια ματιά.
"Πριγκίπησα;" ρώτησα.
"Έτοιμο." μου είπε και βγήκε έξω.
"Οκευ.." ψιθύρησα στον εαυτό μου.
  
   Μετά από 5 μήνες...

   Η μουσική παίζει δυνατά. Νιώθω δύο χέρια να περπατούν στη μέση μου. Χόρευα και έπινα. Ένιωθα το αλκοόλ να με καίει. Χόρευα στο ρυθμό της μουσικής. Δεν αισθανόμουν τίποτα. Μόνο το ρυθμό. Έκλεισα τα μάτια μου και αφέθηκα στα χέρια του. Με πήρε από εκεί. Περπατούσαμε. Μπήκαμε σε ένα στενό. Με κόλλησε σε ένα τοίχο και με φιλούσε στο λαιμό ενώ τα χερια του ταξίδευαν σε όλο μου το σώμα. Η ανάσα του καυτή. Μύριζα το αλκοόλ. Το κεφάλι μου ήταν βαρύ. Χαμογέλασα από ευχαρίστηση και του ψιθύρησα στο αυτί "Ήσουν υδραβλικός τότε.. Δεν ήξερα ότι φιλούσες τόσο ωραία.."
Με κοίταξε στα μάτια.
"Ήσουν πριγκίπησα τότε.." μου είπε και συνέχισε "Άλλαξες.."
"Τι σε νοιάζει; Με πηδάς ούτος ή άλλος." του απάντησα και έφυγα. Κοιτούσα μπροστά και όλα μου φαινόντουσαν διπλά. Ζαλίστηκα. Έπεσα. Έμεινα για λίγο εκεί. Προσπάθησα να σηκωθώ αλλά δεν μπόρεσα. Ένιωσα δύο χέρια να με σηκώνουν. Οι λέξεις ίσα που ακούγονταν.
"Alex;" μου είπε. Δεν ήξερα ποιός είναι. Δεν μπορούσα να τον δω. Τον ένιωσα να με πέρνει στην αγκαλιά του. Με ρώτησε που ήταν το σπίτι μου. Του είπα. Μπήκαμε μέσα και άνοιξε το φως.
"Jason;" του είπα σιγανά προσπαθόντας να το πιστέψω.
"Πιυ στο διάολο ήσουν γαμώτο; Ο Jackson γύρησε τον κόσμο! Έχει τρελαθεί ρε!" μου φώναξε και με κόλλησε στον τοίχο. Χτύπησα το κεφάλι μου. Ήταν θυμωμένος. Δεν μπορούσα να θυμηθώ γιατί. Ήταν πολύ κοντά μου. Δεν ήθελε να νε φιλήσει. Αν ήθελε θα το είχε κάνει.
"Είσαι όμορφος." του είπα και του χάιδεψα το πρόσωπο.
"Πόσο έχεις πιεί;" με ρώτησε νευριασμένος.
"Φίλα με.." τον παρακάλεσα.
"Είσαι τρελή." είπε και έκανε να φύγει. Του έπιασα το χέρι και γύρησε για να με κοιτάξει. Τον φίλησα. Είχα πιεί. Δεν ήμουν σίγουρη ποιόν φιλούσα. Απλά το ήθελα.
   Ξύπνησα στην αγκαλιά του. Στην αρχή νομίζα πως ήταν ο Jefry αλλά μετά θυμήθηκα τα χθεσινά. Τι έπρεπε να κάνω; Να τσιρίξω; Να μετανιώσω; Πως θα μπορούσα; Δεν ήμουν έτσι πλέον. Είχα αλλάξει. Είχα φύγει. Σταμάτησα να αισθάνομαι. Απλά έβλεπα και έκανα. Χωρίς αισθήματα. Το χρειαζόμουν. Ήμουν καλύτερα χωρίς όλες αυτές τις σκέψεις του να κάνω κάτι σωστά.
"Jason.." του είπα ενώ προσπαθούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι.
"Ναι.."
"Ντύσου και φύγε." του είπα και σηκώθηκα επιτέλους.
"Τι;" με ρώτησε σαστισμένος.
"Τι;" του απάντησα χαμογελόντας ειρωνικά.
"Τι εννοείς να φύγω;"
"Εννοώ έξω από το διαμέρισμα μου"
"Με δουλεύεις; Κι αυτό χθες; Μεταξύ μας;"
"Έχεις ακουστά την λέξη ξεπέτα έτσι;" τον ρώτησα μεταξύ σοβαρού κι αστείου.
"Τι έχεις πάθει;" μου είπε και σηκώθηκε πάνω.
"Τι;" τον ρώτησα. Κούνησε το κεφάλι του αριστερά και δεξιά και εγώ βγήκα από το δωμάτιο. Βολέυτηκα στον καναπέ και μετά από λίγο τον είδα να βγένει από το δωμάτιο.
"Θα μείνεις για καφέ;" τον ρώτησα και δάγκωσα τα χείλη μου.
"Κοίτα Alex.." πήγε να πει αλλά τον διέκοψα.
"Όχι. Δεν θες βγες έξω. Δεν πρόκειτε να κάτσω να ακούσω τις θεωρίες σου πέρι αλλαγής. Ναι. Έχω αλλάξει. Αλλά αυτό δεν είναι λάθος μου. Δεν φταίω εγώ για αυτό. Απλά.. Οκ.. Πρέπει να φύγω.. έχω κάτι δουλειές να κάνω. Οπότε αν μπορείς.."
"Ναι.. Καταλαβαίνω.." είπε κοιτόντας το πάτωμα. Άνοιξε την πόρτα και Βγήκε έξω. Σηκώθηκα και πλησίασα το γραφείο μου. Έβγαλα ένα κουτί από το συρτάρι και το άνοιξα. Έβγαλα ένα τετράδιο και άρχισα να γράφω.
"Δεν ξέρω τι νιώθω. Δεν ξέρω αν νιώθω. Πρέπει να το βάλω στα πόδια ξανά. Δεν ξέρω ποιός φταίει που έγινα έτσι. Ίσως εγώ δεν έκανα κάτι σωστό. Τα είχα καταφέρει. Δεν ένιωθα. Απλά έκανα. Και ήρθε αυτός και τα κατέστρεψε όλα! Ότι είχα χτύσει. Όλα." έβαλα το χέρι μου στο κεφάλι μου. Πήρα το κινητό στα χέρια μου και κάλεσα τον Jefry. Του είπα να έρθει. Και ήταν εδώ σε δέκα λεπτά. Του άνοιξα και του είπα να περάσει.
"Συγνώμη για χθες." του είπα μέσα από τα δόντια μου.
"Εντάξει." μου είπε και μου έκανε νόημα να κάτσω δίπλα του.
"Sam.. Ο Jason ήταν εδώ.."
"Τι έγινε;"
"..κοιμηθήκαμε μαζί." του είπα και αναστέναξε. "Κοίτα δεν το ήθελα. Δεν ήξερα τι έκανα." προσπάθησα να απολογηθώ.
"Οκ οκ.. Δεν θα σε κρίνω εγώ Alex. Είσαι ελεύθερη να κάνεις ότι θες με όποιον θες. Όπως είπες εγώ απλά πηδάω. Αμφιβάλω αν έχεις νιώσει κάτι τόσο καιρό." μου είπε και έφυγε.

-----

Δεν έχω να πω κάτι...
Δεν ξέρω τι γράφω πραγματικά..
Φφφ...