Mnemosyne's Tale

/2/ Curiosity

Hanggang ngayon ay pinagtatalunan pa rin ng mga dalub-agham kung ano ang eksaktong depinisyon ng 'buhay'. Meanwhile, Erwin Schrodinger defined living matter as that which 'avoids the decay into equilibrium', tinutukoy ng depinisyon na 'yan ang Second Law of Thermodynamics kung saan ang entropy ay lumalaki o tumataas. Tinutukoy ng entropy ang chaos o kaguluhan. But living things, according to Schrodinger, are able to postpone this trend. Halimbawa na nga lang ay ang structure ng mga katawan natin, habang lumalaki ang isang tao ay mas nadedevelop ito ngunit pag namatay na ito ay doon pa lang magbebreak down ang atoms sa mga katawan nito tsaka makakalat sa buong sanlibutan.

Ngunit hindi pa rin sapat ang siyensiya para bigyan ng kahulugan kung ano ang buhay. There are thousands of philosophies to define the meaning of life, one of those is Cyrenaics, wherein the real goal in life should be pleasure in the present, ibig sabihin dapat daw gawin ng isang tao kung anong makapagpapasaya sa kanya, pero kinokontradikta ito ng Mohism kung saan ang bawat indibidwal ay nararapat na tumulong sa kapwa upang magkaroon ng pagkakapantay-pantay na kaligayahan.

At dahil nagmula ako sa isang relihiyosong pamilya, ang paniniwala na kinalakihan ko ay ang pagsilbihan ang panginoon, maging isang mabuting anak sa lahat ng pagkakataon upang makarating sa buhay na walang hanggan matapos ang kamatayan.

Well, this is a never-ending discussion, itinuon ko ulit ang atensyon ko sa klase at nakita ko na nagdedebate na ang dalawa kong kaklase. Napangalumbaba ako dahil hindi naman ito philosophy class o debate class at mukhang natutuwa pa si Professor Paciano habang tahimik na nakikinig. Aaminin kong hindi ko rin maiwasang isipin ang tanong niya o di kaya'y sinadya niya 'yon para mapag-isip kaming lahat ng labas sa kahon at tiyak na buong araw itong tatakbo sa aking isipan.

Maya-maya'y natapos din ang klase, maagang nagpalabas si Professor Paciano kaya medyo mahaba pa ang oras para sa susunod na klase, may iniwan nga lang na research assignment kaya naman sa library ko na lang uubusin ang oras para gawin 'yon.

"Sa library din ba ang punta mo?" napahinto ako sa paglalakad nang marinig ko yung boses niya. "Okay lang ba sa'yo kung sumama ako?" ngumiti siya sa'kin at bahagyang napayuko, nahiya bigla. "Ah, kung hindi, mauna na 'ko."

"Richard," akma siyang aalis nang tawagin ko siya. "Wala naman akong sinabing hindi pwede." Mas lumapad ang kanyang ngiti at sabay kaming naglakad papuntang University Library. Nasa kalagitnaan kami ng paghahanap ng mga reference books nang magsalita siya.

"Sa totoo lang... hindi ko alam ang sagot sa tanong kanina." Napatigil ako sa pagtingin ng mga libro sa malaking shelf, magkatapat kami ni Richard kaso nasa kabila siya kaya mata lang ng isa't isa ang nakikita namin dalawa.

"Anong ibig mong sabihin?" nakatingin ako sa kanya nang tumingin siya sa'kin.

"Sa sagot kung ano ba talaga ang kahulugan ng buhay,'" narinig kong napabuntong hininga si Richard at tumingin muli sa mga libro. "Sa tingin ko hindi lang sapat ang mga kahulugan na makukuha sa mga libro para tiyakin ang kahulugan nito." Akala ko ako lang ang napa-isip ng malalim kanina dahil sa tanong na 'yon.

"Mukhang na-bothered ka sa tanong ni Professor Paciano, ah," tukso ko sa kanya dahil napakaseryoso niya.

"Ikaw Sigrid," tumingin ulit siya sa'kin. "Not in scientifically speaking, ano ba ang kahulugan ng buhay para sa'yo?"

"Bakit mo naman gustong malaman?"

"Ah...Kasi..." bigla na naman siyang nahiya at lihim akong napangiti dahil ang dali niya lang tuksuhin. "G-gusto ko lang malaman." Napatango lang ako atsaka muling binaling ang atensyon sa mga libro.

"Sa totoo lang, hindi ko rin alam."

"Talaga?" halatang nagulat siya sa sinabi ko.

"Uhm." Napatango ako at dahan-dahang naglakad habang iniisa-isa kong tingnan ang mga libro, narinig ko rin ang hakbang ni Richard sa kabila, sinusundan ako. "Sa ngayon, hinahanap ko pa kung ano ang dahilan kung bakit ako nandito."