Spencer & Toby, New York

7. Charlotte

Spencer keek Charlotte verbaasd aan. Wat in godsnaam deed ze hier? Vroeg ze zich af. Charlotte had een zwarte skinny-jeans aan met een grijze oversized trui. Haar haar was opgestoken in een hoge staart. Door de zwarte vegen onder haar ogen zag ze er een beetje angstaanjagend uit.

'Ik weet dat we elkaar nog niet echt kennen, maar ik weet niet naar wie ik ander moet gaan. Mag ik binnenkomen?' Zei Charlotte en ze veegde met de zoom van haar mouw haar tranen van haar wangen.

'Eh, ja... Tuurlijk! Kom verder!' Zei Spencer. Ze zette een stap opzij om Charlotte erdoor te laten.

'Dankje.' Mompelde Charlotte en ze liep Spencer's appartement in. Spencer liep achter haar aan. Ze was nog steeds verrast over het onverwachtse bezoek.

'Wil je thee?' Vroeg Spencer. Charlotte knikte en ging op haar bed zitten. Toen Spencer terug kwam met een dienblad met daarop een theepot en een koekjestrommel ging ze naast haar buurmeisje op bed zitten.

'Wat is er aan de hand?' Vroeg Spencer zachtjes. Ze keek Charlotte aan in haar betraande ogen.

'Het is Luke, je weet wel, mijn vriendj... kamergenoot.' Spencer herinnerde zich Luke van het feest. Ze was niet al te aardig tegen hem geweest...

'Slaat hij je?! Je moet gelijk naar de politie!' Begon Spencer maar Charlotte schudde haar hoofd met een waterig lachje.

'Nee, dat is het niet. Hij heeft het gister uitgemaakt en wil nu dat ík verhuis!' Spencer dacht na, zo erg was dat toch niet? Dat risico is er nou eenmaal als je met je vriendje gaat samen wonen, toch?

'Ik kan je helpen met een nieuw appartement zoeken, als je wilt?' Stelde ze voor.

'Dankje, maar dat is het probleem niet. Het is officieel mijn appartement, ik woonde er eerst. Hij kwam pas later bij me wonen. Mijn vader heeft de huur afbetaald.' Zei Charlotte. Spencer nam een slok van haar thee.

'Maar dan heeft hij geen enkel recht op het appartement! Je moet het met een rechter bespreken als hij niet weg wilt. Dan is hij binnen no-time je appartement uit. Mijn ouders zijn rechters, dus ik weet er alles van.' Vertelde Spencer. Charlotte keek Spencer dankbaar aan.

'Weet je dat zeker?!' Vroeg ze. Spencer knikte.

'Maar ik kan nu niet terug gaan, wat moet ik doen?!' Zei ze en ze sloeg haar handen voor haar gezicht.

'Je mag hier best blijven slapen.' Zei Spencer. Charlotte keek haar met grote ogen aan.

'Ooo! Dankjewel! Het spijt me zo!' Gilde ze. Ze sloeg haar armen dankbaar om Spencers schouders heen.

'Geen moeite, je kan bij mij in bed slapen!' Lachte Spencer, ze voelde zich wel een beetje ongemakkelijk met die armen van een vreemd meisje om haar heen...

Hey lieve lezers, dit verhaal staat momenteel on hold omdat ik even geen inspiratie meer heb en me wil focussen op mijn andere verhalen. Ik ben wel bezig met nieuwe hoofdstukken maar het kan nog eventjes duren. Lees eventueel mijn andere Spoby verhaal: https://www.wattpad.com/myworks/23613292-spencer-toby .