Prisoner Of Love

#6 "Prisoner Of A Boy Who Has A Fever

Yazar Notu:Geç yazdığımın bende farkındayım.Fakat buna ayırabildiğim zaman bu kadar.Bende isterim daha fazla yazayım,birlikte daha fazla zaman geçirelim fakat gerçekten yapabildiğimin en iyisi bu.Buna rağmen okumak isteyenler varsa,hikaye burda duruyor,başımın üzerinde yeriniz var.Lütfen en içten özürlerimi kabul edin.İyi okumalar dilerim :) 

-Oy ve yorumlarınızda çok makbule geçer tabii x 

Harry 

"Kendimi şu bulaşıcı zombi hastalıklarından birine yakalanmış gibi hissediyorum." dedim burnumu çekip.

Amber mavi gözlerini devirip,arkamdaki yastıkları düzeltti."Aslında öyle gibi görünüyorsun."

Kaşlarımı çattım."Hey."

Ne var der gibi omuzlarını silkti.

"Sen çok kötü bir bakıcısın."

"Ben bakıcın falan değilim."

Gülümseyerek ona baktım."O zaman neden yastıklarımı düzeltip,on dakikada bir ne istediğimi soruyorsun?"

Gözleri kısıldı."Biliyor musun,Barry.Bir kız iyilik yapmaya çalıştığı için aşağılanmamalı."

"Bana Barry demeyi kes.İsmimin Harry olduğunu bildiğini biliyorum."

"Barry daha aptalca bir isim." yüz ifadesi sinirliden,küstaha dönüştü."Sana daha çok uyuyor."

Küçümser bir ses çıkarttım."Sus ve yastıklarımı düzelt,Berry." lakabını üzerine basa basa söylemiştim.

Ani bir hızla kaşlarını çattı.Öyle çatılmışlardı ki bir an bir kırılma sesi falan duyacağımı sandım."Bana Berry deme."

"Bu pekte mutualistik yaklaşımına uyum sağlamadı,öyle değil mi?"

İşaret parmağını tehdit eder gibi bana doğru salladı."Küstahlık taslama,kıvırcık.Burada yaşamak için bana ihtiyacın var."

"Asıl senin bana ihtiyacın var." kollarımı göğsümde kavuşturdum."Rehine olan benim,hatırladın mı?"

Yatağın baş ucunda durdu."Çirkin kardan adamı için karlarda debelenip,sevimli kıçını üşüten de sensin,hatırladın mı?"

Kaşlarımdan biri otomatik olarak kalkarken,yüzüme küstah gülümsemelerimden birini yerleştirdim."Popoma sevimli dediğin için bu seferlik seni affediyorum fakat bir dahaki sefere bu kadar şanslı olamayabilirsin,gün ışığım."

Suratının renk değiştirmesini keyifle izledim.Amber sinirli bir nefes koyverdi ve elindeki yastığı kafama fırlattı."Hastayken de hiç çekilmiyorsun." dedi sinirli sinirli."Merak ediyorum acaba çekilir bir tarafın hiç olacak mı?"

Yine bir küstah gülümseme."Ben birkaç tane biliyorum ama-" bir yastık daha fırlattı."Bu çok acıttı!"

"Amacıma ulaştığımı bilmek çok güzel!" diye yanıt verdi sinirli adımlarıyla odadan çıkarken.

"Nereye gidiyorsun?Burada yalnız kalmak istemiyorum." diye seslendim arkasından.

Koridordan sesi duyuldu."Alışmaya çalış.Rehinelerin olayı bu,bilirsin ya." durakladı."Ayrıca popon da hiç sevimli değil.Senin popon bir popo olamayacak kadar küçük!"

Hafifçe doğrulup arka tarafıma baktım.Ah hadi ama.O kadar da değ-

"Bu kadar dikkatli bir inceleme yapman gururumu okşadı,Berry."