Prisoner Of Love

#16 "Prisoner Of You,Forever."

Harry

"Amber.Amber Eldbridge.Hayatımı mahveden kadın.Rüzgar yüzüne vururken ne kadar inanması güç bir güzellikte olduğuna inanamazdınız.Siyah saçları bir bayrak misali dalgalanır,bazen dudaklarının rengine bürünmüş burnuna ve tüm mavilerin utanmasına neden olacak gözlerine karışırdı.Her zaman güçlü ve ulaşılamaz bir aurası vardı.Ve silahını kemerinden çıkarıp bana doğrulttuğunda..."

"Sana silah mı doğrulttu?"

"Evet.Hemde bir kereden fazla.O sefer ise sadece doğrultmakla kalmadı.Beni bacağımdan da vurdu."

Odayı şaşkınlık nidaları doldurunca gülümsedim.

"Sonra ne oldu peki?"

"Sonrası çok daha karışık,bir tanem.Çok ama çok karışık..."

~

Hiçbir anlamı yoktu.

Hemde hiç.

Evimin bahçesinde yaralı bacağımla yığılmış bir halde hayatım pahasına güvenip,sevdiğim insanın gidişini izlerken hiçbir anlamı yoktu.

Eğer geri dönseydi ve gülerek bana herşeyin şaka olduğunu söyleseydi ona inanabilirdim bile.("hadi ama,haz!suratının aldığı şekli görmeye değerdi,bebek gibi sızlanmayı kes.")

Geri dönmedi.Arkasında bıraktığı devasa harabeye bir bakış bile atmadan gecenin karanlığına doğru yol aldı.

Bu görüntü haftalarca kabuslarımı süsledi.Sayamayacağım kadar çok gece yarıları o cehennemi tekrar tekrar yaşayarak uyandım.

Fiziksel yaraların acısını düşünmeye vaktim bile olmadı.Bir insan,içi kaderin zehriyle boğulurken uyduruk bir kurşunun açtığı yarayı nasıl umursardı ki?Sanki yaralanan ben değilmişim,dışarıdan kendi harabe vücudumu izleyen farklı bir kişiymişim gibi yaşıyordum.

Hiçbir anlamı yoktu.

Sanırım sana aşık oluyorum,Amber.

Eğer bu fısıltının bir kabusun konusu olacağını bilseydim,o an söyleyecek başka alternatifler uydurabilirdim eminim.Fakat söylemiştim ve Amber inanmıştı.Mavi gözleri bir yalandan ibaret olamayacak kadar içten bir şekilde parıldamışlar,dudakları içinde tuttuğu nefesi cenneti solur gibi bırakmışlardı.

Sanırım ben de sana aşık oluyorum,Harry.

Gözlerimi açtım.

Uyumak onu daha fazla düşünmeme,nefes almaktan usanmama neden oluyordu.İçimde böyle büyük yaralar açılabileceğinden bihaber yaşamıştım ve şimdi yaşamak bile basit bir olaydı.

Hiçbir anlamı yoktu.

Bacağım iyileşmişti ve tekrar yürüyebiliyordum.

Amber federaller tarafından Primrose Hill çıkışında yakalanmış ve tekrar hapishaneye tıkılmıştı.

Hayatım normale dönmeye çok yakındı.(bu kimsenin dilinden düşürmediği bir yalan)

Haberlere göre Amber'ın cezası 34 yıla artırılmış ve 7 yılının hücreye mahkum oluşuna karar verilmişti.

Bacağımda küçük bir yara izi kalmıştı.

Amber bir hücrede yaşıyordu.

Bense kabusların sadece uyuduğumuzda meydana gelmediğini farketmiştim.

~

"Sizce ona söylememiz gerekir mi?"

"Buna ne tepki vereceğini bilemeyiz."