Kurt Kız

Eski Bir Dost

"Nee?! Asla!!!"

"Hadi ama prenses o kadar kötü biri değilim. Burada seni koruyabilecek en iyi kişi benim, bunu sende biliyorsun."

Büyük bir hızla Madison'nın yanına gidip kolunu çekiştirerek yanına sokuldum.

"Ancak Madison'nın da bizimle aynı oda da kalması şartıyla seninle birlikte kalırım."

Neye uğradığına şaşıran Madison bir bana bir Aidan'a baktıktan sonra umutla Mason'a "beni bu durumdan kurtar!" mesajını göndererekten bir bakış attı. Mason derin bir iç çektikten sonra elini gelişi güzel salladı.

"Ben dışarıya hava almaya çıkıyorum. Sakın ola beni olaya karıştırayım demeyin."

Madison surat asmış bir şekilde, bakışlarıyla Mason'ı takip ederken ne kadar zamandır yanı başımda sessizce duran Amy, Madison'nın koluna girerek Mason'nın arkasından onlarda dışarıya doğru yürümeye başladılar.

Ve ben daha ne olduğunu bile anlayamadan, birden tüm herkes ayaklanarak birer birer odadan dışarıya çıkmaya başladı. Oda da sadece Aidan ve ben kalana kadar bu sürdü. En sonunda herkes dışarı çıktıktan sonra fırsattan istifade ederek, Aidan sol kolunu omzuma atıp bana o güzel ve nadir olan gösterişli gülümsemesinden bir tane bahşetti.

"Ee prenses, ne diyordun?"

Gözlerimi devirip kolunun altından bir çırpıda kurtulduktan sonra pencerenin önüne gelip dışarıyı seyretmeye başladım. Aidan da ardımdan beni takip ederek sırtını pencereye yaslayarak beni seyretmeye başladı.

"Beni görmezden gelme prenses, bu fazlasıyla onur kırıcı bir davranış."

Bakışlarımı kısa süreliğine de olsa ona çevirip, her ne kadar çocukça da olsa ona dil çıkardıktan sonra tekrar dışarıyı seyretmeye kaldığım yerden devam etmeye başladım.

"Demek beni görmezden geleceksin prenses, iyi o zaman. Ama her ikimizde biliyoruz ki beni fazlasıyla önemsiyorsun. Hem her prensesin kendisini koruyacak cesur ve yakışıklı bir şövalyeye ihtiyacı vardır, öyle değil mi?"

Bu dediğine küçük bir kahkaha attıktan sonra sırıtarak ona döndüm.

"Yakışıklı mı? Ben burada sadece çirkin bir canavar görüyorum. Bir de seni önemseyen de kimmiş öyle, seni burada önemseyen bir kişi bile göremiyorum ben. Hem bir şövalyeye ihtiyacım yok benim. Kendimi gayet iyi bir şekilde koruyabilirim ben."

Dediğim şey sanki çok komikmiş gibi kahkaha atmaya başladığında kaşlarımı çatarak ona bakmaya başladım.

"Ahh, bak bu komikti işte prenses."

Aidan, eliyle gözlerinde birikmiş olan yaşları sildikten sonra açık kahve rengindeki gözlerini üzerime sabitledi.

"Daha az önce ki zararsız küçük iblis ruhlarından korkan sen mi söylüyorsun bunları? Resmen birinin seni kurtarması için yalvarmak üzereydin Teresa! Benimle dalga geçme! Şimdi, kimin kendisini koruyacak birine ihtiyacı varmış, söyle bana! Tabiki de senin! O zaman şu konuda anlaşmamız gerekiyor öyle değil mi? Seni korumama ihtiyacın var. Benimde, Amy'nin bana yaptığı büyü sağ olsun seni hayatıma mal olsa bile korumam gerekiyor. Bunu o küçük aklına yerleştirirsen iyi edersin prenses. Çünkü, eğer seni koruyamazsam ikimizde hem maddi hem manevi olarak büyük bir acı çekmek zorunda kalacağız, bundan hiç şüphen olmasın."