Η χροιά του σκοταδιού σου

Πίσω σε εσένα

Με ξαπλώνει στον καναπέ...
Όσο νιώθω το άγγιγμα του η καρδιά και το μυαλό μου πάει να σπάσει. Μόνο που με ακουμπά με διαπερνούν απανωτά ρίγη. Η αίσθηση του δέρματος του... Των χειλιών του... Κοντεύω να τρελαθώ. Δύο δυνάμεις αντιμάχονται μέσα μου. Η φωνή της λογικής μου φωνάζει να ξυπνήσω... Δεν είσαι τίποτα γι'αυτόν Μελίνα. Εσύ είσαι έτοιμη να του χαρίσεις την ψυχή σου κι αυτός θέλει μόνο να σε εκμεταλλευτεί. Δεν νιώθει τίποτα για σένα. Δεν είσαι τίποτα. Σε κοροϊδεύει. Μετά από αυτό θα τον ερωτευτείς ακόμα περισσότερο όμως αυτός σε έχει ήδη παρατήσει. Μην το κάνεις αυτό! Θα είναι χειρότερα μετά...

Αλήθεια; Τι πάω να κάνω. Είναι η δεύτερη φορά που βρίσκομαι στην ίδια κατάσταση... Δεν πρέπει να γίνει τίποτα με αυτόν τον άνθρωπο. Τόσο καιρό απλά με κοροϊδεύει κι εγώ θα του δώσω την ικανοποίηση ότι τα κατάφερε; Όχι!

Απότομα τραβιέμαι και τον σπρώχνω πίσω για να ξεκολλήσει από πάνω μου. Εκείνος ανασηκώνεται στηρίζοντας το σώμα του στους αγκώνες του.
-"Τι έγινε; Γιατί με σταματάς;" λέει κοιτώντας με με ένα βλέμμα όλο απορία και χαϊδεύει με το ένα του χέρι τρυφερά το πρόσωπό μου.
-"Δεν θέλω!" του λέω έντονα κουμπώνοντας ξανά το σουτιέν μου. Με μια ξαφνική κίνηση ελιγμού ξεφεύγω από την παγίδα που έχει δημιουργήσει γύρω μου, σηκώνομαι από τον καναπέ και αρχίζω να μαζεύω τα πεταμένα ρούχα μου από το πάτωμα. Εκείνος μένει να με κοιτά.
-"Τι έπαθες τώρα!" φωνάζει εκνευρισμένος όσο με βλέπει να προσπαθώ να ντυθώ φορώντας άτσαλα τα ρούχα μου. "Μίλα! Τι έγινε; Το μετάνιωσες;"
Εγώ δεν του δίνω σημασία απλά γρήγορα βουτάω τα πράγματα μου από τον καναπέ και πηγαίνω φουριώζα προς την έξοδο χωρίς καν να τον κοιτάξω.
-"Με αγνοείς;"φωνάζει φανερά νευριασμένος. Εγώ συνεχίζω να μην απαντάω. Όμως..."Δεν έχεις να πας πουθενά! " φωνάζει και με αρπάζει βίαια από τους ώμους. Με τραβάει ξανά κοντά του και προσπαθεί να με οδηγήσει στο εσωτερικό του σπιτιού.
-"Άσε με!" τσιρίζω με όλη μου την φωνή... Καθώς παλεύω για να ξεφύγω του δίνω μια γερή γονατιά. Αμέσως βγάζει μία κραυγή πόνου και μαζεύεται. Του ρίχνω μία ματιά για λίγα δευτερόλεπτα. Εκείνος σηκώνει το θυμωμένο βλέμμα του πάνω στα μάτια μου. Ο φόβος με διακατέχει. Η ταραχή κυριεύει το σώμα μου. Ασυναίσθητα τα πόδια μου με οδηγούν τρέχοντας στην φυγή.