Fix A Heart

Kabanata 4

Kabanata 4

Pinulot ko ang nagkalat naming damit ni Zion sa lapag at sininop ang mga damit namin at pinatong sa may center table. Suot ko pa rin ang polo niya, I;m not wearing any underwear kaninang pagkagising ko. Masakit ang buong katawan ko, hindi ko alam kung dahil ba sa sobrang pagod ko kahapon o dahil sa may nangyari sa amin. I'm not feeling any soreness but that doesn't guarantee that nothing happened, hihintayin ko na lang siyang magising and I'll ask him.

Naupo ako sa tabi niya, he reached his arms and hugged my legs, hinawakan ko ang kamay niya and stare at him.

Kung may nangyari nga sa amin, anong gagawin ko? Tatakbo o magpa-pabebe at sasabihin sa kanyang panagutan ang ginawa niya sa akin?

Like that would work. Just run, ayaw mo naman na pumasok kaagad sa isang relasyon ulit kaagad diba?

Well, yes, of course, ayoko. Wala pang isang linggo kong nakilala si Zion. I'm not that kind of girl.

Mahinang napaungol si Zion, napatuwid ako sa pagkakaupo. "Good morning," nakangiti kong saad.

He looked at me with no emotion na nakakapanibago dahil puno palagi ng buhay ang mata niya, now it's so distant. "Morning. Bakit nandito ka pa?"

Bumangon siya at pinasadahan ng kamay ang buhok niya. "I was waiting for you to wake up, may itatanong kasi ako."

Tumayo siya, I saw his butt and it made me look away. Napakagat ako sa labi at mariing pumikit. "You want to know if we had sex."

It's obviously not a question, may halong inis ang pananalita niya. "Did we?"

"No, Clarity, we didn't. I don't take advantage of drunken woman." A part of me was relieved but another part of me felt a pang of regret that nothing happened. "But we did kiss, though, and..."

"And?" Umiling siya.

May kinuha siya sa cabinet, nilapitan niya ako at binigyan ako ng isang boxer. "Wala. Wear this. Nasukahan mo ang damit mo kagabi, hindi ka naman pwedeng umalis dito nang nakaganyan lang."

Sinuot ko iyon kahit na nandito siya, hindi naman iyon naging problema dahil kahit isang sulyap ay wala naman siyang binigay sa akin. Nilagay niya ang mga gamit ko sa isang paper bag at sinabihan akong bumalik na sa villa ko dahil gusto niya pa raw magpahinga. Tinanong ko siya kung kailangan ba niya ng gamot, tinanggihan niya ako, kahit sa offer kong sbaay kaming kumain ng umagahan ay tumanggi siya.

Ramdam ko ang pagtitig ng mga tao sa akin habang naglalakad ako pabalik sa kwarto ko. I look wasted, basta ko na lang na tinali ang buhok ko kanina at hindi ko na rin naisipang tigann ang sarili ko sa salamin kanina bago umalis sa kwarto ni Zion, wala na rin kasi akong time para i-check kung maayos pa ang itsura ko dahil parang gustung-gusto na akong paalisin ni Zion. Good thing, when I looked at the mirror ay hindi naman ganon kasabog ang mukha ko.

Naghubad na ako ng damit, nilapag ko sa counter ang polo at boxers ni Zion, I look at myself in the mirror again and then a hickey caught my attention. Nasa bandang collar bone ko iyon, hindi lang siya isa, meron pa sa may bandang balikat ko pati sa may boob ko, inches above my nipple.

"And nothing happened to us? Seriously, wala? Nagawa niyang pigilan ang sarili niya? Hindi ba ako kaakit akit para sa kanya?"

Inis na pumunta ako sa shower at nagbabad sa ibaba nito. Pilit na inaalala ko ang nangyari sa amin. I kissed him, nakahiga na kami sa kama, he's taking his polo off and then blank. Wala na akong maalala. Kung may mas nakaka-frustrate pa sa pagkalimot, 'yun ay ang pag-alala. Kind of ironic, opposite sila pero parehas na mahirap gawin. Kung parehas lang silang madaling gawin, ang dali siguro ng buhay. Walang sakit, walang pahirap.