Romanın mutlu sonu olabilmekti mesele.
Ayracın iki sayfayı birbirinden ayırdığı gibi kalbimi ayırdın bedenimden.
romanın ortasında kayboldu nefesim.
Kendimi aradım bir mahkum gibi yıllar süren bu yolsuz aşkın kıyısında.
Burası bir garip;yokluğun dalgaları bile Lal etmiş,martılar özgürce uçamıyor aşk cennetinde,balıklar suyun içinde boğuluyor sevgilim,yağmurun ardından gökyüzü taçlanmıyor artık,bu şehir kendini arıyor ara sokaklarında.
Romanın mutlu sonu olabilmekti mesele.
Romanın sayfalarında dolanıyorum gizlice,yakalanma korkusuyla gölgemi yolluyorum sana kalbinden öpsün diye.
gurbet gibi yürüyorum ezberlediğim yolu,kalbim sana yürüyor bedenim ecele.
Aynadaki ben bile bir yabancı gibi bakıyor bana.kalbim yıldönümünü kutlarken insanlar ağıtlar yakıyorlar ardıma.
Romanın mutlu sonu olabilmekti mesele.
Gitmek isteyipte gidemeyen adımlarım vardı benim,gitmek istemeyip gitmek zorunda kalan sen vardın.
Ah! Be! Gözümün suyu;
Mecburiyet çaresizliktir aslında haklısın ama unutmaki UMUT ise pusuladır mecbur olan çaresize.
Oysaki tek dilekti bu Romanın mutlu sonu olmak.
Olmadı...
GEÇ GELDİ AŞK GEÇOLDU AYRILIK...
YOU ARE READING
Gözümün Suyu "...ŞİİR..."
PoetryAlışkanlıklar edinir bazen insanlar her alışkanlığın kötü olduğunu bile bile benimde bir alışkanlığım oldu yazmaya alıştım.insanların üstündeki bu alışkanlık güdüsü değiştirmeme yardımcı olun okuyan okumayan eleştiren oy veren v.s. herkes değerlidir...
