DAĞ ÇİÇEĞİM

* 1. bölüm *

Multi= Asmin Acar

Hikayemin güneşin kızlarıyla bir ilgisi yok. Sadece müzik bölüme uygun olduğu için seçtim...

"Ah şu yalnızlık. Kemik gibi. Ne yana dönsem batar."

Cahit Zarifoğlu

Gerçek aşk diye bir şey var mıdır?

Veya şöyle sorayım aşk var mıdır ?

Ben aşka inanmam diye klişe bir laf söylemeyeceğim, çünkü aşka inanırım ama beni bulacağına inancım sıfır. Çünkü bana göre aşk, çok kutsaldır ve sayılı kişileri bulur ve ben o kişilerin arasında olduğuma inanmıyorum. Ama hayatın neler getireceğini kimse bilemez ve bende yeni hayatımın bana neler getireceğini yaşayıp göreceğim.

Bugün hayatımın dönüm noktalarından birisini yaşıyorum. Üniversite tercihlerim bugün açıklanacak ve ailecek bilgisayarın başında sonuçları bekliyoruz. Annem ellerini açmış dua okuyor babam da etrafımda dolanıyor. Kendimden bahsetmiyorum bile, şu an tırnaklarımı yemeyi geçtim artık kırmızı etim görünmeye başladı.

"Kızım yeme artık şu tırnaklarını, at toynağı gibi oldu."

Anneme söylediği söze cevap vermeyip, sadece gözlerimi devirmekle yetindim. Yoksa bu konu baya uzardı. Sıkıntılı derin bir nefes verip, etrafa göz gezdirdim ve masanın üzerinde duran kalemi gözüme kestirdim. Hemen onu elime alıp, iki parmağımın arasına sıkıştırdım ve çevirmeye başladım.

"Kızım sonuçlar hala açıklanmadı mı? Burada meraktan çatlayacağım  cevap ver."

"Anneciğim yapacak bir şey yok, sonuçlar bugün açıklandığı için herkes girmeye çalışıyor o yüzden, siteye giremiyorum." Bunun üzerine babam suratını asarak homurdandı.

" Az bekleseler sanki ne olacak keşke puanları yüksek olanlar ilk girebilseler, eminim benim bir tanecik kızım ilk sıralarda olur, ne de olsa babası gibi çalışkan."Ben gülmeye başlarken annem altta kalır mı? Hemen laf yetiştirmeye başladı bile.

"Hiçte bir kere babasına çekmedi. Benim kızım annesin çekti. Hamaratlık desen var, çalışkanlık desen var, güzellik desen Allah vergisi zaten, tıpkı benim gençliğim gibi erkekler peşinde kuyruk hani bir zamanlar senin de benim peşimde olduğun gibi, hatırlatırım Ahmet bey"                                                      deyip kollarını göğsünün altında birleştirdi ve savaşmaya hazır bir halde, babamdan gelecek olan tepkiyi beklemeye başladı. Sıra babama geleceği zaman ben çok şükür siteye girebildim ve 3. Dünya savaşının neden olacak olayı ,tecrübeli bir şekilde bertaraf etmiş bulundum.

" Anne, baba lütfen sakin olur musunuz? Sonunda siteye girebildim sonuçları öğrenebileceğiz.  Evet beyler bayanlar heyecanlı mısınız? Değil misiniz? Peki biraz heyecan yapalım o zaman "                     diyerek genelde korku ve gerilim sahnelerinde olan müziği yani 'dıp dıp dıp dıp' gibi sesleri elimden geldiğince yapmaya çalıştım.

Babam bu halime gülerken, annem daha çok 'hiç büyümeyeceksin'  temalı bakışlarından atmakla meşguldü. Olayı daha fazla uzatmamak için siteye giriş yaptım ve gördüğüm sonucu ailemle paylaştım.

"Bu kadar heyecan yeter bence şimdi gelelim sınav sonucuna.  Veee ilk tercihim olan, İstanbul Boğaziçi Üniversitesi Desinatörlük bölümünü kazanmışım." diyerek ayağa kalktım ve olduğum yerde tepinmeye başladım.

 Sonuçta üniversiteye gidebilmek -hele ki böyle bir üniversite olunca - her insan gibi doğal olarak, büyük mutluluk duyuyorsun. İnsanın hayalleri gerçek olunca, dünya üzerinde ondan mutlusu yokmuş gibi hisseder. Şu an benim yaşadığım duygular da bunun gibi, tam olarak ne hissedeceğini kestiremiyorsun ama bunun çok güzel olduğunun bilincindesin en azından.