✓In Search of Memories/Only Girl In The Maze { ZAKOŃCZONE }

20.Kłamstwa i miłość.

Jak mówiła tak zrobiłam

W tajemnicy przed wszystkimi zaczęłam szkolić Jess na zwiadowcę.

Jej szkolenie trwało już ponad trzy dni a nikt się nie zorientował, co się świeci.

Jess dawała sobie radę. Marudziła, ale jest hardą osóbką.

Co noc na Jamsa Bonda wkradałyśmy się do pokoju zwiadowców i uczyłam jej teorii, a za dnia praktyki.

Nie wydaje mi się, że Minho się zorientuje. Jakby miał się dowiedzieć już dawno by to zrobił.

Jeszcze do tego by była kolejna awantura. A ja wolę jej uniknąć.

Normalnie ja i Jess wykonujemy swoje obowiązki. Czyli to nie jest możliwe, by ktokolwiek rzucał na nas jakiekolwiek podejrzenia.

Tak mi się wydaje...

***

Unikam moich przyjaciół, nie mam im nic do powiedzenia a tym bardziej Newtowi.

Nigdy więcej na niego nie spojrzę.

Nie wybaczę mu tego co zrobił.

***

Zapowiadał się kolejny zwykły dzień.

Zaczęłam pracę u budoli, nie przepadam za tym z uwagi na Gallego który jak zwykle utrudniał mi życie.

Nic poważnego, po prostu mnie wyzywał...

Dziś akurat był w świetnym nastroju do wyzywek

-Ty Pomyluna!

-Co?!

-Orientuj się!- ten debil rzucił we mnie cegłą...auć...

-Gally odbiło Ci!?- no nie czego tu chce Thomas?! I w ogólę po kiego grzyba mnie broni?!

-No co? To tylko cegła.

-Mogła oberwać w głowę! Jeszcze tego brakuje by dostała jakiegoś wstrząsu!

-Ojejku...ona nie ma mózgu!

-Żenada Gally... i pomyśleć, że jesteś opiekunem...

Złapał mnie za rękę, wyrwałam się mu. Nie jestem dzieckiem!

-Sama dam sobie radę.

- Dobrze wiem to. Po prostu chodź, musimy sprawdzić czy nie masz, żadnych uszkodzeń.

Prychnęłam tylko...

***

-Tu Cię boli?

-Nie...

-Ogey...a tu?

-Też nie...

Thomas oglądał moją rękę. Owszem mam siniaka, i trochę spuchła. No ale bez przesady!

-A tu?

-AUĆ PRZESTAŃ!PRZESTAŃ!!! NIE TAK MOCNO!!

Thomas złapał mnie za nadgarstek.

Co tu ukrywać boli jak skurwyyyy...dupa!

-Zwykłe zwichnięcie.

-To mogę już iść?

-Nie. Muszę ci ją opatrzyć.

-Oj błagam Cię! Oboje nie chcemy ze sobą rozmawiać. To po cholerę mnie tak męczysz?!

Nic nie odpowiedział. Wzrok miał wpatrzony miał w moją rękę.

Starał się jak najdelikatniej ją opatrzyć.