Yes, He Is ||Larry A.U. #Netties2016||

~25~

Liefde is niet iets dat je hebt, het is iets dat je deelt met elkaar.

Liefde is niet het gevoel dat je maakt, liefde is het gevoel dat je krijgt.

Liefde is altijd van iemand anders, en je zult ervoor moeten werken om het te krijgen

Louis Tomlinson is de jongen die abnormaal vrolijk het cafeetje in komt springen en gelukkig straalt.

Zijn shirt kruipt steeds een beetje omhoog als hij springt en zijn ogen sprankelen vrolijk terwijl hij de geur van koffie opsnuift, vermengd met appeltaart.

Het was al zo lang geleden dat hij dat op had, dat hij het liefst perplex die taart in wou duiken.

Harry Styles daarentegen strompelde er een beetje chagrijnig achteraan, maar keek toch geamuseerd naar Louis.

Louis merkte niks, het was al een tijd geleden dat hij erop uit was geweest en was vastbesloten om te genieten van elk moment.

Louis voelde een warme hand om de zijne sluiten en keek verbaasd opzij, waar Harry stond.

Louis haar hing voor zijn gezicht en zijn ogen hadden de kleur van de lucht op een zomerdag. Harry vond Louis' gezicht nu bijzonder aantrekkelijk en moest zijn best doen niet direct een boner te krijgen.

'We waren hier om te eten,' Harry trok Louis mee naar de vrouw achter het kassatje.

De kleine vrouw op leeftijd glimlachte zacht bij het zien van hun verstrengelde handen en keek ze warm aan.

'Wat mag het zijn, heren?'

'Appeltaart!' gilde Louis opgetogen, maar sloeg meteen zijn -vrije- hand voor zijn mond en piepte een 'sorry.'

'Twee appeltaart, alstublieft,' Louis keek verbaasd op naar Harrry, sinds wanneer had 'ie manieren geleerd?

Ze kregen beiden hun stuk taart -in Louis' geval met slagroom- en gingen aan een tafeltje zitten.

Zodra ze zaten stak Louis direct baldadig zijn zilveren vorkje in zijn taart en schrokte de stukken gebakken deeg naar binnen. Harry keek onder zijn wimpers door naar zijn vriend, die genoot van een beetje taart.

De slagroom die in Louis' maag had moeten zitten, zat nu overal behálve in zijn maag. Harry lachte zich een breuk terwijl Louis met het probleem zat dat hij met zijn tong zijn neus wou schoonlikken

Opeens boog Harry voorover en likte hij Louis neus.

'Bah!' Louis staarde met afgrijzen naar Harry, die slinks glimlachte. 'Jij viezerik!'

Harry lachte en keek Louis genietend aan. Hij had nooit durven dromen dat hij iemand zou tegen komen, zo perfect als Louis.

'Hm, Lewis-de-Pewis?' Louis keek geïrriteerd op, hij vond "Lewis" als naam al verschrikkelijk, als er nou ook nog standaard "-de-Pewis" achter kwam kreeg hij nog een rolberoerte. 'Waarom ben je zo schattig?'

'Geen idee. Vraag Jezus,' Harry tolde met zijn groene ogen en staarde weer naar Louis -die blijkbaar geïrriteerd was-.

Dat was zo ongeveer zijn levensdoel geworden, staren naar Louis.

Nadenkend over Louis, en nog een hoop andere dingen sloot hij even zijn ogen. Zodra hij ze opende en Louis opzocht bleek hij verdwenen te zijn.

'Louis?'

Harry's gezicht stond vragend terwijl hij om zich heen keek, het enige opvallende was dat er een scheur zat in de tegel aan de muur, Louis was nergens te zien.

'BOE!'

'Shit!' Een luide lach van iemand met een hoge stem klonk achter hem en hij grinnikte wezenloos. 'Louis,'

'Nee, ik ben je oma,' Louis grinnikte luid en Harry zuchtte overdreven, wat Louis alleen nog maar meer liet lachen.

Tegen de tijd dat Louis eindelijk weer op zijn stoel tegenover Harry zat, waren buiten donkere wolken verschenen en regende het pijpenstelen.

Harry vloekte binnensmonds en keek naar Louis.

'Nou, dan moet ik je maar in de regen mee nemen naar het zwembad, al lijkt me dat nu verspilde moeite,' Louis deed zijn mond open, hij wist helemaal niet dat Harry dat van plan was, en sloot zijn mond weer.

'Mij best, als jij maar zorgt dat het geen buitenzwembad is,'

Harry grijsde boosaardig. 

Comment?

Hey people

Mijn vriendin Sanne (x5Sanne5x ) is net nieuw op W'padd en om haar een beetje op weg te helpen dacht ik, laat ik haar hier eens noemen. Ze heeft al een aantal boeken, en als je zin hebt om even op haar profiel te kijken, doe dat.

Xx