Life is strange: Chrysalis

Vreemde les

WOW..! Ik schrik wakker in de klas.. Was het allemaal maar een droom? Dat kan toch niet? Het leek zo echt! Ik ben niet in slaap gevallen.. En.. Het voelde zeker niet als een droom.. Raar. Nou ja.. Ik ben in de les. Ik leef tenminste nog.  Alles gaat goed, ik ben oké.

Ik kijk op de klok. Is de les al bijna afgelopen?

Nog 10 minuten.

Terwijl Mr. Jefferson vertelt over beroemde fotograven, zie ik Taylor een propje gooien naar Kate. Arme Kate.. Ze moeten ook altijd haar hebben.. Ookal is een propje gooien niet zo heel erg, het is niet leuk dat ze altijd haar moeten hebben.

Victoria's telefoon gaat. Haar geluid staat uit, maar de tril-stand staat aan. Ze heeft het zelf niet eens door. En Mr. Jefferson ook niet trouwens. Het is een beetje een rommeltje in de klas. Net als mijn tafel.

Mijn tafeltje is echt een rotzooi. Er ligt een camera.. Ik heb echt heel erg zin om een selfie te maken. Zal ik het doen? Stiekem en snel maak ik een selfie. Waarschijnlijk sta ik er heel lelijk op maar, who cares? 'Sshh.' Mr. Jefferson stopt met zijn verhaal. 'Ik geloof dat Max een ''selfie'' heeft genomen, of hoe jullie kinderen het ook noemen.' Oh Shit, hij heeft het gezien.. Nou ja, maakt niet uit, geen straf of zo gelukkig. Hij gaat gewoon verder met de les.

Hij legt wat uit over iets waar ik natuurlijk weer niks van snap. Ik lette ook niet echt goed op. Maar dan.. 'Max, aangezien je net een selfie nam, kan je ons alsjeblieft vertellen hoe het proces van de eerste zelfportretten heet?' Uh.. 'Dat vraagt u aan mij?' stotter ik. 'Laat me even denken..' Ik probeer snel een antwoord te bedenken. 'Je weet dit of niet, Max!' Mr. Jefferson kijkt me streng aan. 'Is er iemand hier die dit wel weet?' Victoria steekt haar vinger op en geeft het antwoord op de vraag met een zelfverzekerde toon. 'Heel goed, Victoria.'

Na een tijdje gaat de bel. Mr. Jefferson vertelt nog dat we niet de foto voor de ''Everyday Heroes'' wedstrijd moeten vergeten in te leveren, en dan loop ik het lokaal uit.