Good girls, fucking love badboys.

~ 8

{ Alexis Harper }

Ik sta op, en trek mijn gordijnen open. Woeps, teveel licht in één keer. Ik val terug op mijn bed en leg mijn armen voor mijn ogen. Ik blijf ongeveer zo'n 2 minuten zitten. "Alexisss". Sist mijn zusje door de kamer. "Wat?" Reageer ik bot. "Het is half negen, ik moest je wakker maken van mam". Ik knik, en hoor de deur weer sluiten. Vandaag is het vrijdag, dat betekent dat ik over een paar uurtjes weekend heb. Ik moet vandaag tot 14:10 naar school, das gelukkig niet zo lang.

De frisse ochtendgeur dringt mijn neus binnen, alle vogeltjes fluiten. Ik zing zachtjes mee met mijn muziek; ain't nobady, terwijl ik ondertussen nog mijn boterham naar binnen werk. Audrey zal vandaag niet mee fietsen, omdat ze iets leuks ging doen met Connor. Maar als je het harder wilt uitbrengen zeg je: spijbelen. Ik ben vandaag dus de hele dag alleen, want normaal doe ik alles met Audrey maar die heeft sinds kort een relatie met Connor, dus ziet ze me bijna niet meer staan. Connor is een goede vriend van mij, alleen jammer dat hij omgaat met Austin. Ik ben wel gelukkig voor Audrey en Connor, ik gun het ze graag. Ik hoop dat ik ook ooit iemand vind die zoveel om mij geeft, en me niet bedriegd met een ander.

Ik loop het schoolplein op, en iedereen kijkt me aan. Heb ik iets van hun aan ofzo? Ik loop gewoon door zonder er iets van aan te trekken. "Kijk daar heb je dr". Hoor ik een meidenstem aan mijn linkerzijde. "Zou ze dat echt gedaan hebben met Austin?" Ik draai me met een ruk om, en kijk haar aan. "Wat heb ik gedaan met Austin?" Sis ik. "Kom op! Dat weet je wel. Austin zegt dat je meerdere keren in zijn huis bent geweest voor vermaak". Grinnikt het meisje. Ik kijk haar boos aan, en loop stamvoetend de school binnen opzoek naar Austin
Die. Vieze. Klootzak.
Ik kom eerst Mackenzie nog tegen, ze kijkt me jaloers aan. Ik negeer haar blik, en ga naar de 'populaire' tafel.

"Austin". Sis ik. Hij draait zich om, en als hij mij ziet krijgt hij een grijns van hier tot Tokio op zijn gezicht. "Excuseer me, het beest vraagt wat". Grijnst Austin. De groep begint te lachen, en kijkt me van top tot teen aan. "Vertel het me schatje. Ik bedoel het was toch niet ons geheimpje? Je moet er trots op zijn". Ik kijk hem vuil aan, hoe durft hij het in zijn hoofd te halen. "Luister Austin, wij hebben helemaal niks gedaan! Dus ik weet niet hoe je het in je hoofd haalt. Je lult het gewoon tegen je vrienden om stoer te doen! Dat is echt zielig en triest je zal je moeten schamen Austin!" Sis ik. De hele aula is stil, nu is het mijn beurt. Ik pak het dienblad van de 'populaire' tafel waar eten op staat. En smijt het recht in Austin's face. Iedereen begint te joelen en te lachen, maar Austin niet hij trekt een dodelijke blik naar me. Ik was nog niet klaar, ik geef hem een pak slaag op zijn rechterwang met mijn platte hand. Daarna loop ik van hem weg alsof er niks is gebeurt. "Wat kijken jullie nou? Ga verder waar je mee bezig was!" Grom ik.