No shit sherlock.

4. Praten met een volle mond.

Samen liepen we naar de wagon waar de restaurant zich bevond, Arnoud hield de deur voor me open en ik bedankte hem met tegenzin.
'Mevrouw Holmes, meneer Sparks, links achter is er nog een tafelvrij.'
'Dank u wel.' ik glimlachte lief en was tevreden met de plaats die ons aangewezen werd, perfect. Ik ging snel in de hoek zitten en bekeek de mensen.
Zo kon ik iedereen in de gaten houden, alleen Sparks verpeste het uitzicht.

'Enjoying the view my dear?'

'Hou je mond,' mopperde ik.
De zelfde man die ons de tafel aanwees liep naar ons toe,
'Willen jullie iets te drinken?'
Ik opende mijn mond om wat te zeggen maar Arnoud was me voor.
'Twee maal rode wijn.'

Ik gromde, en zette mijn glimlach weer op, de man knikte vriendelijk en verdween uit mijn zicht, 'Ik kan echt wel zelf bestellen hoor.'

'Ik wilde gewoon lief zijn voor de dame, en zo verkeerd heb ik het niet gedaan toch? Rode wijn is je favoriet als ik me het nog goed herinner,'

Ik was al wat geamuseerd, hij herinnerd zich het nog.

'Als ik me niet vergis had jij alle vier de rode wijn flessen meegenomen vab de bruiloft.' lachte Arnoud.
Ik lachte mee, ik weet nog precies hoe het ging.

Ik likte mijn lippen nat en bekeek de flessen, 'Elisabeth laat dat,' ik keek opzij in de ogen van Arnoud, hij wist al wat ik ging doen. we kennen elkaar veel te goed.
'Maar het is zo lekker.' mopperde ik.
'Elisabeth.' waarschuwde hij maar ik stak mijn tong uit en keek om me heen.
On opgemerkt graaide ik de vier flessen van het tafeltje en verstopte het achter een gordijn, niemand die het zou weten. En ik zou gewoon als het feest voorbij is weg lopen met de flessen.

De glimlach die ik nu had verdween niet, die tijd was ik echt gelukkig.
De man bracht ons de rode wijn en we bestelde het eten, ik ging voor de biefstuk met de aardappelkroketjes en Arnoud ging voor de spagetti.
Ik nam een sipje van de wijn en keek geïriteerd naar Arnoud die me nu al een tijdje aanstaarde.
Ik keek weer even naar beneden of mijn blousje weer open was masr dat was het probleem niet.
'Wat?!' reageerde ik fel.

'Niks, ik kijk er gewoon naar uit om weer met je te kunnen werken.' hij leek dit oprecht te menen.

En blos verscheen en ik verborg mijn gezicht achter mijn haar, 'Is dat nog steeds je ding? Verschuilen achter je haar?'
'Nwee..' - 'Elisabeth je hoeft het nie..'

'Oh he kijk eens aan! Daar komt het eten, geen tijd om te praten!'
Ik nam het eten aan en deed wat spagetti op de vork en stopte deze zo in de mond van Arnoud.
'Tja niet praten met een volle mond! Dat is onbeleefd.'
Hij lachte en rolde met zijn ogen, ik begon ook aan mijn eten en probeerde te voorkomen dat hij door ging met het gesprek dat we zojuist voerde.

*