Serseri#SavNaz#

37 |İntikam Oyunu Başlasın|

---Nazlı---

Şaşkınca Mert'e bakarken o da bana sırıtarak bakmaya başlamıştı. Bir süre sonra başımda hissettiğim darbeyle gözlerim kararmaya başlamıştı.

Başıma vuran ağrıyla gözlerimi aralamaya başladım. Etrafı incelemeye başladığımda neler olduğunu hatırlamaya çalışıyordum. Ben neden bir sandalyede bağlıyım? Ve burası neresi?

Bu düşüncelerle etrafı incelerken bulunduğum depo'nun kapası açıldı. İçeri giren kişiyle her şeyi hatırlamaya başlamıştım. En son Savaş'la buluşmak için parka gitmiştim. Ama onun yerine değişik bir sürprizle karşılaşmıştım. Mert. Beni burada tutmasının amacı ne ki?

''Ooo Savaş'ın biricik sevgilisi uyanmış'' dediğinde yüzümü buruşturdum. Tam cevap vermeye çalışacağım sırada ağzımın bir bezle bağlandığını fark ettim.

''Ahh pardon Nazlıcım'' dediğinde yanıma yaklaşmaya başlamıştı. Gelip ağzımdaki bezi açtığında konuşmaya başladım.

''Senin kafan iyi mi Mert?! Salak mısın sen?! Ne diye beni burada tutuyorsun?! Beni hemen çöz!'' dediğimde kahkaha atarak gülmeye başladı. Ahh deli olucam!

''Ne gülüyorsun gerizekalı!'' dediğimde gülmeye devam ediyordu. Gülmesi kesildiğinde konuşmaya başladı.

''Ah Nazlı... Seni bırakacağımı düşünüyor musun gerçekten?'' dediğinde öfkeyle baktım.

''Aslında seni bırakıcam'' dediğinde rahatladım.

''Seni Savaş'ın kollarına bırakıcam hem de''

''Sana baktığında ne yapacağını şimdiden merak ediyorum doğrusu''

''Sence ağlar mı?'' dediğinde sırıtarak bana bakıyordu.

''İlk olarak Savaş'la ne derdin var?''

''İkincisi Savaş niye ağlasın?'' dediğimde güldü.

''Savaş'tan senin sayende intikamımı alacam. Aslında sana teşekkür etmeliyim. Sonuçta bunun için canını feda etmiş olacaksın. Ve sen öldüğünde...'' diye devam ederken hızla konuştum.

''Sen ne diyorsun be?! Ne ölmesi? Ne intikamı?'' diye öfkeyle bağırdım.

''Tabi haklısın. Savaş sana bir katil olduğunu söyleyecek değildi'' dediğinde şaşkınca bakmaya başladım.

Bir katil...

''Saçmalama! O asla bir katil olmaz!'' dediğimde kendimden emin konuşmuştum. Sonuçta bu salağın laflarına inanacak değilim. Savaş bir katil olamaz! Tamam, sinirlendiğinde biraz saldırgan olabiliyor. Hatta bana sinirlendiğinde öldürecekmiş gibi baktığı da oluyor. Ama o kimsenin canına kıyacak biri değil.

''Demek katil değil! Demek ben saçmalıyorum! O zaman söyle lan benim kardeşim niye yanımda değil?!'' diye kükrediğinde korkuyla sıçradım.

''Kardeşin?'' diye kısık bir sesle sordum.

''Ya kardeşim. Savaş tarafından vurularak öldürülen kardeşim! O şu an nerede biliyor musun!? O toprağın altında!'' dediğinde gözlerindeki acıyı görebiliyordum.

''O mu yaptı?'' diye sessizce sorduğumda bağırarak konuştu.

''Evet! O lanet herif kardeşimi öldürdü!''

---Savaş---

Sabah kalktığımda aklıma gelen ilk şey küçük ayım olmuştu. Onunla bugün görüşebilecektim. Üzerime kot pantolonumu ve siyah tişörtümü geçirdikten sonra saçlarımı aynada elimle düzeltmeye başladım. Tabi bu sırada yüzümdeki kızarıklıklar ve morluklar gözümden kaçmıyordu.