De ander z'n pijn

Hoofdstuk 14

Niet veel Triggers dit hoofdstuk maar meer voorbereiding op die triggers... Maar ja, als je snel door iets word getriggerd is is het waarschijnlijk verstandig om gewoon een ander verhaal te lezen, dit is ook het laatste hoofdstuk dat er iets over zeg. Als je er toch moeite mee hebt, heb ik je gewaarschuwd. Veel plezier met lezen *hopefull smiley*

3e persoon

Thor zat al enige tijd op Loki te wachten voor hij eindelijk de kamer binnenkwam. Hij zag er verwilderd uit en had een beetje meer kleur op zijn wangen dan normaal, toen Loki opkeek en zijn broers bezorgde gezicht zag begon hij te lachen. Een echte Loki-lach die aangaf dat hij iets verkeerd had gedaan, zo een waar er echt iets aan de hand was en er treiterend gegiechel onder zat. "Wat heb je gedaan, Loki?" Vroeg Thor aan zijn broer. Toen Loki stil bleef ging hij door. "Je was niet bij het avondeten." Het was meer een conclusie dan een vraag, het was waar ook. Gamora had Loki voor het avondeten laten gaan maar Loki had de tijd nodig gehad om te denken over wat hij zou zeggen. Ze hadden hem nieuwe mouwen gegeven, een nadeel van deze mouwen was dat ze ook zijn magie verzwakte, wat er op zijn beurt voor zorgde dat zijn wonden minder snel heelden. Thor keek hem met verwachting aan, hij wilde een antwoord en dat antwoord zou hij niet krijgen. Niet omdat Loki de waarheid niet kon vertellen, maar gewoon om Thor te ergeren. "Niks bijzonders, wat heb jij gedaan?" Thor was altijd slecht geweest als hij dit antwoord gaf, hij had het gevoel dat je niet terug kon komen op het vorige onderwerp en hier had Loki zeer zeker goed gebruik van gemaakt. "Niet veel, samen me Nebula gepraat." Thor keek zijn broer met verwachting aan in afwachting wat Loki te melden zou hebben. Maar Loki reageerde slechts met een knik van z'n hoofd en een vluchtig "Interessant" wat niet heel goed was voor Thors geduld. "Loki, wat is er?" Thors geduld was bijna op toen Loki zijn hoofd lichtjes schudde. 

Loki

"Loki!" Met een schok kwam Loki weer bij de werkelijkheid en voelde Thor die hem tegen een muur aandrukte en zijn nog pijnlijke schouders tegen de muur aan lieten komen. "Loki!" Nu Loki naar zijn broer opkeek zag hij niks anders dan ongeduld en verstopte haat in de blik. "Thor! Laat me los!" Zei Loki terwijl hij een schreeuw van pijn moest onderdrukken. Thors pupillen waren groot geworden en zijn mond was gaan hangen. "Thor! Zet me neer!" Probeerde hij nog een laatste keer voor hij Thor in z'n buik trapte. Thor liet hem gaan en hij zonk neer op zijn knieën, hoofd in de handen en toen Thor opkeek zag Loki niks anders dan wraakzucht. Hij had geen idee wat Thor bezielde maar het was duidelijk dat zijn broer niet thuis was en dat er snel iets gedaan moest worden. Loki stond op en deed het eerste wat bij hem opkwam, een vlakke hand op Thors slaap. Het was altijd een zwakke plek geweest en Loki had het meerdere keren gebruikt om Thor te stoppen als hij hem bedreigde of als Loki even klaar was met het gezeur van Thor. Kortom, een klap op de slaap was een perfect middel tegen Thoryïsme. Hij gaf nog een klap om te zorgen dat het was aangekomen en in stilte voelde het ook wel erg goed om te doen.

Thor

Waarom had Loki hem geslagen hij had niks raars gezegd. Loki was degene die was afgedwaald naar een wereld die niet bestond. Thor voelde Loki's hand opnieuw tegen zijn slaap slaan en reageerde haast instinctief met een vuist naar zijn broers gezicht, die alleen maar lucht raakte en daarna de muur waar Loki tegenaan had geleund. Hij keek opzij en zag Loki met schrik naar hem kijken. "Wat? Jij sloeg me ook, twee keer en voor helemaal geen rede." Zei Thor, er lichtte iets op in hij oerwouden van groen die normale ogen moesten voorstellen toen hij dat had gezegd, Thor besloot dat het beste was om er niet verder op in te gaan. "Laat ons slapen, morgen wordt het waarschijnlijk wel weer druk." Zei Thor terwijl hij op zijn eigen, te kleine bed ging liggen. "Slaap zacht, broertje van me." Kwam er van het andere bed af.

Gamora

Het was laat in de avond maar zij had niet kunnen slapen. Het was niet dat ze enig probleem had met martelen, ze genoot er niet van maar het hoorde erbij. Maar vandaag was anders, het Rund had nauwelijks geschreeuwd en was niet eens dichtbij bij ingeven. En het ergste was, ze begon te voelen voor hem en haatte elke snee die zij in de bleke huid had gemaakt. Misschien kon het anders, ze hadden een Aesir nodig om de Tesseract op te halen en Thor was om een of andere rede geen optie. Gamora stond op, ze zou deze avond toch niet in slaap vallen, en verliet zachtjes haar vertrekken om stil te blijven staan voor die van Thanos. Met lichte tegenzin liet ze haar knokkels tegen de deur schrapen. "Ja!" Werd er van binnenuit geroepen, de Ander,  en ze openende de deur. "Zou in misschien alleen met u mogen spreken?" Kwam haar nederig eis dat de Ander moest oprotten. Met een hiss verliet de Ander het vertrek gevolgd door een paar Chitauri, Thanos draaide zijn stoel zij en keek haar aan. "Wat wil mijn favoriete dochter van mij, je weet dat je niet om het onderwerp mag draaien, of niet?" Gamora liep de kamer in met een kaarsrechte rug en sprak met haar verbazing zonder te haperen. "Mijn Heer, Thanos. Vandaag heb ik Loki gevraagd of hij zijn rol wil uitspelen en de Tesseract zou gaan halen. Hij reageerd nauwelijks op mijn overtuigingsargumenten en ik ben bang dat ik hem niet snel genoeg kan laten helpen, is er een andere manier om hem over te halen?" De Gestoorde Titaan keek haar zonder te knipperen een en zei langzaam. "Als jouw technieken niet goed genoeg zijn ben jij degene die een oplossing moet vinden en zeg het nu want het is duidelijk dat je er een hebt." Het was waar dat ze een idee had maar zij had geen idee of het zou kunnen werken. "Ik dacht dat we misschien de Scepter op hem konden gebruiken of ik kan kijken of Thor proberen over te halen." Ze stopte midden in haar zin, Thanos had duidelijk gezegd dat Loki het zou moeten doen. "Probeer het maar, de Ander zorgt dat de Scepter morgen in je kamer licht en Thor komt na het ontbijt morgenochtend. Als je niks meer te melden hebt kun je nu terug naar je eigen vertrekken." Met een buiging die net iets te vluchtig was verliet Gamora de kamer en vluchtte terug naar haar eigen bed, om daar meteen in slaap te vallen.

Sorry dat het zo laat is. Je hebt soms hoofdstukken die zichzelf schrijven, dit was niet een van die hoofdstukken. Ik denk dat ik het bijna vijf keer heb herschreven en ik ben er nog niet helemaal blij mee. Als je schrijfvouten of grammaticavouten  ziet, zeg het en ik los het op.

Please Review