De ander z'n pijn

Hoofdstuk 4

3e persoon

Ze aten zwijgend, de appels waren lekker maar ze wisten allebei dat het slechts een opvuller was. Aesir hadden geen proteïne nodig, al was eten wel een bijzonder fijne ervaring en een volle maag nog te meer. Na dat de appels op waren ging Thor verder met het zwaaien van mjolnir en Loki was zo moe dat hij niks zei om Thor te ergeren. Toen Thor vaart had begreep Loki waarom Thor zo zat te drukken op het vastbinden. Hij had het eerst niet begrepen, de aantrekkingskracht van de rots was groot genoeg om hen erop te houden en niks zou hen tegenhouden als ze door de ruimte heen zouden vliegen. Ze moesten dus tussen twee hele grote magnetische velden zitten om wat tegenwind te krijgen. "Thor stop." Thor keek Loki geërgerd aan. "Wat nu weer, broer? Kan ik niet gewoon door gaan, of moeten we elk uur stoppen?" Loki wierp een woeste blik naar Thor. "Als ik geen rede had, had ik het niet gezegd. Nee, we moeten ons losmaken van de Tara en jij zal me moeten dragen als we er op tijd willen komen, en je zou minder hoeven mee te slepen." zei Loki snel. Maar Thor onderbrak hem. "Waar gaan we dan heen, je hebt nog niks verteld. En weet je zeker dat je los wil en weer niks hebben om aan wast te klampen?" "Ja Thor, we zijn dichtbij. Hoogstens een paar dagen en dat kan ik wel aan. We gaan naar een alleenstaand ras, Chitauri genaamd. Zij hebben hulp nodig omdat hun thuisplaneet kapot gaat. En ze wisten op een of andere manier in mijn droom te verschijnen." Dit was alles wat Loki hoefde te zeggen en Thor was overtuigt. "Best, maar eerst wil in weten of Gungnir nog werkt." stelde Thor. Loki pakte Gungnir op en zond met een kleine armbeweging zijn energie er doorheen. Er gebeurde niks, behalve dat Loki haast werd losgerukt van de weerkaatsing van de energie. Geen straal vermenigvuldigde energie uit de punt van de speer, wat jammer was nu Loki zijn krachtigste wapen niet meer kon gebruiken. Natuurlijk had hij zijn magie nog maar dat hielp hem niet uit een directe confrontatie. Dit had Loki vaak genoeg geprobeerd als hij met Thor trainde en keer op keer had Thor gewonnen als hij ging vechten of verloren als hij besloot te verstoppen en Thor gek te maken met illusies. Sif vond dit een van de leukste dingen die er was. Met magie kon hij veel maar magie was bespottelijk en zonder magie was hij zwak, en kon zij hem verslaan als ze een duel hadden wat ook bespottelijk was. Het was misschien niet het beste idee om haar haar ervoor af te knippen maar het was zo'n goed gevoel, dat hij iets teug kon doen wat erg was en weer zou helen. Loki had er ook wel spijt van maar niet voor Sif, Thor was zo boos op hem geweest dat hij de eerste week na het ongeval hem niet eens had aangekeken en dat was... niet fijn.

Thor

Thor was teleurgesteld toen hij zag dat Odin zijn broers kracht had afgenomen. Dit zou veel moeilijker worden nu Loki zijn magie moest aanspreken om te vechten. Tijdens het vechten op de Bifrost was het Thor al opgevallen dat Loki moeite had met de te grote speer, maar hij kon niet klagen, Loki had hem nog altijd bijna overmeesterd. Dus hij stopte hun rost en ontbond hen. "Welke kant op, slim broertje van me?" vroeg Thor. Loki wees recht naar voren en een beetje naar boven. "We gingen al redelijk, maar zo komen we nog dichterbij." Ze knoopten zijgend de losse riempjes weer terug op hun oorspronkelijke plek in hun harnas en terwijl Loki Gungnir aan zijn rug vastbont begon Thor met het zachtjes draaien van Mjolnir. Toen Loki klaar zat, met de twee riempjes die eerst een van zijn verborgen messen vasthield in de hand om elkaar niet zomaar kwijt te raken als een van de twee losliet, pakte hij Loki vast en liet Mjolnir los.

Loki

Met een verbijsterende snelheid lieten ze de rost achter zich en vlogen ze vooruit (of achteruit of misschien wel zijwaarts wat eigenlijk geen verschil maakte). Loki had de richting zo gemikt dat ze in tussen de magnetische velden bleven en dus niet meteen naar een planeet werden gezogen. Volgens hem hadden ze geluidsbarrière al doorbroken, niet dat ze daar zeker van konden zijn sinds er nauwelijks geluid was om te breken. Loki liet het los terwijl hij probeerde te ontspannen. Dit zal een lange, saaie reis worden.

Dit hoofdstuk is een beetje kort, ik was uit dingen om over te schijven en dacht van "Ja, dan publiceer ik dit even en kan iedereen die iets wil lezen iets lezen." Dus hierbij mijn verontschuldigingen voor dit best wel saaie en veel te korte hoofdstuk. Heb je ideeën voor wat Thor en Loki moeten bespreken of herdenken zeg het even en ik probeer het erin te verwerken.