Nainlove kay textmate

Chapter 11

Hello! musta na po ang lahat.. Alam ko po na napakatagal ko mag update. Alam ko rin pong halos isang buwan po bago ko ito na iupdate. kaya humihingi po ako ng paumanhin sa inyong lahat na mambabasa ng storyang ito at sa lahat ng mga followers ko.

Ang dahilan po kasi eh may trabaho na po ako.. Kaya di ko na po medyo maasikaso..

But here's the deal, just do your responsibilities as a reader of this story as Follows:

* Vote after Reading

* Pls leave a comment! Kahit WOW. Masaya na akong basahin yun kahit wala. Kahit masasakit na bagay pa ang icomment nyo eh tatanggapin ko.. Basta may mabasa lang.

* Follow me.. I think i've proved enough.. im qualified enough..

* No more SILENT READERS.. Mag ingay na po kayo. pls lang (^^_)

And if you do these things..

I'll promise to update with in a week or wala pang isang linggo eh makakapag update na ako..

So i'll expect from you guys!

So here's the next chappie of the story..

Hope you love it <3

------------------------------------------------------------------------------------------------------>

"yes?!" sigaw ng utak ko. nagdadalawang isip ako sa aking isasagot..

"babe?" sabi ni kent na kanina pa naghihintay ng kasagutan..

di ko alam kung ano ang aking dapat maramdaman..

maging masaya kasi pinatunayan talaga ni kent sa harap ng maraming tao na hindi ako nito ikinahihiya..

mahiya sa pinaggagawa ni kent dahil sentro na kami ng atensyon ngayon.

malungkot? kasi.. kasi.. kasi..

di ko alam kung bakit o ano ang dahilan para maging malungkot ako..

"josh" dinig ko ang kalmado nitong boses habang inilagay ang kamay nito sa aking balikat..

tinignan ko ito at bahagyang ngumiti sa akin na nagsasabing kahit anong desisyon ang aking gawin ay nandyan lang sya sa aking tabi para suportahan ako..

"Yes" sabi ko..

rinig ko naman ang hiyawan ng mga tao..

ang ibay halatang kinikilig na animo'y nanunuod ng sine..

ang ilan ay walang pakialam at patuloy lang sa pagkain..

agad naman akong niyakap ni kent siguro dahil narin sa tuwa.. di ko na ginalaw ang aking pagkain. hinila ko na agad si kuya kevin palabas ng mall. di ko na kinaya ang hiya kung magtatagal pa kami dun sa loob.

"kamusta ka?" kalmadong tanong ni kuya sa akin na kasalukuyang nasa parking lot kami.

"medyo nahihiya pa rin.." hiyang sabi ko

"uwi na tayo." suhestyon nya

"ihahatid nakita babe.. sorry pala kanina ha.. gusto ko lang ipaalam sayo at sa lahat ng tao na hindi kita kinakahiya" sabi ni kent na ngayo'y nasa likod ko na

" sa akin na sya sasabay since isang address lang ang uuwian namin" pagkontra ni kuya.

"no. its my responsibility na ihahatid ko ang BOYFRIEND KO." sabi ni kent sabay hila sa aking kamay.