wie ben jij?

speciale eerste ontmoeting

Wie is hij? Waarom is hij zo mysterieus? Sinds dat hij me heeft gered is hij zo anders. Die gebeurtenis flitst weeral voor me ogen.

Ik liep terug van school, maar ging niet gelijk naar huis. Eerst wilde ik nog even in het stadspark bos wandelen, omdat ik moest nadenken. Wat moet ik nu doen zonder moeder en vader? M'n moeder was toen net vertrokken naar Korea en m'n vader naar Groot-Brittannië. Allebei voor 3 jaar. Ze hadden een pauze nodig van elkaar, maar wat gaat er nu gebeuren met mij? Ik heb besloten om hier te blijven. Ik heb hier een leven, vrienden en ik wil mijn studie afmaken zodat ik na de universiteit kan verhuizen naar Rusland, om daar chirurg te worden.

Ik werd afgeleid door al die gedachten en liep de verkeerde kant op waardoor ik dus verdwaalde. Ik hoorde iets... iemand stapte op een takje. Ik draaide me snel om, maar ik zag niemand. Ik had het me waarschijnlijk verbeeld dacht ik. Ik bleef toch nog even staan om zeker te zijn dat er niemand was en opeens "Zoek je mij soms? Het is wel niet veilig om als jong puber meisje in het bos te lopen rond deze tijd", zei een jonge man met zware stem. Ik draaide me om en bekeek hem. Ik was bang van hem, maar ik voelde me ook aangetrokken tot hem. Hij kwam wat dichter staan en keek diep in mijn ogen. Ik merkte op dat zijn ogen van kleur veranderden. Hij zei "Wees maar bang van mij" terwijl hij mijn gezicht en m'n nek streelde.

"ik moet maar eens gaan" zei ik met een trillende stem. Ik rende snel weg en hoorde dat hij achter me aan rende. Ik liep zomaar over de weg. Toen ik even terug keek zag ik dat hij grijnsde naar me. Opeens scheen er een fel licht in mijn ogen. Ik keek en ik zag dat een vrachtwagen mijn kant op reed. Hij was al te dicht. Ik kon geen kant meer op. Ik deed mijn ogen dicht en liet m'n leven aan het lot over. Ik voel dat iemand voor me gaat staan en me omhelst om me te beschermen.

De seconde daarna voelde ik hoe wij met twee verder geduwd werden. De landing deed het meeste pijn. Ik deed m'n ogen weer open en zag dat die man zijn grijns veranderde naar een boze blik toen hij zag dat ik nog leef. hij knipoogde naar me en liep terug het bos in.

Er drupte iets op m'n wang. ik veegde het af en zag dat het bloed was, snel keek ik naar de persoon die op mij lag. Hij... hij... ik ken hem. Hij zit bij mij op school. Hij is dat vervelend kind dat altijd alleen loopt en rijk is. Hij is bewusteloos en heeft me gered. ik voel een steek in mijn hoofd en ook ik verlies m'n bewust zijn. Het enige wat ik daarna nog hoorde was de vrachtwagenchauffeur, ambulance en dokters.

hey lieve lezers

dit is het eerste hoofdstuk van mijn verhaal

als jullie het niet begrepen dit is dus een flashback

of ja wat er schuin is geschreven

kusjes alexa