Hoe chanteer je een popster?

16. De date-herkansing

Amper vierentwintig uur in Londen en ik heb mezelf een date met de sensatie van het moment bezorgd. En dat terwijl ik daar niet eens om gevraagd had. Worden daar geen medailles voor uitgereikt?

Miljoenen meisjes zullen nu jaloers op me zijn. Ze zullen me haten omdat ik een jongen in heb gepikt die nooit van hen is geweest. Omdat ik hun kans op een relatie met Nathan Brown in de weg zou kunnen staan.

Ik zou er geld voor betalen om met één van die meisjes te kunnen ruilen. Om niet een avond met die jongen door te brengen en te doen alsof ik geen idee heb dat hij gechanteerd wordt, laat staan door wie. Om hem een meisje te geven dat in ieder geval echt in hem geïnteresseerd is en niet constant op haar hoede moet zijn vanwege alle leugens die ze om zich heen verspreidt als een boom die in de herfst zijn bladeren verliest. Maar daarvoor is het nu te laat.

Besluiteloos staar ik naar mijn koffer. De date is pas vanavond en ik maak me nu al ernstige zorgen over wat ik aan moet. Het moet natuurlijk wel leuk zijn, maar ik mag er ook weer niet te sexy uitzien. Ik wil hem niet de illusie geven dat we een toekomst hebben samen.

Het is mijn telefoon die me uit mijn gedachten haalt. Zonder te kijken neem ik op. "Hallo?"

"Ik ben bij je hotel," klinkt de stem van Vince in mijn oor. "Kom je naar buiten?"

Oh ja, ik zou hem vandaag weer helpen met een artikel. We gaan naar de muziekwinkel in Oxford Street voor research. "Eh, ik ben nog niet echt aangekleed."

"Zorg dan dat je dat doet. Ik verwacht je over vijf minuten buiten."

"Vince? Ik weet niet wat ik aan moet vanavond." Ik ben echt kansloos, om een jongen om kledingadvies te gaan vragen. Alsof hij me zou kunnen helpen. Veel andere opties heb ik alleen niet.

Gegrinnik klinkt aan de andere kant van de lijn. "Vrouwen ook altijd. Die date is pas over ruim negen uur. Je hebt nog tijd zat om te bedenken wat je aantrekt. Kom nou maar."

"Ik ben er binnen twee minuten." Ik hang op en raap mijn spijkerbroek van gisteren van de vloer. Shirtje erbij en klaar. Ik haal nog even een borstel door mijn haar en doe een beetje oogpotlood op en dan haast ik me naar beneden.

Vince staat me op de stoep op te wachten. "Hé liefdesorakel. Waarom maak jij je nu al druk over wat je vanavond gaat aantrekken?"

Daar kan ik natuurlijk geen antwoord op geven. Wat moet ik zeggen? Omdat ik niet wil dat Nathan verliefd op me wordt zodat hij er ook nooit achter komt dat ik hem probeer te chanteren? Dat lijkt me geen heel verstandige zet.

"Weet je wat? We gaan toch naar Oxford Street. Ik zal mezelf opofferen om voor jou een fantastische outfit te vinden. Maar eerst gaan we research doen."

Opgelucht haal ik adem. De winkelstraat weet vast wel wat ik vanavond aan moet trekken.

-

Het is zeven uur als ik bij het huis aanbel waar de jongens van de Sunshine Heroes met z'n vieren wonen. Blijkbaar is de rest vanavond niet thuis en daarom heeft Nathan me uitgenodigd voor het eten. Hij had het er ook over dat we daarna nog een film kunnen kijken, maar zo lang ben ik niet van plan te blijven.

De deur gaat open en daar staat mijn date voor vanavond. Nathan draagt een simpele spijkerbroek met een witte blouse. En een hemelsbrede glimlach, die hem geweldig staat. "Hé, leuk dat je er bent. Kom binnen."

Nerveus loop ik de smalle gang in die aan het eind in de keuken uitkomt. Daar staan een paar pannen op het fornuis te pruttelen. De tafel is gedekt voor twee en een radio zorgt voor achtergrondmuziek.

"Ga zitten," gebaart Nathan. "Wil je wat drinken? Ik heb rode en witte wijn, champagne en-"

"Doe maar gewoon cola, als je dat tenminste ook hebt." Ik moet me kunnen concentreren vanavond. Mijn verblijf in Londen zal niet eeuwig duren en ik moet nog steeds een manier verzinnen om de rest van het geld af te troggelen. Morgen moet ik het hebben. Dan heb ik nog ongeveer een dag om ervoor te zorgen dat ik al dat geld ook daadwerkelijk mee krijg naar Nederland.