Καθόμασταν αγκαλιά και δεν μιλούσαμε..Δεν ήξερα τι να πω...Ήμουν σίγουρη πως κάτι νιώθει για μένα αλλά δεν πρόκειται να πιέσω τα πράγματα...
Τον θέλω αλλά δεν ξέρω και τι θέλω από αυτόν.....Είναι τόσο διαφορετικός από οποιονδήποτε άντρα που έχω γνωρίσει...Εντάξει μπορεί να μην έχω κάνει σχέσεις αλλά είχα πολλούς φίλους αγόρια....Και όμως αυτός είναι αλλιώς..Μην με ρωτήσετε πως το έχω καταλάβει αλλά έτσι είναι...
''Τι σκέφτεσαι;;'' με ρώτησε ψιθυριστά στο αυτί μου και ανατρίχιασα...
''Δεν σκέφτομαι...'' απάντησα στον ίδιο τόνο...
Έβγαλε το ένα χέρι του από γύρω μου και το ακούμπησε στο στήθος...Τόσο σιγά,τόσο αρμονικά που σχεδόν δεν το κατάλαβα...
''Η καρδιά σου χτυπάει σαν τρελή,όταν σου μιλάω ανατριχιάζεις...'' μετακίνησε το χέρι του και χάιδεψε το μπράτσο μου μέχρι κάτω''...Όταν είμαι κοντά σου αναστατώνεσαι..''έμπλεξε τα δάχτυλα του με τα δικά μου.''Γιατί;;'' ρώτησε στο τέλος
Δεν ήξερα τι να απαντήσω...Να πω ένα ωραίο ψέμα η την αλήθεια και ότι θέλει ας γίνει...;;Πάντα πίστευα πως με τα ψέματα δεν τα πάω και τόσο καλά...Δεν ξέρω γιατί, αλλά πάντα με καταλάβαιναν...Οπότε θα επιλέξω την αλήθεια και ας γίνει ότι θέλει....Δεν θα κρύβομαι πίσω από το δάχτυλο μου....
''Γιατί Σε θέλω...'' απάντησα σταθερά και ας ήθελε η καρδιά μου να βγει έξω από το σώμα μου....''Με αναστατώνει το βλέμμα σου,και με μεθάει το άρωμα σου...Με ανατριχιάζει κάθε άγγιγμα σου και θέλω όσο τίποτα να σε φιλήσω...'' με μια απότομη κίνηση με γύρισε προς το μέρος του και ακούμπησε τα χείλη του στα δικά μου..
Στην αρχή το φιλί ήταν αργό και σταθερό...Δάγκωσε το κάτω χείλος μου και αναστέναξα...Έβαλε την γλώσσα του και εξερευνούσε το στόμα μου μέχρι που βρήκε την δικιά μου και άρχισαν έναν αργό και τρελό χορό μεταξύ τους.Με είχε κολλήσει πάνω του..
Το ένα χέρι του ήταν στην μέση μου και το άλλο πίσω από το κεφάλι μου..Έβαλα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και ήρθα πιο κοντά του,αν είναι αυτό δυνατόν..Ένιωθα το σκληρό στέρνο του να πιέζει το σώμα μου...Με σήκωσε στην αγκαλιά του χωρίς να διακόψει το φιλί μας και τύλιξα τα πόδια μου γύρω από την μέση του.. Προχώρησε αργά και σταθερά μέσα στο σπίτι....Κατάλαβα ότι ανεβαίνουμε τις σκάλες...Δεν σταμάτησε το φιλί μας στιγμή για να κοιτάξει που πηγαίνουμε και έτσι προχωρούσαμε στα τυφλά....
Ο αργός ρυθμός που είχε υιοθετήσει με τρέλαινε ακόμα περισσότερο και ήξερα πως με μία του λέξη απόψε θα γινόμουν δική του...Χωρίς να με νοιάζει το αύριο και ούτε οι συνέπειες αν υπήρχαν...Με ακούμπησε πάνω σε κάτι μαλακό και κατάλαβα ότι είμαστε στο κρεβάτι του...Δεν είχα λαχανιάσει,ένιωθα πως το οξυγόνο που χρειαζόμουν το έπαιρνα από το φιλί του,από το δικό του στόμα....
