Fragile Heart

Chapter Two

-Adrian’s POV-

-The sun was shining up brightly. It’s a very nice morning indeed. People are buzzing about their works and other personal means.

  

Namimiss ko na ang parents ko nasa Germany sila ngayon para sa isang business transaction. I didn’t mind living alone with all the luxury I have but I really missed them. Lagi na lang nila sinasabi na uuwi sila at magkakasama-sama ulit kami pero.. hindi nman natutupad.

Kakatapos ko lang makipag-usap sa ex-girlfriend ko. Pumunta muna ako sa park. Yung mga bata ang saya-sayang naglalaro. Ang sarap maging bata kasi pag may problema nakakalimutan agad. Nakita ko ang mga girls na nakatingin sa akin.

Well... Hindi ko naman sila masisi na tumingin sila sa akin. Ang cool ko kaya. Player ako, mahilig akong mang-trip. Sa katunayan nga ang dami ko nang naging girlfriends pero ang nakakalungkot isipin na wala mang lang isa sa kanila ang nakaramdam sa lungkot ko… Marami akong friends pero I am looking for is beyond friendship…

And that is Love.

Yung mga naging girlfriends ko physical appearance lang ang tinignan sa akin.

Di ko naman sila masisi, loko din naman talaga ako.

Mararamdaman ko kaya ang feeling ng magmahal at may nagmamahal?

Ahahaha parang imposible!

Ayaw ko pa isuko ang pagiging player ko! Wohoo!

Nagulat ako nang biglang may bumato ng bola sa ulo ko!-

“ARAY!”  hinawakan ko agad ang ulo ko. Ang sakit sino ba yung namato na yun! Pagkalingon ko may bata na nakatingin sa akin.

“Hello Kiddo!”

“ You look funny” Natamaan na nga niya ako sa ulo, sinabihan niya pa ako na nakakatawa akong tignan!

“Iyo ba itong bola?” pangiti na sabi ko sa kanya.

“It’s mine!” He grabbed the ball from my hands.

-Pigilan mo ang sarili mo Adrian! Bata lang yan! Wag mong patulan. Naalala ko tuloy nung bata ako ganitong-ganito ako. Pag pinatulan ko to parang pinatulan ko na rin ang batang ako.-

“Ako nga pala si Adrian Chan. What’s your name?” Umupo kami sa ilalim ng isang puno. Tumingin siya sa akin.

“I’m Rain.” Ngumiti siya akin.

“Natatandaan ko nung bata ako. Mahilig din akong gumawa ng kalokohan sa ibang tao! Nakakatawa kasi silang pagtripan.”

“Wow! Lets be friends.” tuwang-tuwa na sabi niya sa akin.

"Sure!"

"Teach me about all of your tricks kuya!"

“Nandyan ka palang bata ka!" Galit pero malumanay ang pagkakasabi kay Rain.

-Paglingon ko nakita ko isang babae na siguro ka-age ko. Ang haba ng buhok niya. Ang kutis niya parang porcelain sa puti at ang mga mata niya ang ganda-ganda. May kakaiba akong naramdaman nung nakita ko siya. Todo porma naman ako. I never seen a beautiful girl before in my whole life! Such ethereal beauty!

“Hi Miss! Kapatid mo ba si Rain?” pangiti na sabi ko sa kanya.

-Hindi niya ako pinansin …OUCH at tumingin ng masama kay Rain.-

“Bakit ka umalis ng appartment?”

“Your apartment is so boring!” sabi ni Rain na parang naiiyak na naiinis.