The Mafia Boss' Wife

Chapter 2

I immediately sat up opening my eyes because I felt someone carresing my hair. Iniangat ko ang ulo ko para malamang ang taong kinatatakutan ko ang may likha noon. Agad kong kinuha ang isang puting unan para ipangharang sa pagitan naming dalawa at umusog ako palayo hanggang sa malapat ko ang likod ko sa malamig na pader. Agad kong iginala ang paningin ko. Nasaan ako? Sigurado akong hindi ko kwarto ito. Ibang iba ang ayos nito sa kwarto ko. Masyadong magara ang isang to at masyadong maluwang para .maging isang kwarto ng isang tulad ko.

"Your new room."

Isang malamig na tinig ang naging sanhi para itigil ko ang pag-ikot ng mga mata ko sa pagchecheck ng lugar na kinalalagyan ko. Napatingin nanaman ako sa mga mata nya. Mga mata nyang hindi nababahiran ng kahit anong emosyon. Ang mga tingin ko ay puno ng takot para maging dahilan ng pagtayo nya sa pagkakaupo sa dulo ng kama.

"N-new room?"

Ano ba ang ibig nyang sabihin? Kailan pa ako nagkaroon ng bagong kwarto? At kaninong bahay ba ito? Bukod sa ramdam kong hindi ito ang tunay na tirahan ko, hindi naman sya papapasukin dito higit sa lahat ay sa kwarto ko. Masyadong mahigpit ang security dito because of dad. He never allows someone to enter this house specially my room.

He just waved his left hand infront of me. Una hindi ko maapuhap kung ano ba ang ibig sabihin noon hanggang sa mapatitig ako sa isang gold ring na nakalapat sa palasingsingan nya.

God! How could I forget about our wedding? How could I forget that I'm already married? How could I forget about being tied with him? Unti-unti nanamang tumulo ang luha ko ng maalala ko ang mga pangyayari kanina. Mula sa pagkakagising ko sa isang hotel room na nakasuot ng wedding gown. Sa pagkakaladkad sa akin ng dalawang lalaki. Sa paglalakad ko sa pulang tela hanggang altar. Sa pagsabi ng I do. Sa pagsuot ko ng singsing sa daliri nya. Hanggang sa halik na iginawad nya saakin.

Higit sa lahat ay ang pagkakasaksi ko sa pagkamatay ng isang lalaki kaninang may hawak ng baril.

Where's my mom? My dad? I want to spill out all this scaredness. I want them by my side. I want them to explain all this. I want them to--

"You're crying for what woman?"

Tuloy tuloy lang ako sa pag-iyak ko kahit na alam kong masama na ang mga tinging ibinibigay nya sa akin. Bakit nga ba ako umiiyak? Takot. Iyan lang ang alam kong sagot sa tanong ko. Si-

"Stop crying."

Mahina kong ibinigkas sa pagitan ng mga iyak sina mommy at daddy. You can't blame me for being childish even if I'm already nineteen. Sila lang kasi ang kasama ko mula ng ipinanganak ako dahil wala naman akong kapatid. Iisang anak lang rin sila kaya wala rin akong mga pinsan. And they always treat me as a princess. They always treat me as a glass that you should be careful when holding.

"I said stop crying!"

Lalo lang napalakas ang iyak ko ng sumigaw sya. Mahihinuhang galit na sya dahil sa diin ng bawat salita nya. Am I driving him up the wall? Natatakot lang naman ako. Naguguluhan lang din ako. Mommy, daddy.

"Stop crying or I'll kill you? Choose."

Isang malamig na bakal ang naramdaman kong tumutok sa ulo ko para mabato ako sa kinauupuan ko at mawala ang mga hikbing pinakakawalan ko. Tanging mga luha na lang ang tuloy tuloy na umagos mula sa mata ko habang umiiling-iling na huwag nyang ituloy kung ano man ang binabalak nya. I tried my best not to let any noise escape my mouth dahil ayoko pang mamatay.

"What the hell are you doing to my daughter Axel?!"

"Daddy!"

I instantly get up running to my dad and mom who just appeared in front of us. Agad akong yumakap kay daddy na agad nya namang pinaunlakan dahil naramdaman ko ang yakap nya pabalik. Mom just pushing away all my tears using her thumb and she has this pitiful expression on her face. She's about to cry too but she's good on holding her tears while I'm not.