The badboy stole my notebook (Dutch)

Hoofdstuk 4

Nadat de les was afgelopen, liep ik gelijk naar mijn auto. Hoe eerder ik uit de buurt van Reece was hoe beter. Net wanneer ik met mijn hand de deur wil openen, werd er een hand tegen het raam gedrukt zodat de autodeur niet open kon. Ik volgde met mijn ogen de hand, tot ik zag wie het was. 

'Wat wil je nu weer, Reece?' vroeg ik terwijl ik me omdraaide om hem aan te kijken. 

Hij pakte een boek en een papier. 'Dit is mijn praktische opdracht van geschiedenis,' verteld hij me terwijl hij het aan mij geeft. 

'Dus?' vroeg ik terwijl ik het dikke boek en de instructies bekijk. 

'Dus jij gaat dat voor mij maken,' verteld hij me in een 'duh' stem. 

'Wat? Echt niet! Ik ga geen huiswerk voor je maken,' zeg ik terwijl ik het boek tegen hem aanduw.  Ik draai me om, om de autodeur open te maken en mijn tas naar binnen te gooien. 

'Jij maakt dat, als je niet wil dat iedereen gaat weten dat Renee telefoon seks had met een vreemde,' zegt hij van achter mij. 

Ik stopte met wat ik aan het doen was en draaide me om. 'Oke, 1, dat is niet zoals het klinkt. Ze belde hem niet voor die reden, het was een 'prankcall' die uit de hand liep,' corrigeerde ik. 

'Ja, probeer dat aan iedereen te vertellen,' zegt hij terwijl hij een wenkbrauw optrok alsof hij me uitdaagde om nee te zeggen. 

Ik kneep mijn ogen samen en hij grijnsde. Ik gromde 'Oke,' ik pakte het boek en papier terug. 'Wanneer is de deadline?' 

Hij haalt zijn schouders op. 'Morgen,' verteld hij me nog voordat hij zich omdraaid en weg loopt. 

Mijn ogen worden groot. 'Morgen? M-maar het is een boekverslag. Dat duurt eeuwig!' Schreeuw ik. 

Hij draait zich om, maar blijft weglopen. 'Ik denk dat je dan maar beter snel kan beginnen,' knipoogt hij voordat hij zich weer terug draait. 

Ik grom voor ik in mijn auto ga zitten en gooi het boek in mijn tas. Oke, blijf kalm Lilah. Je hoeft alleen dit boekverslag te maken en dan krijg je het notitieboekje terug. Ik zucht. Ik houd van mijn vrienden. En ik was blij dat we over alles konden praten, maar het feit dat we ook echt over ongeveer alles hebben gepraat is nu iets negatiefs. Renee, je staat zo bij mij in het krijt. 

Toen ik thuis door de deur naar binnen liep, zat mijn moeder aan de keukentafel kleding schetsen te bekijken. Ze fronste toen ik binnenkwam lopen. 

'Oh god, kind, wat in hemelsnaam draag jij?' 

Ik kijk vlug naar beneden naar mijn broek en t-shirt. 'Kleren,' zeg ik schouderophalend wanneer ik richting de trap loop. 

Ze rolt haar ogen naar me. 'Waarom draag je niet een keer leuke kleren. Ik heb connecties weet je.'

Ik zucht. 'Maar mam, je bestelt altijd veel te kleine kleren,' zeur ik. 'Trouwens, ik vind deze kleren leuk,' Ik hield nooit van de nieuwste kleren die mijn moeder wou dat ik droeg. Het was net zoals met mijn auto. Ik wil niks wat de aandacht op mij vestigt. Ik weet niet hoe mijn broer dat doet. De helft van zijn vrienden zijn niet eens echte vrienden. Zij willen alleen geld en een coole plek voor feestjes. 

'Nou misschien als je zou stoppen met het eten van die vieze pasta die je maakt en je je dikke kont in beweging zet, dan zou je de kleren in de maten die ik bestel kunnen dragen,' zegt ze terwijl ze op me neer kijkt. 

'Wat maakt het ook uit, mam,' zeg ik voor ik de trap op ga. 

Oke, ja, ik was niet maat nul, maar ik was ook niet dik. En ja, ik houd van pasta met chocolade saus wanneer ik ongesteld ben, maar is dat nou zo raar? Ik zucht en gooi mijn tas op mijn bed. Ik zal nooit de modelmaat, populaire meisje zijn dat zij wil dat ik word. Maar wat maakt het uit. Wie boeit het.