The badboy stole my notebook (Dutch)

Hoofdstuk 10

Ik was blij toen de bel eindelijk ging, maar ik wist niet wat Reece had bedacht voor me. Dus ik rende uit het klaslokaal en naar de plek waar ik altijd met Aria en Renee afspreek na school. 

'Hey, wat is d-' 

'Geen tijd! Schiet op! Volg me!' zei ik terwijl ik beide hun armen pakte en hen meesleepte. 

Ik trok ze snel mee de meiden-wc in en ademde uit. 

'Geez, je trok bijna mijn arm van mijn lichaam!' zeurde Renee. 

Ik rolde mijn ogen. 'Sorry, maar Reece en ik hadden ruzie en nu gaat hij me iets laten doen wat ik waarschijnlijk niet leuk vind en ik weet niet wat het is,' legde ik snel uit. 

'Wat weet je over Devon?' vroeg Aria plotseling. 

Ik fronsde. 'Niet veel, waarom?' 

Ze haalde haar schouders op. 'Gewoon nieuwsgierig.' 

Hmm. Raar. Devon was een mysterie. Ik weet nog steeds niet wat hij die avond op straat deed. Boeiend. 'Jongens, we hebben een nieuw plan nodig, en snel.' zei ik wanhopig. 

'Nou, wat is de volgende op de lijst?' 

Ik zucht. Hier gaan we weer. 

***

'Wat?' Schreeuwde ik. 'Nog een?' vroeg ik mijn broer zodra we thuis kwamen. 

'Als je er niet bij wilt zijn, ga dan naar Renee of Aria,' stelde hij voor. 

Ik gromde. 'Kan niet. Renee haar ouders hebben ruzie en dan laten ze me echt niet komen en Aria is aan het oppassen.' 

Logan haalde zijn schouders op. 'Klinkt alsof je een probleem hebt,' zei hij voordat hij een appel pakte en de keuken uitliep. 

Ik was chagerijnig. Ik haat feestjes. Maar mijn broer hield ervan. En hij heeft net besloten er dit weekend een te gaan geven. 

*Plottwist ;) Aria's POV*

Ik was zo niet een aandachtstrekker, dacht ik terwijl ik water in mijn gezicht gooide. Gosh. Wat is zijn probleem? Ik glimlachte. Hij zag er behoorlijk hysterisch uit in het begin. Net als zijn vriend Carter. Hah. 

Ik droogde mijn gezicht en keek weer in de spiegel. Mijn gezicht was weer normaal, bijna alsof het allemaal niet was gebeurd. Ik was uit de wc aan het lopen toen ik Reece zijn andere vriend bij de water fountain zag. Ik dacht dat zijn naam Damon was? Nee, Devon. Ja, Devon. Ik rolde enkel met mijn ogen en liep snel langs hem. 

Ik bevroor toen ik geklap hoorde. Ik draaide me langzaam om, om hem daar te zien staan, klappend voor mij. Wat was hij aan het doen? Toen zag ik de grins op zijn gezicht. 

'Goed gedaan,' zei hij zo zachtjes dat ik het bijna niet hoorde. Toen draaide hij zich om om weg te lopen. 

'Wat bedoel je?' vroeg ik, en hij stopte alweer. 

Hij draaide zich om en haalde zijn schouders op. 'Je bent een goede actrice.' zei hij terwijl hij zijn handen in zijn zakken deed. 

Ik was verward in het begin, maar toen werden mijn ogen groot toen ik doorhad wat hij bedoelde. 'Hoe wist je dat de tranen niet echt waren?' vroeg ik. 'Je kent me niet,' zei ik met mijn ogen samengeknepen. 

Hij haalde weer zijn schouders op. 'Ik wist gewoon dat de tranen nep waren. Bovendien, zie ik je niet als het type dat zou gaan huilen over zo iets onnozels,' zei hij simpel.