Badboys and good(bad)girls

Hoofdstuk 30

Geniet ervan:) en laat in comments je mening achter!

POV Ali
Ik slik. 'Wat wil je van me en wat doe je met de mobiel van Justin!' Gelukkig shaked mijn stem niet te erg. Ik moet mijn spanning niet laten horen. 'Zoveel vragen en voor de antwoorden zal je toch echt naar huis moeten komen.' Ik hoor de grijns gewoon in zijn stem. Ugh wat haat ik die stem! Ik kijk door het raam naar binnen en zie dat Liam me doordringend aankijkt. Hij haalt vragend zijn wenkbrauwen op en ik wenk dat hij naar buiten moet komen. 'Oké ik kom naar huis, maar je moet beloven dat je Justin niks aandoet!' Hij grinnikt en ik zie Liam naar buiten komen. 'Geloof me, dat komt wel goed.' En met dat hang ik op. Ik haal een hand door mijn haar en loop zenuwachtig heen en weer. Zo had ik me deze avond dus echt niet voorgesteld! Ik voel een hand op me schouder en ik draai me verschrikt om. 'Hé rustig maar. Ik ben het. Ali, wat is er aan de hand?' Vraagt Liam bezorgd. Ik zucht diep. 'Dat was niet Justin. Dat was Bram. Liam ik moet nu naar huis! Straks doet hij Justin iets aan!' Liam haalt een hand door zijn haar. 'Oké oké ik breng je thuis, maar ik kom zeker mee naar binnen! En ik bel Luc en Peter voor back-up.' Ik knik en geef hem een stevige knuffel. 'Dankjewel,' fluister ik. Hij aait me over mijn rug. 'Voor jou doe ik alles.' Ik glimlach en trek me, jammer genoeg, terug uit zijn armen. We lopen stil naar zijn auto en hij houdt de deur voor me open. Niet wetend wat ons te wachten staat.

Het is al 5 minuten geleden dat Liam de auto heeft gestopt, maar ik ben te zenuwachtig om te bewegen. Ik voel dat Liam me aankijkt, maar ik zit te diep in gedachten verzonken. Opeens voel ik zijn hand op mijn knie. Ik draai me om en hij kijkt me bezorgd aan. 'Gaat het?' Ik haal diep adem en knik. 'Kom op.' Ik maak mijn gordel los en Liam en ik stappen uit. Luc en Peter zitten een paar meter verderop in een auto, wachtend op ons seintje. Ik hoop alleen dat het niet nodig zal zijn. Met trillende kniën loop ik naar de voordeur met Liam achter me aan. Ik steek de sleutel in het slot en draai de deur open. Binnen is alles donker, maar ik weet dat er mensen zijn. En ik weet ook wie. De deur valt in het slot en op dat moment springt het licht aan. Bram komt te voorschijn met een grote grijns op zijn gezicht en hij loopt onze kant op. 'Zozo, kijk eens wie we daar hebben.' Ik voel Liam achter me verstijven en ik pak snel zijn pols vast. Hij moet nu even rustig blijven. 'Wat doe je hier Bram? En waar is Justin!' Opeens begint hij heel hard te lachen. 'Je bent echt naïf hè.' Ik kijk verbaasd van hem naar Liam en weer terug. 'Eindelijk. Het prinsesje is thuis.' Ik schrik op van de stem die naast mij is. Mijn ogen worden groot als ik zie wie daar met een grote grijns op zijn gezicht staat. 'Justin? Wat heeft dit te betekenen?' Hij duwt zich af van de muur en komt tegenover mij staan. De grijns nog steeds op zijn gezicht. Wanneer hij dat doet, neemt Liam een paar stappen naar voren en hij legt een arm beschermend om mijn middel. Justins grijns wordt groter terwijl hij toekijkt. 'Kijk kijk kijk, het vriendje is er om je te beschermen.' Ik voel hoe mijn hart sneller gaat kloppen, maar ik geef niet toe dat ik bang ben. In plaats daarvan neem ik diep adem en ik recht mijn rug. 'Justin, wat heeft dit te betekenen? Waarom is Bram hier en waarom kijk je zo?' Bram gaat naast Justin staan en ze kijken ons aan met dezelfde stomme grijns op hun gezicht. Ik heb hier een heel slecht gevoel over. Waarom zijn hun hier, samen? Ik wist dat ze elkaar kenden via mij, maar ik heb zo'n gevoel dat hier meer achter zit. 'Care to explain?' Vraag ik aan Justin en ik sla mijn armen over elkaar. Justin en Bram kijken elkaar even aan en knikken dan. 'Ja Ali. Het is tijd dat je de hele waarheid hoort.' Ik kijk om naar Liam en zie hoe hij kort knikt, als teken dat hij bij me blijft. Ik slik en knik. 'Begin maar.' Justin schraapt zijn keel en begint zijn verhaal. 'Nou kijk. Laat ik zeggen dat ik Bram al erg lang ken. Langer dan dat jij hem kent. Ali, jullie eerste ontmoeting was geen toeval. Het kwam allemaal door mij. Ik zit al erg lang bij hun gang en laat ik zeggen dat ik een hoge rol heb.' Hij kijkt even grijnzend naar Bram die met zijn ogen rolt. 'Oh kom op man. Zeg het nou maar gewoon.' Ik kijk verbaasd van hem naar Justin en bij zijn volgende woorden, valt mijn mond letterlijk open. 'Ik ben hun leider Ali. Ik heb altijd gewild dat je bij de gang kwam. Maar toen ging alles opeens mis en kwam je terecht bij de andere groep. Ik heb nog geprobeerd om je terug te krijgen, maar het was al te laat. Ik heb ervoor gezorgd dat we gingen verhuizen naar Amsterdam, zodat je geen contact meer zou krijgen met je vrienden. Er viel daar alleen niks te doen. Er waren geen contacten van mijn gang daar, maar er waren wel veel andere gangs. Vijanden. Brad en zijn vrienden zijn contacten van mij en ze horen bij ons. Ze woonden alleen ergens anders. Daarom heb ik ervoor gezorgd dat we hierheen kwamen. Ik wou je nog altijd bij onze gang en daarom moest je Brad leren kennen. Jammer genoeg gooide Liam hier al snel roet in het eten. Daarna dacht ik dat het alsnog ging lukken toen je zoveel met Brad op ging trekken, maar blijkbaar is er meer nodig dan dat.' Ik kijk hem niet-begrijpend aan. 'Maar jij hebt me gewaarschuwd voor Brad! En je hebt tegen Liam gezegd dat hij me moest redden!' Justin haalt grijnzend zijn schouders op. 'Ik moest de beschermende broer blijven spelen en bij dat laatste. Tja ik dacht dat het hem nooit zou lukken. Daarna moest ik hem wel helpen om je te redden, anders zou het opvallen.' Ik voel dat mijn ademhaling versnelt. Dit kan niet! Alles was een leugen! Er is alleen een ding dat ik niet begrijp. 'Maar je wou me toch in je gang? Waarom vertel je me dit dan allemaal? No way dat ik nu nog in je spelletjes trap!' Justin kijkt me grijnzend aan. 'Ik wil je er inderdaad nog steeds bij. En dat gaat ook zeker gebeuren. Uiteindelijk zou je er toch achterkomen, maar ik vond dit wel een goed moment.' Niet-begrijpend kijk ik hem aan. 'Hoezo dat nou weer?' Justin neemt nog een stap dichterbij. 'Omdat ik je laat kiezen. En jou kennende, weet ik wat het gaat worden.' Ik slik. 'Wat is de keuze?' Justin kijkt van mij naar Liam en weer terug. 'Oh zei ik keuze? Sorry dat was een fout. Dit keer heb ik overal voor gezorgd.' Mijn ogen worden groot en ik voel de hand om mijn middel verstevigen. Vanaf dat moment gaat alles heel snel en voor de tweede keer wordt alles zwart, maar dit keer zal het anders aflopen. Heel anders.

PLOTTWIST DAMN. Hoe vonden jullie het? Ik wou het lang maken omdat dit het dertigste hoofdstuk is, maar ik weet nooit wanneer het lang genoeg is dus laat iets weten in comments haha. Ik weet dat die quote hierboven niks met de tekst te maken heeft maar ik vind hem mooi dus tja haha. Ow en super bedankt voor 20K lezers! Vote en comment :) Ow en nog een ding. Ik ga dit weekend op vakantie dus zal de komende 2.5 week niet schrijven...