Badboys and good(bad)girls

Hoofdstuk 15

POV Liam

Ik kijk naar Ali. Het is pauze en Ali staat al de hele tijd bij Brad. Nadat ik vanochtend van Justin had gehoord wat Ali allemaal zei tegen hem, werd ik alleen maar bozer. Brad is een badboy en ja dat ben ik ook, maar hij is erger. Hij doet alles om me te dwarsbomen, dus daarom probeert hij Ali nu in te pakken. Hij weet dat ik niet op zal geven. Niet omdat ik iets om haar geef ofzo, maar zodra ik mijn oog op een meisje laat vallen geef ik niet op totdat ze voor me is gevallen. Ik zal het niet laten gebeuren dat hij haar eerder heeft dan mij. ‘Yo gast waar zit jij met je hoofd?’ Ik kijk om en zie de vragende gezichten van Luc en Peter. Ik schud mijn hoofd. ‘Niks. Ik erger me gewoon dood aan Brad.’ Luc en Peter knikken, maar ze lijken me niet te geloven. ‘Waarom kijken jullie zo?’ Vraag ik en mijn stem klinkt dringend. Ze kijken elkaar aan en dan zegt Peter: ‘Wees eerlijk. Voel je iets voor Ali?’ Verbaasd kijk ik hem aan. Ik en verliefd zijn? Alsof dat ooit gaat gebeuren! Ik schud lachend mijn hoofd. ‘Nee, ik zag haar gewoon eerst. Wanneer ze aan mij heeft toegegeven mag hij alles doen met haar wat hij wilt.’ Ze lijken me nog steeds niet echt te geloven. ‘Oké, maar je bent al ontzettend lang met haar bezig! Gisteravond zouden we ook meisjes gaan fixen en toen kwam zij er weer tussen.’ ‘Jullie hebben gelijk,’ begin ik,’ daarom doen we het vanavond opnieuw. Geen Ali en we doen gewoon waar we goed in zijn. Morgen ga ik wel weer verder met Ali en ik zorg dat het zo snel mogelijk klaar is.’ Ze knikken tevreden en gaan weer verder met eten. Ik en verliefd? Pff wat een gedachte. Toch twijfel ik een heel klein beetje aan mijn woorden, maar  die gedachte moet ik wegstoppen. Verliefdheid is een zwakte en ik mag geen zwaktes krijgen.

POV Ali

Vanaf het moment dat ik bij Brad uit de auto ben gestapt kijken mensen al naar me. In de lessen ben ik bekogeld met vragen en waarschuwingen. Sam en Jackson wilden weten waarom ik met hem omga en of ik weet hoe gevaarlijk hij is, maar zoals altijd wisten ze geen antwoord op de vraag: maar waarom dan? Ugh vreselijk. Ze waren dan ook helemaal niet blij toen ik bij Brad ging staan in de pauze. Hij vroeg het en ze konden er toch bij komen staan? En ze kunnen toch wel even zonder mij? Ik merk ook dat Liam me de hele tijd aankijkt, maar ik probeer er niet op te letten. Hij heeft gister dan wel voor me gevochten, maar dat zegt nog niks. Het was onnodig en hij moet zich niet overal mee bemoeien! Ik ben zijn eigendom niet dus ik mag zoenen met wie ik wil. ‘Hey Ali ga je vanavond mee chillen?’ Vraagt Brad. Ik sta bij hem en een paar van zijn vrienden. Patrick, Zoë, Claire en Vincent. Ze kijken me allemaal vragend aan. Ik denk even na en knik dan. Ze glimlachen en zeggen dat het tof is dat ik meega, maar Brad kijkt me ongerust aan. ‘Gaat het wel?’ Ik knik en glimlach. ‘Ja ik zat gewoon even te denken. Iedereen doet zo moeilijk dat ik met je omga.’ Hij kijkt me doordringend aan en ik word er best onrustig van. Hij trekt me een stukje van de groep weg en vraagt: ‘Weet je zeker dat je meewilt? Als je niet wilt hoeft het niet.’ Ik glimlach dankbaar. ‘Ik weet het zeker. Anderen hebben niks te zeggen over mijn leven. De enigen die dat hebben zijn mijn ouders en die boeit het niks dus tja.’ Ik voel een brok in mijn keel maar ik duw het zo snel mogelijk weg. Brad geeft me een knuffel en op dat moment gaat de bel. Fijn, wiskunde.

Sorry voor het korte stukje maar had n druk weekend en heb het ook druk op school, maar wou toch nog snel iets plaatsen haha. Wie heeft er ook medelijden met Ali? En wat zouden jullie doen als je haar was? Let me know:)