គ្រួសាររីករាយ

ការវិលត្រឡប់ជាមួយគន្លងអតីតកាល

ព្រលានយន្តហោះអន្តរជាតិក្រុងប៉េកាំង

ធ្លាក់ភ្លៀងស្រិចៗ  នៅច្រកចេញពីជើងហោះហើរ Gulinazha ស្ដាប់សម្លេងនៃទីក្រុងជារូបសំណាក់នៃអតីតកាលតាមក្រោយនាង គឺ Xiao Zhan ដែលស្ទើរតែភ្លេចន័យនៃពាក្យ “ផ្ទះ” ហើយ Wang Yibo ដែលកាន់កាបូបខ្មៅក្នុងដៃមកពីក្រោយដូចគ្នា

“ប្រទេសចិន… ប៉ុន្មានឆ្នាំហើយ?” Gulinazha ថ្លែងស្រាលៗក្នុងដង្ហើមជួបជុំអារម្មណ៍ចម្រុះ

ពេលឡើងរថយន្តធំចេញពីព្រលាន, ផ្លូវប៉េកាំងពោរពេញដោយពន្លឺចំណងចិត្ត វាមានអារម្មណ៍ដូចស្នាមជើងលើខ្សាច់មុនព្យុះ ទាំងបីនាក់សម្តែងភាពស្ងប់ស្ងៀម ប៉ុន្តែខាងក្នុង គិតទៅហើយថា នេះមិនមែនជាការវិលត្រឡប់ទេ — វាជាដំណើរថ្មី។

Gulinazha នឹង Wang Yibo ត្រឡប់ទៅទីលំនៅចាស់ជួបនឹងគ្រួសាររបស់ពួកគេ  ដោយភាពរីករាយ

“ខ្ញុំចង់សរសេរបទពិសោធន៍ជីវិតរបស់ខ្ញុំ… ក្លាយជាសៀវភៅសម្រាប់អ្នកទាំងអស់គ្នា” — នាងនិយាយខណៈពេលអង្គុយនៅតុអាហារ

Xiao Zhan និង Wang Yibo ក៏គ្រោងបង្កើតមូលនិធិឧបត្ថម្ភសិស្សក្រីក្រនៅតំបន់ជនបទ ចំពោះពួកគេ ការវិលត្រឡប់មិនមែនមានន័យសម្រាប់ខ្លួនឯងទេ ប៉ុន្តែសម្រាប់បម្រើអ្នកដទៃ។

នៅចុងសប្ដាហ៍នោះ ពួកគេបានទៅសាលាបឋមមួយដឹកនាំថ្នាក់សិក្សាបានអានសៀវភៅ និយាយអំពីរឿងជីវិតដ៏លំបាកតែមិនបោះបង់។

“ស្រីម្នាក់នេះ… គាត់ជាអ្នកនិពន្ធល្បីនឹងមានភាពរឹងមាំ” — សិស្សម្នាក់សម្លឹងលើរូបថត Gulinazha នៅលើបណ្តាញសង្គម។

ការវិលត្រឡប់របស់ពួកគេមិនមែនសម្រាប់រកអតីតកាលទេ… តែសម្រាប់បន្តកេរ្តិ៍ឈ្មោះនឹងតម្លៃក្នុងអនាគត។

វិទ្យាល័យជាតិក្រុងស៊ាងហៃ

ថ្ងៃសៅរ៍ជិតដល់ថ្ងៃបញ្ចប់បេសកកម្មសិក្សារបស់សិស្សថ្នាក់ទី១២។ បរិយាកាសសាលាមានភាពស្ងប់ស្ងាត់។ ក្នុងមណ្ឌលវប្បធម៌នៃសាលា មានពិធីសម្ពោធបណ្ណាល័យថ្មី និងសុន្ទរកថាដ៏ពិសេសពីអ្នកនិពន្ធមួយរូបដែលកំពុងលេចចេញជាអ្នកជំនាញចម្ងល់នៃជីវិត—Gulinazha Bextiyar