Breakfast girls

Hoofdstuk 6 - Jessie

Argh hopeloos werd ik er van. Mijn vader had vandaag besloten om om 7.00 langs te komen om wat spullen te halen. Hij had zo stil mogelijk alles proberen te pakken maar toen hij weg wilde gaan maakte hij net wat teveel geluid. Mijn moeder werd wakker en stormde naar beneden. Sindsdien hadden ze alleen maar lopen schreeuwen naar elkaar.

Ik keek op de klok en zag dat het alweer 9.00 was. Ik besloot me aan te kleden en maar gewoon een stukje te gaan lopen. Het enige probleem was dat als ik naar buiten wilde, ik langs hun moest... Ik probeerde andere uitwegen te verzinnen maar die waren er niet tenzij ik een gebroken nek wilde riskeren. Mijn ouders zouden dan wel even geen ruzie meer maken maar ik wist niet of ik dat er voor over had.

Ik liep zo stil mogelijk naar beneden maar mijn moeder hoorde het toch. "Zie je nou?! Je hebt haar wakker gemaakt!" Riep mijn moeder naar mijn vader. "Volgens mij heb jij hier net zo hard aan meegewerkt hoor!" Riep mijn vader verwijtend. "Waar ga jij eigenlijk heen?" Vroeg ze aan mij. "Naar de keuken en daarna een stuk wandelen." Zei ik en ik liep naar de keuken.

"Dit is allemaal jou schuld! Coen komt bijna nooit meer thuis en ook Jessie gaat steeds vaker weg!" Schreeuwde mijn moeder alweer. "Daar kan ik toch niks aan doen?!" Schreeuwde mijn vader terug. "Jij hebt hier net zo hard aan meegewerkt hoor!" Imiteerde mijn moeder mijn vader. Ik pakten snel een kant en klare ontbijt koek, een appel en wat geld en liep weer terug naar de gang. Ik liep langs ze heen maar voordat ik de deur dicht deed hoorden ik mijn vader nog zeggen: "Misschien is het maar beter als ik ook een tijdje wegbleef." Mijn moeder sloeg even stil maar zei toen: "Misschien wel ja."

De hele weg zat ik eraan te denken. Mijn ouders hadden gewoon even tijd nodig bedacht ik me. Ze zaten allebei in hun midlife-crisis en daarna zou het allemaal wel weer goed komen. Ik wist wel beter, mijn vader had gewoon een ander waar hij nu naartoe zou gaan. Het was een kwestie van weken misschien twee maanden dat ze zouden aankondigen dat ze zouden scheiden. Het hele idee maakte me verdrietig maar huilen wilde ik niet, nog niet.

Na een tijdje kwam ik aan in het dorp. Ik liep binnen bij een ontbijtzaak want alleen aan een appel en een plak ontbijtkoek had ik niet genoeg. Ik bestelde pancakes met een koffie en ging zitten. Zag ik daar Chloe nou? Ik keek naar buiten en zag haar inderdaad met Bailey lachend bij de StarBucks binnenlopen. Daar had ik nou echt geen zin in. Ik keek op mijn telefoon en appte Safa en Laura.

Safa was waarschijnlijk nog niet wakker maar Laura misschien wel. Zoals verwacht kreeg ik niet veel later een bericht van Laura terug. Ik lachte door mijn berichtje had ik haar wakker gemaakt maar ik was welkom. Ik keek naar buiten en zag daar Chloe ook net naar buiten gaan.

Ik nam nog snel de laatste hap van mijn pancakes en de laatste slok van mijn koffie en ging naar buiten. Ik keek verbaasd toen Chloe de H&M binnenliep maar als ik snel voorbij zou lopen zou ze met waarschijnlijk niet zien. Niet dat het heel veel uitmaakte want waarschijnlijk zou ze toch niks zeggen maar ik had gewoon even geen zin in haar, eigenlijk nooit.

Na een wandeling van ongeveer een halfuur kwam ik aan bij Laura. Ik belde aan en na 2 minuten deed ze eindelijk de deur open. "Ben je er nu al?" Zei ze geschrokken. "Nou kom binnen." Zei ze daarna al voordat ik kom antwoorden. Ik lachte en wist dat het goed was geweest om naar Laura te gaan. "Ook goedemorgen." Zei ik vrolijk. "Goedemorgen, ik ga even snel wat aantrekken ben zo terug! Als je wat wilt pak je het maar, je weet waar het staat!" Riep ze haastig. Ik liep naar de keuken en schonk wat water voor me zelf in.

"Nou wat wil je doen?" Vroeg ze terwijl ze haar ontbijt klaar maakte. "Zullen we gewoon een film kijken?" Vroeg ik voorzichtig. "Nou dan had ik me helemaal niet hoeven aankleden." Zei ze zogenaamd boos. Ik lachte en gaf haar een zachte duw. We gingen zitten op de bank en 1 film werd 2 films, 2 films werden er 3. Na elke film hielden we een kleine pauze en pakte we nieuwe snacks.

"Zullen we wat eten bestellen?" Vroeg Laura na de vierde film? Het was inmiddels al etenstijd en ik had best honger ondanks de snack... "Is goed!" Riep ik. "Blijf je anders slapen?" Vroeg ze. Even dacht ik aan mijn moeder die nu waarschijnlijk aan het huilen was. Maar ik was haar beste vriendin niet, ik was haar dochter en zij zou voor mij moeten zorgen en niet andersom. Dus knikte ik.

De rest van de avond keken we nog twee films en verder praatten we over van alles. Laura's ouders waren net dat weekend weg en hadden haar schattige tweelingbroertjes gebracht bij haar opa en oma wat ons alle vrijheid gaf.

Heei allemaal!

Ik heb besloten dat ik het boek niet op een vaste volgorde ga doen dus Chloe - Maud - Jessie - Pauline. Want op dit moment kon ik niks bedenken voor Maud waardoor het een saai hoofdstuk zou zijn geworden. Elke keer is het dus weer de vraag van wie het hoofdstuk is! Wel zal ik nooit twee keer achter elkaar over dezelfde persoon schrijven. Hopelijk vonden jullie dit een leuk hoofdstuk!

X Emma