Breakfast girls

Hoofdstuk 3 - Jessie

Achter in de bus kon ik even alleen zijn en nadenken. Iedereen die ook maar een beetje in mijn buurt kwam keek ik boos aan waarna diegene snel ergens anders ging zitten. Het leek wel alsof ik van steen was maar ik was ook gewoon een mens. Soms wilde ik dat ik Maud was of Chloe en soms leek Paulines leven me zelfs beter.

Maud had niet alles was ze hebben wilden maar toch leek ze tevreden met haar jongere broertjes en zusje. Ze had een warm huis en elke keer als we bij haar ontbeten kon je dat voelen. Haar moeder kwam om de 10 minuten vragen of we wat wilden en haar broertjes en zusje kwamen om de meest nutteloze dingen naar haar toe.

Chloe had wel alles wat ze wilden maar was enigst kind en daardoor een tikkeltje verwaand. Haar ouders waren meestal weg maar Natasha was er altijd. Bij haar ontbijten was luxer dan in de meeste hotels.

Pauline woonde in een huis net buiten de stad samen met haar ouders. Ze had een oudere zus die al studeerden aan Harvard en haar ouders wilden dat Pauline haar achterna zou gaan. Om dat te realiseren legde ze soms best veel druk op haar maar Pauline scheen het niet erg te vinden. Haar ouders maakten zich in ieder geval zorgen on haar.

Mijn ouders waren ooit gelukkig geweest maar de laatste tijd kwam mijn vader steeds minder vaak thuis. Als mijn vader al thuis was maakten mijn ouders alleen maar ruzie waarna mijn vader weer wegging. Mijn moeder bleef huilend achter samen met mij aangezien mijn oudere broer, Coen, bijna nooit meer thuis was. Als hij al wel thuis was op dat moment bedacht hij een reden om zo snel mogelijk weg te gaan.

Aan de buiten wereld liet ik niks merken maar van binnen was ik kapot. Vanmorgen was mijn vader weer naar huis toegekomen en aangezien ik de bui al zag hangen was ik maar snel weggegaan. In dat opzicht was ons ontbijt wel fijn ik kon op dat moment de situatie thuis even vergeten. Maar nu moest ik er weer aan denken en als ik alleen was had ik waarschijnlijk gehuild.

Gelukkig kwamen we niet veel later bij school aan. Ik stapte uit en liep zo snel mogelijk naar 'De hoek' op het schoolplein en pakte een sigaret. Waarom het 'De hoek' heette wist ik ook niet maar toen we in de eerste hier op school kwamen werd ons dat verteld.

Hoewel ik hier al bijna anderhalf jaar stond, rookte ik pas sinds een halfjaar. Het gaf ontspanning en het was een uitvlucht van de werkelijkheid voor even. Niet veel later zag ik Safa aan komen lopen. Safa en ik hadden elkaar anderhalf jaar geleden leren kennen toen ik hier voor het eerst kwam en waren sindsdien goede vriendinnen.

"Ga jij straks nog naar de les, of niet?" Vroeg ze terwijl ze een sigaret pakte. "Denk het wel, hoezo?" Net toen ik dat zei ging de bel. "Ik wilde eigenlijk naar de stad gaan. Maar dan zie ik je later wel weer!"

Riep ze terwijl ze al wegliep. Ik schudde even mijn hoofd, gooide mijn sigaret op de grond en liep naar binnen. Volgens mijn moeder had Safa een slechte invloed op me en ergens wist ik dat ze gelijk had. Maar alle dingen die ik tot nu toe had gedaan daar over had ik goed nagedacht en had ik geen spijt van.

De komende twee uur zou ik het moeten uithouden bij aardrijkskunde met mevrouw Beumer. Altijd als mevrouw Beumer me aankeek schudde ze haar hoofd en keek daarbij diep bedroefd. Eens had ik haar gevraagd of er wat was maar daarop had ze alleen geantwoord: "Ach kind." Waarna ze weer met haar hoofd schudde en even op mijn schouder klopte. Ik pakte mijn spullen en probeerden me daarna zo goed mogelijk te concentreren.

Na 2 uur aardrijkskunde had ik het gevoel dat ik elk moment in slaap zou kunnen vallen. Dus zodra de bel ging rende ik haast naar buiten en stak een sigaret op. Toen ik bij 'De hoek' aankwam zag ik Vince al staan. "Heei! Hoe is die?" Vroeg hij. "Goed hoor." Probeerde ik zo neutraal mogelijk te zeggen waarna ik even diep inhaleerde.

Gelukkig zag ik niet veel dat Laura aan kwam lopen. "Heei Lau!" Begroette ik haar. "Heei! Gaan jullie zo nog mee naar het centrum, naar Safa?" Nee, niet zij ook al dacht ik bij mezelf. Aan de andere kant ik had al 2 uur aardrijkskunde doorstaan en 2 uur Frans van meneer Bernhard zou ik zeker niet meer overleven. "Jahoor!" Zei ik. "Oké, kom dan! Dan gaan we op mijn scooter." Zei ze lachend.

Voordat we wegreden stuurden ik nog even een mailtje naar de administratie namens mijn moeder.

Geachte mevrouw,
Ik kwam er net dat Jessie Teunissen naar de tandarts moet om 10:30. Ik heb haar zelf ook een berichtje gestuurd en ze is net in de pauze vertrokken. Excuses voor het ongemak.

Met vriendelijke groet,
Els Teunissen

Aangezien ik wist dat als ze erachter kwam ze nog meer verdriet zou hebben. En het misschien aan mijn vader zou gaan verwijten.

Heei allemaal!

Over dit hoofdstuk heb ik niet zoveel te zeggen. Hopelijk vonden jullie hem leuk!

X Emma