Bir ChanBaek Masalı [Çeviri]

14.Bölüm - Seninle Geçen Gece-

Başım göğsündeydi ve kollarım yanımda hareketsizce duruyordu.Ben onu ne kadar istesem de kucaklayamam.Yapamam..Ben değersizim.  

Eğer benim Byun Baekhyun olduğumu bilseydi... Akademideki en populer olmayan kişi olduğumu bilseydi,hala beni ister miydi? Hala böyle hisseder miydi? 

O Park Chanyeol ve ASLA benim gibi birini sevmeyecek. 

Uzaklaşacak.. bu akşam hiç yaşanmamış gibi beni bırakacak. 

Ve ben çoktan ondan hoşlanıyorum. Ne kadar sevsemde kimseye söyleyemem. Ondan kalbimin tamamını kaplayacak kadar hoşlanıyorum.

B-benden hoşlanıyor musun?" omzuna doğru fısıldadım. 

Chanyeol beni geri çekti ve gözlerimin içine baktı. "Seni seviyorum, tamam mı? Seni her şeyden çok seviyorum."

Gülümsedim ve oluşmaya başlayan gözyaşlarını hissettim.  "B-bu... imkansız."  mırıldandım. 

Chanyeol kafasını salladı ve alnımı öpmek için eğildi. Çok nazik bir şekilde, kırılacağımdan korkuyormuş gibi öptü.  "İnan bana..." fısıldadı. "Seni aradığımı söylediğimde inan. Seni asla bırakmayacağımı söylediğimde inan. Sesini sevdiğimi söylediğimde inan.Senden hoşlandığımı.. tam burada.. kollarımın arasındaki kişiden çok fazla hoşlandığımı söylediğimde bana inan. "

Bu sözlerle, gözyaşlarım delicesine akmaya başladı. Maskemin içindeki kadife ıslanmaya başladı ve ben hala onu çıkaramıyordum. Kim olduğumu bilmesine izin veremem. 

 Chanyeol'un kıyafetini kavradım ve başımı omzuna gömdüm. "Kes şunu."  hıçkırdım. "K-kes şunu, Park Chanyeol." ağlayışım hızlandığında yüzümü boynuna daha da gömdüm ve elini saçımda hissettim. 

"Ssshh." sakinleştirmeye çalıştı. "Ağlama."

Kafamı salladım. "S-sen beni sevemezsin." fısıldadım. "Chanyeol... yapamazsın."

Beni daha da yakınına çekti , omuzları çok rahattı."L-lütfen..." saçıma doğru fısıldadı. Kafamın tepesini öptü.. "Tek bir geceliğine de o-olsa... beni bırakma. Lütfen beni bırakma,lütfen. S-sana yalvarırım.."

Hıçkırdım ve daha da yaklaştım..

Ben de seni seviyorum, Park Chanyeol. Seni çok... seviyorum.

"Chanyeol..." hıçkırdım.

"Ağlama." fısıldadı ve tekrar kafamı öptü. "Kalbimi kırıyorsun."

"Çok üzgünüm."  omzuna doğru fısıldadım. Geri çekildim ve iki elimi de kıyafetine koydum , buruşmuş yerleri düzeltmeye çalıştım.  "Onu kirlettim."

Chanyeol sırıttı ve bir elimi yakaladı. Kalbinin üzerine koydu.  "Bunu hissediyor musun?"  fısıldadı. "Senin için atıyor."

Dudağımı ısırdım ve gözyaşlarının arasından gülümsedim."Sen gerçekten Park Chanyeol'sun." iç çektim ve kafamı komik bir şekilde salladım. 

Chanyeol'un diğer eli belimde olduğu için yüzüme erişebildi.  "Sen kimsin?" parmakları maskemin kenarında dolanırken nefes aldı. Gerildim ve gözlerim açıldı. Başparmağı maskemin altını kavradığında elini tutup ittirdim.