រឿង : ដែនគំនូរអច្ឆរិយៈ
សរសេរដោយ: ដុំថ្មតូច
ភាគ១៨
____________
°°°°°
អ្នកកំលោះអង្គុយជ្រុបមើលទៅដាវដែល ប៉ាយលីតុងជីន គូរឡើងនៅលើតុ ពេលនេះនាយកំពុងតែច្របូកច្របល់នៅក្នុងចិត្តដ្បិតមិនដឹងថា ការជ្រើសរើសមួយនេះត្រូវឬមួយក៏ខុស ។
"ខ្ញុំមិនមែន យៀកសៀវហ្វាន ទេ ហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវគិតពីអារម្មណ៍របស់គេដែរ ! ហើុយ...!! " នាយដកដង្ហើមធំមួយសំឡេងដោយភាពតានតឹង ។
// សំណាក់ប៉ាយលី //
ប៉ាតលីតុងជីន បានមករកបងប្រុសរបស់ខ្លួនដើម្បីសួរនាំអំពីរឿងរបស់ ប៉ាយសៀវសឹង នាយតូចនៅមិនទាន់ដឹងឡើយថា ប៉ាយសៀវសឹង គឺជាអ្នកណា ។ បានបន្តិច ប៉ាយលីថាង ក៏បានដើរចូលមក ។
" តុងជីន ! " នាយចូលមករករាងតូចទាំងញញឹម ។
" ឯងមិននៅក្នុងបន្ទប់សម្រាកមករកបងតើមានការអ្វីមែនទេ ? " ប៉ាយលីថាង
" ខ្ញុំជំពាក់ពាក្យសន្យាមួយជាមួយ យ៉េតិញជឺ គេសុំឱ្យខ្ញុំជួយមនុស្សម្នាក់ ! " ឮរាងតូចនិយាយបែបនេះ ប៉ាយលីថាង ដឹងបាត់ទៅហើយថាគេនិយាយពីអ្នកណា ។
" បងប្រុស ! " ប៉ាយលីតុងជីន
" ហ៎ាស ! អ៎ ឯងទើបតែត្រឡប់មកជាមនុស្សវិញមិនគួរប្រើកម្លាំងធាតុនោះទេ ចាំរាងកាយរបស់ឯងបានប្រសើរឡើងជាងនេះចាំជួយគេក៏មិនយឺតពេលដែរ ! " ប៉ាយលីថាង
" ខ្ញុំមិនអីនោះទេ បងអាចនាំខ្ញុំទៅជួបគេបានទេ ខ្ញុំពិតជាចង់ដឹងថា មនុស្សដែលអាចធ្វើឱ្យគេផ្លាសប្ដូរបាន មានមុខមាត់បែបណា ! " ប៉ាយលីតុងជីន
" តុងជីន ! តើឯង នឹងបន្ទោសបងដែរទេ ? " សំណួររបស់នាយធ្វើឱ្យ ប៉ាយលីតុងជីន ងឿងឆ្ងល់ជាខ្លាំង ។
" ម៉េចក៏បងសួរបែបនេះ ? " ប៉ាយលីតុងជីន
" ដើម្បីជួយឯង បងបានប្រើវិជ្ជាហាមឃាត់របស់ណានអ៊ីន បង្កើតអាយ៉ងឡើងមក ! " ប៉ាយលីថាង
" បងលួចរៀនវិជ្ជាហាមឃាត់ ? " ប៉ាយលីតុងជីន
" រាជវង្សណានអ៊ីនដួលរលំ នៅសល់ត្រឹមតែគំនូរមួយផ្ទាំង ទោះបីជាបងមានឈាមជ័ររបស់ណានអ៊ីន ប៉ុន្តែអ្នកដែលអាចប្រើអាគមខ្មៅបានគឺមានតែឯងប៉ុណ្ណោះ ! សំណាងល្អបងបានជួបនឹង ស៊ូឆាង គេនាំបងមកទីនេះ គឺដើម្បីជួយឯងរួបរួមអាគមខ្មៅស្រោចស្រងរាជវង្សណានអ៊ីនឡើងវិញ ! " ប៉ាយលីថាង
