This story is a work of fiction. Names, characters, some places, Businesses, events and incidentsare products of the author's imagination. Any resemblance to actual places, persons, living or dead, or actual events is PURELY COINCIDENTAL.
Copyright Ⓒ 2014 superman011
All Rights Reserved
[Steph's POV]
"Bakit mo ba kasi ginagawa to?! Ano ba ang kailangan mo Aleron?! pagpupumiglas ko..pero malakas sya kaya wala na kong nagawa..
"tsk.tsk.tsk.Don't waste your beautiful voice sweetheart..wala rin namang makakarinig sayo dito e"
sabi ni Aleron habang nakalapit ang mukha nya sa mukha ko..
hindi ako pamilyar sa lugar na to..
napaka dilim..
parang isang abandonadong warehouse
at higit sa lahat..
mukhang tagong lugar ito..
"Alam mo magkamukhang-magkamukha kayo ni Keeran, Kaso hindi ko maintindihan kung bakit sobrang magkaiba ang ugali nyo! Alam mo ba kung bakit magkaiba?? kasi ANG SAMA NG UGALI MO!"
kinain ko na lahat ng takot ko at inilabas lahat ng tapang para sabihin yun sa kanya..
alam ko kasing magagalit talaga sya sa sinabi ko... kaya Steph! Go lng! panindigan mo yan!
at tulad ng inaasahan..
bigla nyang hinawakan ng mahigpit ang pisngi ko..
gigil na gigil..
at mas lalo pang inilapit ang mukha nya sakin..
halatang-halata sa mga mata nya ang galit na hindi mailabas..
"Wag na wag mo akong ikukumpara kay Keeran!! dahil sya ang dahilan kung bakit ako nagkaganito! Iniwan nya ko! Inabandona! ni hindi nya nga naisip na balikan ako e! kaya wag kang magtataka kung bakit ganito ako ngayon!
Habang dahan-dahang pumapatak ang mga luha sa kanyang mga mata..
luhang pinaghalong lungot at galit..
"Hindi totoo yan! Iniwan ka nya?! Naiwan din sya! kung alam mo lang! walang araw na hindi ka nya iniisip, na sana may magagawa sya para hanapin at balikan ka!
pero sa muli nyong pagkikita.. galit ang ipinakita mo! pinatunayan mo lang na lahat ng paghihirap ni Keeran para hanapin ka balewala lang! kasi yung kapatid pala na matagal na nyang hinahanap..
hindi na tulad ng dati! isang makasarili at walang pusong kapatid na pala ang babalikan nya! hindi ko na napigilan at pati ako ay naluha na rin
sobrang dami na ang napagdaanan nilang dalawa..nakakalungkot lng na dito hahantong lahat ng pag hihirap nilang dalawa para magkita ulit..
"TAMA NA!! TAMA NA!" sigaw nya habang sinasabunot ang kanyang buhok na parang naguguluhan
"TAMA NA! pagod na pagod na kong umasa!! umasa sa mga kasinungalingang ANTAGAL-TAGAL-TAGAL kong pinang-hawakan. SOBRANG TANGA KO!! bakit pa nga ba nya hahanapin ang isang tulad kong walang kakwenta-kwenta! AAAHH!! I'M VERY SICK OF IT!!" patuloy parin ang kanyang luha sa pag daloy sa kanyang mga pisngi.
"pwede ka pa namang magbago.. hindi pa nmn huli ang lahat e..magsimula ka ulit..kasama ang kapatid mo.."
pag comfort ko sa kanya.. hayy nakakaawa namn tong si Aleron.. puro poot at galit ang nasa puso nya ngayun
"MAGBAGO?! huli na! kung magbabago ba ako.. lahat maaayos?!
pagnagbago ba ako makakasama ko ulit ang kapaid ko!
pag nagbago ba ako matatanggap ako ng lahat..
HINDI!!" nagulantang ako nung bigla nyang ibalibag ang upuan na nasa gilid nya.
"HINDI NA MABABAGO ANG LAHAT!! ITO NA KO NGAYON! NATUTO NA KONG LUMABAN PARA SA SARILI KO!! HINDI NA YUNG PURO NAKAASA LNG SA IBA NA IPAGTANGGOL AKO!! HINDI MO BA NAKIKITA MAS TUMAPANG NA KO NGAYON!" --Aleron
"HINDI! mababago pa ang lahat maniwala ka lng.. dahil---" hindi ko na natuloy ang sasaihin ko..
"dahil babalikan kita..
at tatanggapin kita ng buong-buo..
hinanap kita para mabuo na ulit ang pamilya natin.
mag sisimula tayo ulit..
magiging masaya tulad ng dati..
kasi kapatid kita..
kahit pag bali-baligtarin man ang mundo ndi ako magdadalawang-isip..
kahit anong mangyari..
hahanapin at hahanapin kita.." sabi ng boses na nagmumula sa bandang likuran ni Aleron...
"KEERAN?!"
