Unlikely Mistake ✔

Mistake.40

"I didn't realized that i said something funny." I say with an eyebrow raised. Wala akong matandaang sinabing nakakatawa!

"Nothing baby. You're just to cute." He said smiling and gave me a peck on my lips. "And yes where going on a date. Somewhere in this building. Just trust me on this. Please." Seyosong sabi nya.

But there is something in his eyes na nagsasabing hindi lang basta date ang gagawin namin dito. Saka nya hinawakan ang kamay ko at ginaya ako papasok ng building patungo sa elevator.

He pushed the top floor button as soon as we reach the elevator. Napagpasyahan kong muling manahimik at sumunod nalang sakanya. Pinagmasdan ko lang si Lorenzo habang papalapit kami sa destinasyon namin. At kapansin pansin ang unti-unting pagbabago ang aura nya. He keeps on fidgeting and tapping his foot na para bang kinakabahan o nagmamadali sya. He is also chewing his bottom lip which i actually find hot. Kung wala lang kakaiba sa kanya ngayon baka ako pa ang kumagat sa labi nya imbes na sya. His hand is also becoming sweaty habang tumatagal.

I'm about to asked him what's wrong but the elevator make a stop. Bago pa bumukas ang pinto ay mas humigpit pa ang pagkakahawak nya sa kamay ko. At ng bumukas na ay huminga muna sya ng malalim bago kami lumabas at naglakad papalapit sa isang tinted glass door. Once again he stop walking in front of it saka bumuntong hininga ng ilang beses.

"What's wrong? Bakit parang di ka mapakali? May masakit ba sayo? Sumama ba ang pakiramdam mo?" Hindi ko na napigilan ang sarili kong mag-alala at tanungin sya. Hindi pa sya nakakasagot ay nagsalita akong muli.

"Pwede naman natin itong gawin sa ibang araw, come on lets go home at magpahinga ka nalang. Nasobrahan kana siguro sa kaka-trabaho! Hindi mababawasan ang kayamanan mo kung hindi ka magta-trabaho ng isang araw! Tsk!" Sabi ko pa sakanya, saka sya kinayag pabalik sana sa elevator pero pinigilan nya ako.

Pagharap ko sakanya ay naka-ngiti na syang muli at bahagyang umiling. Lumapit kami sa pinto saka nya binitawan ang kamay ko. He open up the door using his both hands and the warm breeze greeted us. Saka ko nasabi sa sarili kong sa roof top nya ako dadalhin gaya ng naisip ko kanina.

Bigla tuloy akong napasisip kung ano ang hinanda nya dyan para sa akin. Maybe he prepared a dinner for us. Ganun naman kasi yung mga papanood ko sa movie. Bigla tuloy akong kinabahan at the same time na excite. Hindi ko pa rin kasi masyadong makita ang nandoon dahil sa nakaharang pa sya. Muli nyang hinawakan ang kamay ko at ginaya papasok doon.

At ng tuluyan ko ng makita ang paligid ay hindi ko napigilan ang sarili kong mamangha sa nakita. Normally ang roof top ng isang building ay bakante lang. Means walang laman. But what I'm seeing now is much more different than normal.

Ang dapat na isang bakanteng space lang ay nagmistulang garden slash park. Like a Green park. I feel like they just bought nature in here. The floor is soft grass Imbes na simento lang. May ilang puno, halaman, post lamp as well as benches and of course a pathways in the grass. I almost forgot water fountain in the middle.

I walk through the place, lips parted still amazed of how beautiful this place is. Binalingan kong saglit si Enzo na nakangiti lang ring nakatingin sa akin, nginitian ko sya pabalik. Bago ako naglakad papunta sa fence, para sana makita ang ibaba nitong building.

But then again, my eyes widen and my jaw almost drop as I gaped at the view in front of me! I can almost see the whole city from up here! Since its already sunset orange na ang kulay ng langit. Which only add to the amazing view of the city. Ito ang unang beses kong makakita ng ganito!

"It's so beautiful." I muttered.

"It is." I heard him agreed. "Exquisite even." Narinig ko pang mahinang sabi nya dahilan para lingunin ko sya. To only find him staring at me adoringly. Which cause to make my heart skip a bit. Kaya agad ko namang binalik ko ang atensyon ko sa tanawin dahil alam kong nagblushed ako sa sinabi nya.