TUTSAK

3- Bizi Unut

"Bak ben çok düşündüm bunun oyun olabileceğinden bile şüphelendim ve sana aşık değilim, biliyorsun zaten"

İç çekip konuşmaya devam ettim

"Ve ben seninle sevgili olursam mutlu olacağıma inanmıyorum yani aşık olmadığım biriyle sevgili olursam işte nebiliyim ben hayır diyorum."

Bana sıkıca sarıldı sarılmasına karşılık vermiyordum aksine ellerini çekmesi için çabalıyordum ama o kadar sıkı sarıyordu ki en sonunda pes ettim ve öylece kalakaldım.

"Buna asla izin vermeyeceğim beni seveceksin."

"Ya dalga mı geçiyorsun?"diye bağırdıktan sonra bana sarıldığı kollarını olan gücümle ittim o anki hareketle 3-4 adım geriye doğru silkelendi, bende arkamı dönüp okulun içerisine yürümeye başladım, bir yandan da bize bakan meraklı kalabalığın ardından geçmeye çalışıyodum.

Omzumda hissettiğim bir ağırlık ile sinirli bi şekilde arkama döndüm bu Rüzgar'ın eliydi ve cidden ağırdı. Rüzgar'a 'ne var' dercesine bir bakış attım. Yüzüne yalancı bir tebessüm yerleştirdi ve beni kucağına aldı, olayın şokunu henüz atlatamamışken sırtını yumruklamaya başladım

"Bırak beni pis herif ya sizde ne bakıyorsunuz öyle? Yardım etsenize ya bıraksana beni. İmdat kız kaçırıyorlar! Lan bıraksana zaten 2 aylık buzağ kafası kadar kasların var."

Hızlı adımlarla okuldan çıktık. Okulda bizi izleyen meraklı kalabalıkta bi bok yapmıyor anca izliyorlar. Bune ya? Bu mal beni kaçırıyor hocaların da ruhu duymuyor, oh mis. Çünkü canım hocalarımız asla okula erkenden bu saatte gelmezdi. Gelenlerinde umrunda değildik zaten.

"Kızım vurmayı bırak artık merak etme seni eve atmayacağım"

"Hadi canım zaten burdan indiğim an bittin olum sen"

"Niyetim kötü değil"

"Başlatma niyetine. Hem sevgili olursak senin gibi salağı iki günde terk ederim ben."

Beni kucağından indirdi, gözünden dökülen iki üç damla yaşı sildi. Evet ağlıyordu, baya baya ağlıyordu.

"Tamam indirdim hadi git nereye gitmek isitiyorsan git, herkes gibi sende git. Beni 4 yıl önce canımdan çok sevdiğim kadın terk etmişken senden bir şey beklemek haklısın aptallık."

Yutkundum. Terk edilmenin ne kadar acı olduğunu bildiğim için destek olmak istedim.

"Çok mu seviyordun?"

"Fazlasıyla"

"Sevmiyor muydu o?"

"Çok seviyordu."

"Seven insan gitmez "

"Hayır çok seviyordu beni ama..."

"Ne deyim Allah kavuştursun"

"Hayal... O öldü."

Ellerinin tersiyle akan gözyaşlarını tekrardan sildi ve derin bir iç çekip konuşmasına devam etti.

"Beraber tamda burda konuşuyorduk ve şu karşındaki yoldan gelen araba çarptı, adam içkiliymiş"

"Tamam sakin ol, hadi gel şu banka geçelim."

Tekrardan gözyaşlarını sildi artık ağlamayı kesmişti sanırım.Banka geçtik ve oturduk.

"Sen anlat Hayal"

"Neyi?"

"Canından can götüren, unutamadığın bir anını"

Yutkundum.