Bölüm 1 : Deniz Kıyısı

941 20 2
                                    

Her yalnız adamın bir denize kıyısı vardır. demiş Turgut uyar.

O deniz, adam için bir kadındı.Adam yalnızdı, kadın yorgundu.Konuşacak çok şeyleri olmasına rağmen söyleyecek hiçbir şeyleri yoktu.Adam yürüdü, kadını kaybettiği yollarda.Kadın yürüdü, nereye gittiğini bilmediği yollarda.

Adam, dünyanın bütün yalnızlığını çekiyordu.Kıyısı olan tek deniz kadındı.Kadını da kaybetmişti.Biraz değerini bilememiş, biraz da geç kalmıştı.

Kadın, hüznünü taşıyamıyordu.Tek sevdiği adamdı.Sevmeye devam edemeyecek kadar yorgundu kadın.Ne adamı sevebilecekti artık ne de başka bir adamı.Lüzum yoktu.Çünkü kadın, insanın gerçekten bir kere aşık olabileceğine inanıyordu.O hakkını kullanmıştı.Adam, daha önce aşık olmuştu.Kadına aşkı tatmış olarak gelmişti.Kadın ise aşkı tatmak için adamı beklemişti.En büyük farkları buydu.

Kadın, aşka dair güzel olan her ne varsa yaşamak için adamı beklemişti.Adam ise belki de her ne varsa yaşamış olarak gelmişti.Adamın gelmiş olması unutturmuştu kadına bunu.Gitmiş olması hatırlattı.

Adamın, kadının kalbine sinmişliği vardı.Her gün kapı aralığından bakarcasına gülümserdi.Kadın, adama dokunduğunda sadece adama dokunmuş olmuyordu.Evrende güzel olan her şeye dokunmuş oluyordu.Kadın, adamın adımlarının yanına sevgisini bırakıyordu.Belki ona gelir diye.Adamın bundan haberi yoktu.Ve adam gitmişti.Gidişini süsleyecek bir gerekçe bile bırakmadan.Gitmesi gerektiğini bildiren sebebi, kadın için bir sebep değildi çünkü.Saçma gelmişti.İnsan sevdiğinden gidemezdi.Kıyısından vazgeçemezdi.Çünkü ona vuran her dalga, onu tekrar kıyıya sürükleyecekti.

Adam gitti, kadın yazdı.

Adam gitti, kadın kaldı.

Adam gitti.

Çok gerçekçe gitti.

Kadın kalakaldı,

Yazakaldı,

En çok adamda kaldı.

Ordan öteye de gidemedi.

|Ben senin deniz kıyınım, ne kadar yürüyüp gitsen de, sana vuran her dalga seni bana sürüklüyor.|

bulut avcısı

ŞAİR KADIN ŞİİR ADAMWhere stories live. Discover now