Yavru Ceylan

33

Öncellikle bir özür diliyorum sizden.
Akbulut yazmışım soy isim olarak yanlışıkla.
Akduman arkadaşlar soy ismi.
Polat Akduman.
Bu kadardı teşekkürler haha.
——————————————————

Bir şeyden ne kadar korkarsak be kada sakınırsak başına gelirmiş.
Polat Akduman'ın en sakındığı şey karısıydı.
Ölmesinden korktuğu karısı.
Gitmesinden korktuğu karısıydı.

Gözünün önünde o arabanın takla atarak yuvarlanması.
Gözünün önünde arabanın patlaması gitmiyordu bir türlü.
Nereden geldiğini bilmediği düşmanı bellediği adam kurtarmıştı sevdiği kadını.
Cem.

Cem kurtarmıştı Pınarı.
Şu an ise ameliyattaydı Pınar.
Magazinciler nasıl duyduysa o an gelmişti olay yerine.
Her yerde resimleri vardı cemin kucağında kanlar içinde yatan Pınarın.

Pınarın ailesi gelmişti.
Günel hanım sadece ağlıyordu.
Akif bey ise kızının haberlere çıkan resmini görmüştü.
İçi parçalanmıştı canı içerde can çekişiyordu.

Polat ruh gibiydi sanki canı çekilmişti.
Gözlerinden gitmiyordu o görüntü.
Nereye baksa o görüntüyü görüyordu.

Kaybetme korkusunu net bir şekilde yaşıyordu şu an.
Saatler o kadar yavaş geçmişti ki Polat o acıları kendi çekiyor gibi canı yanıyordu.
Ameliyathanenin kapısı hiç açılmadı 18 saat boyunca.
Zor bir ameliyat olduğunu biliyordu herkes.

22.saatte ameliyathanenin kapısı açıldı içeriden Profesör çıkmıştı.
Herkes ayaklandı profesörün önünde geçti.
"Pınar hanımın ameliyatı çok zor geçti"dedi Profesör.
Nasıl diyeceğini düşünüyordu bu haberi vermek kolay olmayacaktı elbette.
Derin bir nefes verdi profesör.

"Sizinle açık konuşacağım"dedi
"Durumu çok kötü yaşaması bile mucize"dedi.
"3 kemiği kırılmış o kazadan bu kadar az kemik kırılması çok iyi bir şey"dedi.
Duraksadı bir süre.
"Yaşayacak ama değil mi"dedi Ata Aydın.
Doktor Atanın gözlerine baktı bir süre.
"Yüzde 70 ölüm riski var"dedi Profesör.

Polat yutkunmadı nefes dahi alamadı.
"Komada şu an ilaçlar ile uyutacağız bir süre iler ki günlerde eğer durumu iyiye gider ise ilaçları keseceğiz ve Pınar hanımın uyanmasını bekleyeceğiz"dedi Profesör.
"Bebeği kaybettik maalesef"
"Geçmiş olsun"deyip Profesör gitmişti Pınarı yoğun bakıma yerleştirmişlerdi.
Camdan izliyordu herkes.

İki tane çocuğu vardı ne olacaktı şimdi.
Sevdiği içerde yatıyordu.
Yaşamaz demişti doktor direk.
Hastaneden dışarı çıkmıştı arabasının önüne geldiğinde arabaya vurmaya başladı.

"Dur lan dur"diyerek tutmaya çalışıyordu Cem.
En son tutmuştu Polatı sıkıca.
"Dur sakin ol"dedi Cem.
"Çocukların var evde bekleyen"dedi Polat.
"Hamileymiş"dedi Polat.
Cem gözlerini kapattı ağırca.
"Yüzde yetmiş ölüm riski var dedi doktor bana karın ölecek dedi"dedi Polat.
"Ben nasıl sakin olayım lan"dedi Polat.

Cem yutkundu konuşamadı.
"İyi olacak çocuklarının yanına geri dönecek"dedi Cem.
"Bak o çocukların sana ihtiyacı var git çocuklarının yanına"dedi Cem.
"Bul bana o kansızı"dedi Polat.
"Kim yaptıysa bul karşıma getir"dedi Polat.
"Söz veriyorum bulacağım"dedi Cem.

Cem eğer bir söz verdi ise tutardı.
"Sana söz veriyorum bulacağım o kansızı"dedi Cem.
"Şimdi sakin ol ve çocuklarının yanına git"dedi Cem.
Polatı arabaya bindirdi kendi adamını eve götürmesi için tembihlemişti.
Giden arabaya baktı bir süre sonra içeri girmişti.

Askerlik arkadaşlarına baktı.
"İyi olacak"dedi Cem.
"Hamileymiş"dedi Kuzey.
"Polat nerede"dedi Akif bey.
"Çocuklarının yanına gönderdim"dedi Cem.
Akif bey kafa salladı zorla götürmüştü karısını eve.
Hastanede tek başına kalmıştı Cem.
Öylece camdan genç kadını izledi bir süre.
Bu kata girmek yasaktı sivil insan giremezdi.
Sadece Cemin seçtiği güvenilir hemşireler ve profesör girebilirdi.

"Sana söz bunu kim yaptıysa bulacağım sarı"dedi Cem sessizce.
Sabaha kadar öylece bekledi Pınarı.
Doktor beklemenin Pınara bir faydası olmayacağını bir durum olursa ise hemen haber edeceğini söylemişti.
Cem kendi adamlarından dikmişti.
Sonra ise evine gitmişti.
Hızlıca duş alarak üstünü giyindi.

Hızlıca şirkete geçmişti.
Araştırmalara başlamıştı Cem ve adamları.

Polat ise çocuklarına sığınmıştı.
Sevdiği kadının kokusunu kızında bulmuştu.
Sabah olduğunda üstünü giyinip şirketine geçti.
Bir haber bekliyordu çalışmalara başlamışlardı.
——————————————