Saat 21:00 sularında Pınar gözlerini açmıştı doktorlar kontrol etti. Sonra ise bir gün daha hastanede kalmasını uygun görmüşlerdi.
Şimdi ise beneklerini emziriyordu. Odada bebeklerin nefes sesleri ve emme sesleri geliyordu.
Hemşire gülümseyerek izliyordu tabloyu. Kıskanılıcak güzellikte bir kadındı Pınar. 2 tane melek gibi bebekleri olmuştu.
Bebekler emmeyi bırakınca pusete bıraktı hemşire ve odadan çıktı. Polat pınarın elini tuttu bir daha da bırakmaya niyeti yoktu. Bir kere bıraktı gördü gününü. Onu korumak için bıraktı koruyamamıştı onu.
"Seni korumak için ayırdım kendimden"dedi Polat. "Korumayı beceremedim"dedi Polat. "Sen beni koruduğunu sandın sadece"dedi Pınar. "En büyük acıyı sen verdin bana"dedi Pınar. "Ben o dokuz ay belki gelirsin diye evden çıkmadım hiç.Belki gelir de evde beni bulamazsın diye evden çıkmadım"dedi Pınar. "Her gün seni bekledim her saat camın önünde bekledim seni"dedi Pınar. "Karnımda senin çocuğunu taşıdığımı öğrendiğimde yaşama sebebim olmuştu"dedi Pınar. "Eğer ben o gün hamile olduğumu öğrenmeseydim"dedi Pınar. Devamını getiremedi. Polat anlamıştı öğrendiği şeyler ile daha çok yıkıldı. "Özür dilerim her şeyi telafi edeceğim"dedi Polat "Zamanı geri alamazsın"dedi Pınar. "Haklısın"dedi Polat.
"Şuradan çıkalım söz veriyorum direk evleneceğiz"dedi Polat. "Çocuklarımızla yaşayacağız mutlu mesut"dedi Polat. "9 ay önce yapacaktın bunu Polat"dedi Pınar. "Şimdi değil de 9 ay önce"dedi Pınar. Polat sustu haklıydı çünkü.
Pınar gözlerini Polattan çekti. İkizlere çevirdi bakışlarını. Yüzünde tebessüm oluşmuştu.
Minik burun küçük kırmızı dudak. Küçük eller minicik bir beden.
Şimdi neler olacaktı bilmiyordu. Ama bildiği tek bir şey vardı buradan gitmek.
"Annengil biliyor mu"diye sordu Polat. "Biliyorlar"dedi Pınar sadece. Bilmelerine rağmen bir gün bile arayıp durumunu sormadılar. Onların aksine Fidan hanım hep aramış durumunu sormuştu her gün hemde.
Oğluma söylememişti baba olduğunu çünkü Pınar öyle istemişti. Fidan hanım ise kendi kızı gibi her gün arayıp soruyordu durumunu.
"Çağırmamı ister misin"dedi Polat. "Gerek yok"dedi Pınar sadece. Polat ise Pınarın sesinin neden kırgın çıktığını anlamak istemişti. "Telefonum nerde"dedi Pınar Polata bakarak. Polat cebinden çıkardı telefonu. Pınar telefonu aldı.
Siz:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
