Daddy's girl

Part 48

Τις επόμενες ημέρες δεν υπήρξε καμία επικοινωνία με τον Σωτήρη. Ούτε ένα μηνυμα. Ούτε ένα τηλέφωνο. Δεν γίνεται όμως μια ζωή να κάθομαι να ανέχομαι τα καπρίτσια του και τις παραξενιές του. Πονάω, καίγομαι μέσα μου για εκείνον. Λιώνω στη σκέψη ότι μπορεί να τον χάσω. Όμως δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό. Πάντα ο Σωτήρης νευριάζει για κάτι που δεν κάθεται καν να συζητησει και εγω πρέπει να τον κυνηγήσω για να μου πει. Τον αγαπάω τόσο μα τόσο πολύ. Αλλά κουράστηκα να παλευω συνέχεια.

Σήμερα είναι η μέρα της δεξίωσης. Από το πρωί επικρατεί ένας πανικός στο σπίτι. Η μαμά μου τρέχει πάνω κάτω να τα προλάβει όλα. Τον στολισμό, το κειτερινγκ, την οργάνωση για τις θέσεις των καλεσμένων, τη μουσική. Κουράζεται πολύ για να τα έχει όλα στην εν τέλεια. Όμως είναι κάτι που τη γεμίζει πολύ και της δίνει μεγάλη χαρά.
Το βραδυ ήταν όλα έτοιμα και οι πρώτοι καλεσμένοι ξεκίνησαν να έρχονται. Η Κάλλια είχε έρθει από νωρίς ευτυχως και σχολιαζαμε τους τρανούς και φοβερούς καλεσμένους του μπαμπά μου.
- Α ο Καλλιμάνης με τη ξινή τη κόρη του
- Καλά θυμάσαι που την είχαμε στο σχολείο;
- Αχ σταματά και ανατριχιασα
- Γεια σας κορίτσια
- Γεια σου Ζετα τι κανεις;
- Καλά... ομορφο το φορεματακι σου Καλλια μου, είχαμε και εμείς μια κουρτίνα σε τέτοιο ύφασμα στο εξοχικο μας στη Μυκονο
- Ζετα μου έχεις εξοχικο στη Μυκονο;
- Εννοείτε μια από της μεγαλύτερες μεζονέτες του νησιού
- Και τον πελεκάνο τι τον έχεις;
Λέει η Καλλια στη Ζετα και εκείνη αφού της έριξε  ένα βλεμμα όλο μίσος έφυγε και πήγε στους γονείς της
- Μαλακισμενη που θα πεις εσυ για το φόρεμα μου
- Ααα Κάλλια Κάλλια κοιτα
- Ο Μαριος
- Που χάθηκε αυτός
- Θυμησε μου τι είχε ο πατέρας του
- Ελα μωρή εταιρεία με τηλεπικοινωνίες
- Α ναι και έκανε κάτι τηλεπικοινωνίες ο γιος του αστο
- Μωρή Κάλλια
- Ε τι την αληθεια λέω
- Πάντως δεν είναι λίγο θλιβερό;
- Ποιο;
- Που με όλους αυτούς πλέον δεν λεμε ούτε γεια
- Αναφκη τους έχουμε;
- Όχι αλλά είναι τα παιδικά μας χρόνια
- Ρε Αμαλία περίοδο έχεις και είσαι τόσο ευαίσθητη;
- Το εντελώς αντίθετο από εσένα δηλαδή
- Μην είσαι τόσο αστεία
- Φαντάζεσαι να σκασει κανένας Άρης με τον πατέρα του;
- Μην το φαντάζεσαι και κοιτα μπροστά σου
- Όχι ρε γαμωτο δεν ετρωγα τη γλώσσα μου καλύτερα;
- Ψυχραιμία έρχονται
- Αμαλία μου
- Κύριε Βελόπουλε τι κάνετε;
- Τώρα που σε βλέπω είμαι παρα πολύ καλά
- Γεια σας Κάλλια Παπαβασιλείου
- Α είσαι η κόρη του Στέφανου;
- Γνωρίζετε τον μπαμπά;
-  Βεβαίως είμαστε φίλοι από τα παλιά
- Τι κανεις Άρη;
- Καλά Αμαλία εσυ;
- Καλά και εγω
- Ο πατέρας σου που είναι;
- Παραφυλάει στο μπουφέ για να ορμηξει
- Το περίεργο θα ήταν να μην ήταν εκει
Λέει ο πατέρας του Άρη και όλοι αρχίζουμε να γελάμε. Ο Άρη μου έριξε ένα περίεργο βλέμμα και έφυγαν κατευθυνόμενοι προς τον πατέρα μου
- Καλε τι κούκλος
- Ο Άρης;
- Ποιος Άρης ρε, ο πατέρας του
- Πας καλά κοπέλα μου; Έχει γυναίκα και παιδιά ο άνθρωπος
- Εγω δεν τον είδα να συνοδεύεται από κάποια
- Τον έχω δει εγω και φτάνει, μαζέψου...Τον είδες τον Άρη;
- Ναι δεν λέω και αυτός ωραιος είναι
- Κάλλια συγκεντρωσου. Οριακά μου μιλούσε
- Τι θες να κάνει κοπέλα μου; Του έριξες άκυρο μέσα στη μούρη
- Ε ναι αλλά δεν πιστευα πως θα ήταν έτσι ψυχρός
- Εγω δεν τον είδα ψυχρό, στεναχωρημένο τον είδα. Σαν κάτι να τον προβληματίζει
- Το ίδιο λεμε

- Αγαπητοί μου φίλοι
- Ωχ ο μπαμπας βγάζει λόγο τρέχα να μπουμε μπροστά μπροστά να μην γκρινιάζει

- Σήμερα είμαι ιδιαίτερα συγκινημένος και για αυτο θα ηθελα να είστε επιεικής σε περίπτωση που κάνω κάποιο λάθος. Η σημερινή δεξίωση είναι αφιερωμένη στη μεγάλη μου κόρη. Στην Αμαλία μου. Σαν τώρα θυμάμαι τη μέρα που γεννήθηκε. Εκείνη τη στιγμη ήταν που κατάλαβα την ευθύνη που φέρω στο κόσμο. Την ευθύνη να μεγαλώσω ένα άξιο, ηθικό και καλόκαρδο παιδι που θα παλεύει πάντα για να διεκδικεί τα θέλω της. Και το μεγάλωσα. Και ειμαι πολύ περήφανος για αυτο. Μετά από λίγα χρόνια γεννήθηκε η δεύτερη κόρη μου η Αναστασία. Και εκεί ήταν που κατάλαβα πόση αγαπη μπορεί να χωρέσει σε ένα ανθρώπινο σώμα. Οι κόρες μου είναι τα πάντα για εμένα. Η κάθε μια ξεχωρίζει για τους δικούς της λόγους. Όμως ειμαι σίγουρος πως και οι δυο θα διαπρέψουν σε ότι κάνουν στη ζωή τους και ειμαι πολύ περήφανος για εκείνες.

Ο μπαμπας κανει μια διακοπη και ξεσπάνε δυνατά χειροκροτήματα από όλους τους καλεσμένους. Ήταν τοσο συγκινητικά αυτά που έλεγε. Αυτός ο άνθρωπος με μεγάλωσε. Αυτόν τον άνθρωπο αγαπω με όλη μου τη ψυχη. Τον έβλεπα εκεί μπροστά βουρκωμένο και χαμογελαστό και ηθελα να τον πάρω τη πιο σφιχτη αγκαλιά του κόσμου. Και η Αναστασία ήταν πολύ χαρούμενη. Μέσα από τα λόγια του μπαμπά κατάλαβε πως ο μπαμπας δεν μας ξεχωρίζει και πως θα έδινε τα πάντα και για τις δυο μας.

- Σήμερα μαζευτήκαμε εδώ για να γιορτάσουμε το πτυχίο της Αμαλίας. Ένα πτυχίο για το οποίο δούλεψε πολυ σκληρά. Σπούδασε στο κολλέγιο του Λονδίνου και αρίστευσε στον τομέα των ναυτιλιακών. Όπως καταλαβαίνετε, λοιπον, μια νεα μέρα ξημερώνει στη Μαρκόπουλος Α.Ε., μια νεα μερα φρεσκάδας, νεανικότητας. Με νέες ιδέες. Νέα οράματα. Με τις κόρες μου στο πλευρο μου, και εννοείτε την πολυαγαπημένη μου σύζυγο Αλεξάνδρα, που στάθηκε βράχος δίπλα μου όλα αυτά τα χρονια, θα καταφέρουμε να φτάσουμε την εταιρεία όσο πιο ψηλα γίνεται. Με υπομονή και όρεξη

Τελειώνει ο μπαμπας μου τον λόγο του και αρχίζουν πάλι από κάτω οι καλεσμένοι να τον χειροκροτούν. Όμως δεν έλειψαν και τα περίεργα και επικριτικά βλέμματα. Καταλάβαινες αμέσως ποιοι είναι φίλοι και πιοι εχθροί του. Έβλεπα τους ανταγωνιστες του να μιλάνε και να κοιτανε εμένα. Μάλλον είχε δίκιο η Κάλλια και οι προτασεις δεν θα καθυστερήσουν να έρθουν
- Αμαλία πάω λίγο στους γονείς μου και ερχομαι. Εντάξει;
- Ναι ναι πήγαινε

Έβλεπα τους πάντες γύρω μου να περνάνε καλά και εγω δεν μπορούσα να χαρώ με τίποτα. Εικόνες του Σωτήρη παντου. Σε όλα τα πρόσωπα εβλεπα τη μορφή του. Σκίζεται η καρδιά μου με όλη αυτή τη κατάσταση. Δεν μπορω να το διαχειριστώ. Και το σημαντικότερο δεν μπορω να καταλάβω γιατί. Γιατί αυτή η συμπεριφορά πάλι; Γιατί δεν μου λέει ποτε αυτό που νιώθει και αυτο που τον προβληματίζει;

**********************************************
Γεια σας μωρακια μουυυ, τι κάνετε; Νέο παρτ και ελπίζω να σας άρεσε. Λαικ και σχόλιο. Φιλακιααα